Honden zijn sociale wezens die mensen onvoorwaardelijke liefde geven en veel vertrouwen in hen tonen. Daarom is de wetenschappelijke gemeenschap geïnteresseerd om te weten of, zoals bij mensen, oxytocine verantwoordelijk is voor het aandrijven van deze actie.
Hierdoor zijn ze geïnteresseerd in het uitvoeren van studies die het mogelijk maken onthullende conclusies te trekken en het panorama te verduidelijken. Daarom delen we in dit artikel alle details hiervan.
Een analyse van het liefdeshormoon van honden
Een groep wetenschappers die deel uitmaken van Emory University, gevestigd in Atlanta, Verenigde Staten, wilden zich wijden aan het evalueren van het effect dat oxytocine heeft op honden. Daarom hebben ze een interessant project uitgevoerd om erachter te komen.
Voor deze hebben ze in totaal 16 harige dieren samengebracht die meer dan een jaar oud waren. Daarnaast werden sommigen met oxytocine in de mond gespoten en anderen besloten een zoutoplossing aan te brengen.
Daarna werden ze naar een gebied gebracht waar hun baasjes waren. Al die mensen werden echter gewaarschuwd om geen aaitjes te negeren die hun harige beste vrienden hen wilden aandoen.
Nou, de bedoeling was om te zien hoe ze reageerden. Op deze manier realiseerden ze zich dat de puppy's die met oxytocine waren besproeid, koste wat het kost hun baasjes probeerden te likken en te poten.
Evenzo konden ze ze langer in de ogen kijken dan honden die net waren besproeid met een zoutoplossing. Daarom concludeerden ze dat oxytocine bij honden veel gewaarwordingen veroorzaakt die vergelijkbaar zijn met die bij mensen.
Aanvullend hierop, dat is het hormoon dat veel zoogdieren in staat stelt een kwaliteitsrelatie op te bouwen met andere soorten. Net als tussen honden en hun baasjes.
Aanvullend onderzoek waaruit blijkt dat oxytocine een link heeft tussen hoektanden en mensen
Na zich bewust te zijn geworden van de ongelooflijke effecten die oxytocine produceert, hebben veel andere onderzoekers zich zorgen gemaakt over de vraag of dat hormoon de belangrijkste factor is waardoor honden en mensen beste vrienden kunnen zijn.
Daarom voerden wetenschappers verbonden aan de Azabu University, gevestigd in Japan, een onderzoek uit waarmee ze deze vraag konden oplossen. Zo gingen ze te werk met 30 honden en hun baasjes.
Dit met als doel om elk van de hoektanden in een kamer met hun familieleden onder te brengen en ze zonder enige onderbreking te laten communiceren. Daarnaast om te kunnen controleren of de oxytocinespiegel na die ontmoeting is gestegen.
Hierdoor documenteerden ze alles wat er gebeurde tijdens die momenten van gezelschap en later namen ze een urinemonster van beide wezens om de niveaus van hun liefdeshormonen te analyseren.
Op die manier ontdekten ze dat oxytocine bij honden en mensen toeneemt nadat ze een of ander contact hebben gehad. Bovendien, wanneer het het meest toeneemt, is het moment waarop beiden elkaars ogen kunnen zien.
Daarom hebben ze vastgesteld dat dit hormoon de band tussen honden en hun baasjes versterkt. Evenzo is het wat deze wezens in staat stelt een kalmte over te brengen die vergelijkbaar is met de rust die een moeder haar baby geeft.
Hoe werkt dit hormoon?
Elke keer dat oxytocine vrijkomt, kan er dopamine worden aangemaakt. Hierdoor voelen wezens rust en onverslaanbaar plezier.
Op dezelfde manier wordt de aanmaak van serotonine gegenereerd. Daarom kunnen emoties worden gereguleerd en wordt de kans op depressie of angst weggenomen.
Bovendien is er een merkbare afname van cortisol, het hormoon dat stress veroorzaakt. Met het oog hierop zijn wezens vervuld van vertrouwen, empathie en veel liefde.
Bijgevolg verliezen ze hun angst voor interactie met anderen en zijn ze geneigd om vanaf het eerste moment hun best te doen.
Zo kunnen hoektanden en mensen vanuit dat liefdeshormoon een prachtige band opbouwen. Welnu, ze hebben affectieve interacties van hoge kwaliteit waarmee ze hun welzijn kunnen beschermen, momenten van maximaal geluk kunnen beleven en het gevoel hebben dat ze een bedrijf hebben dat hen op geen enkel moment in de leegte zal laten vallen.