Je associeert vleermuizen waarschijnlijk met die snelle figuren die in het donker vliegen, onhoorbaar naar je schreeuwen en op zoek zijn naar insecten (of dieren om bloed uit te zuigen, afhankelijk van waar je woont). Fruitvleermuizen zijn echter grotendeels vergeten, ongevaarlijk, gehaat en toch enorm nuttig voor hun omgeving.
En het zijn niet alleen nectaretende vleermuizen die hun bos helpen groeien. Als je meer wilt weten over dit hele onderwerp en over deze vliegende zoogdieren, mis dan niets dat hierna komt, want ze zijn een onvervangbaar onderdeel van hun ecosysteem, en ook schattig.
Wie zijn de fruitvleermuizen?
Een van de classificatiemethoden die voor vleermuizen wordt gebruikt, is de manier waarop ze zich voeden. Er zijn dus insecteneters, nectarivoren, hematofaag, carnivoren en frugivoren, die ons zorgen baren. Deze zijn ook bekend als megachiroptera of pteropodiden: grote vleermuizen die tropische en subtropische gebieden van Afrika, Azië en Oceanië bewonen.
Hun zicht en reuk zijn goed ontwikkeld in vergelijking met andere soorten (die voornamelijk afhankelijk zijn van echolocatie) en ze voeden zich met plantaardig materiaal, zoals fruit of nectar. Dit komt doordat ze soms ook overdag op pad gaan op zoek naar sappig en zoet fruit, zoals bananen, vijgen of dadels.
Een andere grote familie van fruitvleermuizen is verspreid over het Amerikaanse continent: Phyllostomidae.Sommige van de soorten in deze taxonomische groep voeden zich ook met insecten, maar hebben nog steeds een positieve invloed op het ecosysteem door hun consumptie van fruit, nectar of stuifmeel.
Fruitvleermuizen en zaadverspreiding
Het beste van deze dieren is hun functie als zaadverspreiders. Ofwel omdat ze ze laten vallen na het eten van het fruit of door ze via de ontlasting te verwijderen, vleermuizen hebben de neiging om weg te gaan van de moederboom wanneer dit gebeurt. Sommige onderzoeken hebben zelfs aangetoond dat vleermuizen in sommige regio's meer zaden verspreiden dan plantenetende vogels.
Een kolonie van 152.000 strokleurige Afrikaanse fruitvleermuizen (Eidolon helvum) kan in één nacht meer dan 300.000 zaden verspreiden.
En ze bestuiven ook
Wat de bestuiving betreft, er wordt gezegd dat vleermuizen het 's nachts overnemen van bijen.Er is geen tekort aan bloemen en planten die samen met vleermuizen zijn geëvolueerd om ze aan te trekken en zo hun stuifmeel te verspreiden. Net als de eerder genoemde insecten raken vleermuizen bedekt met dit stof en bevruchten ze de rest van de bloemen die ze bezoeken.
Vleermuizen bestuiven wereldwijd bijna 500 plantensoorten, waaronder cacao-, mango-, bananen- of perzikbomen. Dat we tegenwoordig koffie kunnen drinken, thee kunnen drinken, rijst kunnen eten of katoen kunnen dragen, is de verdienste van bestuivende vleermuizen.
Als er geen vleermuizen zijn, is er geen tequila
Het is niet zo dat het nodig is om tequila te drinken om te overleven, maar miljoenen mensen zouden zeker in de hemel schreeuwen als het zou verdwijnen. De echte impact voor de menselijke soort zou echter het verdwijnen zijn van de plant waarvan deze drank is gemaakt: de agave (agaveangustifolia).
Agave (of mezcal) wordt gekweekt om tequila te maken, maar het wordt er ook uit gehaald om siroop zoeter te maken en om de vezels van de bladeren te gebruiken.In feite is de export van deze vezels goed voor het grootste deel van het inkomen van sommige lokale gebieden in Mexico, vooral in Oaxaca. Alcoholische dranken van hun kant begunstigen de internationale markt van het land door middel van export.
Zelfs met alles blijft de rol van vleermuizen onopgemerkt in dit hele proces. In feite zijn de populaties van Leptonycteris nivalis (magueyero-vleermuis) aanzienlijk afgenomen in Amerika en gevreesd wordt dat een deel van de agaveproductie met hen zal verdwijnen.
Vleermuizen in de COVID-19-pandemie
De blikken buiten tequila uitbreiden, de situatie van vleermuizen is kritiek. Van de ongeveer 1.100 vleermuissoorten die er bestaan, worden er meer dan 500 met uitsterven bedreigd. Deze dieren vormen een vijfde van alle zoogdieren die er bestaan.
Als hun aantal wereldwijd al afnam, kregen ze in 2020 een nog grotere tegenslag: verkeerde informatie tijdens de COVID-19-pandemie.Toen een soortgelijk virus werd gevonden bij Aziatische vleermuizen, verspreidde de veronderstelling zich dat ons virus het gevolg zou kunnen zijn van een zoönose.
Het resultaat, zoals verwacht van de menselijke soort, was een massale slachting van vleermuizen en schubdieren, de andere soort die de schuld kreeg van het virus. Later werd deze informatie ontkend, maar het kwaad was al geschied.
Daarom gaat het er niet langer om dat tequila uit ons leven verdwijnt, maar dat de planeet waarop we leven verdwijnt. Zonder fruitvleermuizen en nectareters ontvangen de door de mens versnipperde bossen de zaden niet die door vleermuizen worden meegedragen, geen bloemen die 's nachts opengaan, niets groens overleeft in de bossen. Laten we verantwoordelijk en medelevend zijn, want er is geen andere manier om de blauwe planeet die we allemaal kenden te herstellen.