Hypothyreoïdie bij katten is een zeldzame aandoening vergeleken met hyperthyreoïdie, een teveel aan schildklierhormonen. Het is echter beter om precies te weten waaruit het bestaat.
Katten kunnen last hebben van een slecht werkende schildklier. Hypothyreoïdie wordt ook wel schildklierhormoondeficiëntie genoemd.
Hyperthyreoïdie is een teveel aan hormonen die verschillende processen in het lichaam op gang brengen die daarvan afhankelijk zijn. Terwijl hyperthyreoïdie overstimulatie van het metabolisme veroorzaakt, is hypothyreoïdie precies het tegenovergestelde. Hoewel deze ziekte heel vaak voorkomt bij honden, is het uiterst zeldzaam bij katten.
Wat veroorzaakt hypothyreoïdie bij katten?
Hypothyreoïdie is een endocriene ziekte. Het treedt op wanneer de schildklier onderactief is. Daarom produceert het niet genoeg schildklierhormoon en da alt het geh alte in de bloedbaan.
Er zijn twee hormonen in de schildklier: thyroxine (T4) en triiodothyronine (T3). Beide zijn primair verantwoordelijk voor de regulatie van de stofwisseling.
Voor welke functies zorgt de stofwisseling? Voornamelijk om de ontwikkeling van het lichaam te reguleren en te controleren.
Bovendien helpt het bij het synthetiseren van eiwitten en vetten, verhoogt het het zuurstofverbruik, reguleert het de lichaamstemperatuur en vormt het vitamines. Een adequaat metabolisme is dus essentieel voor het goed functioneren van het zenuwstelsel
Wanneer zien we hypothyreoïdie bij katten?
Hypothyreoïdie bij katten wordt over het algemeen gezien als een bijwerking van de behandeling van hyperthyreoïdie.Dit kan gebeuren na een operatie (een bilaterale thyreoïdectomie) om de overactieve schildklieren te verwijderen. Het kan ook optreden na therapie met radioactief jodium (I-131 genoemd).
Het is goed om te weten dat hyperthyreoïdie ook kan worden behandeld met een oraal medicijn dat methimazol wordt genoemd. Dit heeft als voordeel dat het zelden geassocieerd wordt met secundaire hypothyreoïdie.
Wat zijn de klinische tekenen van hypothyreoïdie bij katten?
Hypothyreoïdie presenteert zich met een reeks klinische symptomen. Het meest beruchte en kenmerkende is de overdreven gewichtstoename, zonder enige verandering in het dieet.
Andere symptomen van deze aandoening zijn verschillende huidaandoeningen. De kwaliteit van hun vacht neemt af, er kan sprake zijn van haaruitval, overtollig talg, ontstekingen, pigmentvlekken, jeuk.
Neurologische stoornissen zoals lethargie, apathie, koude-intolerantie en depressie kunnen ook voorkomen.
Hoe wordt de diagnose hypothyreoïdie gesteld?
De diagnose van hypothyreoïdie bij katten is over het algemeen gebaseerd op meting van schildklierhormonen. Het is een eenvoudige test op een bloedmonster. Lage T4-waarden kunnen wijzen op hypothyreoïdie.
Bloedonderzoek heeft echter niet altijd alle antwoorden. Als uw kat ziek is met een andere aandoening, kunnen de T4-waarden vals laag zijn, alleen al vanwege de ziekte zelf.
Bij twijfel kan uw dierenarts uitgebreidere schildklierhormoontesten uitvoeren. Deze tests omvatten bloedtesten voor gratis T4, totaal T4, totaal T3 en TSH.
Behandeling van hypothyreoïdie bij katten
De behandeling van hypothyreoïdie bij honden omvat orale suppletie met schildklierhormoon (bijv. Levothyroxine). Dit wordt echter minder vaak gedaan bij katten, omdat het meestal van voorbijgaande aard is en er meestal geen therapie voor nodig is.
Hypothyreoïdie is van voorbijgaande aard, omdat extra schildklierweefsel in de nek- en borstholte vaak de inactiviteit van de schildklier compenseert. De werking ervan compenseert het tekort en kan voldoende schildklierhormoon produceren.
Als uw kat overmatige klinische tekenen van hypothyreoïdie vertoont, kan onder toezicht van uw dierenarts gedurende weken tot maanden orale suppletie nodig zijn. Als u vragen of opmerkingen heeft, aarzel dan niet om uw dierenarts te bezoeken. Hij zal de beste bron zijn om de gezondheid en het welzijn van uw huisdieren te waarborgen.
Herstel en controles achteraf
De meeste katten verdragen de behandeling heel goed. Het is echter erg belangrijk om hem thuis te monitoren en professionele veterinaire zorg te behouden om het behandelplan te optimaliseren.
Met de juiste behandeling en onderhoud lijken de meeste symptomen van de aandoening binnen 4 tot 6 weken te verdwijnen.In sommige gevallen kunnen katten hyperthyreoïdie ontwikkelen in het geval van een overdosis van de synthetische medicatie die voor de aandoening is voorgeschreven.
Om deze reden moet je op je hoede zijn voor tekenen van gewichtsverlies, hyperactiviteit en meer miauwen en deze onmiddellijk melden aan je dierenarts.
Om deze aandoening goed te behandelen, is regelmatige controle door uw dierenarts ook erg belangrijk. Dit wordt gedaan om de hormoonspiegels in het bloed te beoordelen en te beslissen over medicatieveranderingen.
