Het houden van dieren in gevangenschap kan op de lange termijn schadelijk zijn. Vaak verschillen de omgevingen waarin ze worden opgesloten radicaal van hun natuurlijke omgeving. Daarom gedragen dieren zich abnormaal wanneer de omgeving prikkels mist of te klein is.
Deze gedragsveranderingen, als gevolg van stress en verveling, zullen uiteindelijk de gezondheid van het dier aantasten. Soms kan afwijkend gedrag optreden, zoals zelfbeschadiging of repetitief gedrag zonder duidelijke functie. Dit gedrag is echter te voorkomen.
Milieuverrijking: wat het is en waarvoor het wordt gebruikt
Milieuverrijking bestaat uit het verbeteren van hun fysieke en psychologische welzijn, het identificeren en voorzien van de nodige omgevingsprikkels om hun levenskwaliteit te optimaliseren.
De belangrijkste kenmerken en doelstellingen zijn de volgende:
- Verbeter of behoud de fysieke en mentale gezondheid door het aantal soortspecifieke gedragingen van het dier te verhogen.
- Verhoog het positieve gebruik van de ruimte in gevangenschap.
- Voorkom of verminder de frequentie van abnormaal gedrag, zoals stereotiepe bewegingen.
- Vergroot de individuele capaciteit om de uitdagingen van gevangenschap aan te gaan.
Milieuverrijking kan het algemene welzijn van dieren in gevangenschap verbeteren.Dit komt omdat ze een leefgebied ervaren dat vergelijkbaar is met wat ze in het wild zouden hebben. Dit wordt bereikt door een positieve interactie met de omgeving in gevangenschap te vergroten, waardoor abnormaal gedrag wordt voorkomen. Er zijn verschillende soorten verrijking, elk gewijd aan een aspect van het gedrag van dieren.
Soorten omgevingsverrijking bij boerderijdieren
Milieuverrijking is een brede discipline vanwege de vele gebieden die het gedrag van dieren kan omvatten. Vervolgens zullen we de belangrijkste soorten milieuverrijking uitleggen:
- Voeren: in de natuurlijke omgeving besteden de meeste dieren een groot deel van hun tijd en energie aan het verkrijgen van voedsel. Veel boerderijdieren komen echter heel gemakkelijk aan voedsel. Dat is het geval met kalveren: bij de geboorte worden ze gescheiden van hun moeder en gevoerd uit een emmer. Hierdoor wordt voorkomen dat ze de zuigreflex correct ontwikkelen.Om dit te doen, stellen sommige milieuverrijkingsstrategieën voor om het voor dieren moeilijk te maken om toegang te krijgen tot voedsel. Bijvoorbeeld het zoveel mogelijk bevorderen van natuurlijk foerageergedrag, zoals foerageren. Daarom zullen kalveren, in het geval van kalveren, worden gevoerd door containers die lijken op een uier, om deze reflex normaal te ontwikkelen.
- Interactie met mensen: door het gebruik van conditioneringstechnieken kunnen houders dieren zover krijgen dat ze vrijwillig meewerken aan hun veterinaire onderzoeken. Op deze manier voorkomen dierenartsen dat ze worden geïmmobiliseerd.
- Zintuiglijke stimulatie: in gevangenschap en vaak in kleine ruimtes verliest het dier vaak zijn zintuiglijke vermogens. Er moet rekening mee worden gehouden dat dieren in de natuurlijke omgeving met hun zintuigen interageren met wat een veranderende wereld is. In een ruimte als de boerderij, waar de prikkels sterk verminderd zijn, kunnen hun zintuigen echter verschrompeld raken.
Verzorging
Een duidelijk voorbeeld is verzorging. Gedrag waarbij dieren natuurlijke voorwerpen gebruiken om zichzelf te verzorgen. Sommige studies hebben waargenomen dat melkkoeien op intensieve boerderijen met hun lichaam over metalen deuren of andere voorwerpen wrijven om hun eigen tastzin te stimuleren.
Daarom kan dit gedrag worden gefaciliteerd op boerderijen met automatische borstels, waarvan is aangetoond dat ze de netheid van de dieren en in sommige gevallen de melkproductie verbeteren.
Milieuverrijking in dierentuinen en huisdieren
Als korte afsluiting van dit artikel willen we erop wijzen dat omgevingsverrijking niet alleen wordt gebruikt bij landbouwhuisdieren. Deze techniek is van groot belang in dierentuinen, waar houders het toepassen om het welzijn van dieren in gevangenschap te waarborgen.
Ook moeten we bedenken dat omgevingsverrijking bij huisdieren van groot belang is. Hoewel de meeste gezelschapsdieren zonder problemen in menselijke omgevingen leven, moeten sommigen bepaalde patronen uit het wild heroveren.
