Hebben honden gevoelens? Kunnen dieren empathie voelen? De perceptie die we hebben van dieren is in een continu proces van verandering. Het antwoord is echter bevestigend, al is daar weinig over gezegd.
Wat zegt de wetenschap hierover? Blijf tot het einde, want als je klaar bent, zal je visie op hen veranderen.
Het bewustzijn van dieren en honden
Zowel de wetenschappelijke gemeenschap als de juridische wereld waren terughoudend om te accepteren dat dieren wezens zijn die voelen en lijden zoals ieder ander persoon. Omdat er niet veel bekend was over hun geest, kozen we ervoor om een rijkere en complexere wereld te negeren dan we denken.
Dit besluit komt echter niet overeen met het beeld dat burgers hebben van dieren. Verenigingen voor dierenrechten, evenals politieke partijen, geloven heilig in de emotionele intelligentie van dieren.
In Spanje keurde het Congres van Afgevaardigden in december 2017 goed dat ze worden beschouwd als "wezens" die onderworpen zijn aan rechten en niet aan roerende goederen. Beetje bij beetje gaan we vooruit om de perceptie die we hebben van dieren en hun manier van denken te veranderen; een van de meest recente bevindingen met betrekking tot deze dieren.
Een hersenscan, de sleutel tot ontdekking
Het idee dat andere dieren gevoelens kunnen hebben, werd een tijdje niet overwogen, maar dit onderzoek bracht de discussie terug. Het is echter belangrijk om te onthouden dat andere disciplines, zoals filosofie, zich ook hadden afgevraagd over het bewustzijn in deze dieren, gevoelens, rechten, enz.
Neurowetenschapper Gregory Berns van Emory University besloot zijn inspanningen te richten op het uitzoeken of honden emoties kunnen voelen. Zijn idee was om een reeks exemplaren te trainen om ze aan een hersenscan te kunnen onderwerpen.
Dankzij deze test kon Berns de hersenen van de dieren in kaart brengen en zien hoe ze reageerden op de verschillende prikkels die ze kregen. De resultaten verschijnen in zijn boek What It's Like to Be a Dog.
Een studie gepubliceerd in het tijdschrift Science had al bevestigd dat honden informatie op dezelfde manier kunnen verwerken als mensen.
In deze test werd bewezen dat zijn linkerhersenhelft reageerde op woorden, terwijl zijn rechterhersenhelft reageerde op de intonatie waarmee ze werden uitgesproken.
Het verhaal van Callie, het eerste proefpersoon van studie
Callie, een vrouwelijke Terrier-mix, werd door Berns geadopteerd in een plaatselijk asiel. Hij koos er niet om een bepaalde reden voor; Callie was nieuwsgierig en, net als veel andere terriërs, vol energie.
Allereerst besloot Berns om thuis een simulator te bouwen om het dier te laten wennen aan de typische geluiden die scanners gewoonlijk maken in een ziekenhuis. Om dit te doen, nam hij de geluiden op die de magneten in de machines maakten en speelde ze thuis af terwijl hij met Callie aan het spelen was.
De geluiden van de machine werden aanvankelijk op een zeer laag volume gespeeld, dat Berns geleidelijk verhoogde; het proces duurde twee tot drie maanden en het bleek eenvoudiger dan verwacht.
Met dit eerste succes werd de deur geopend voor meer exemplaren om deel te nemen aan het project.
Een vergelijkbare nucleus caudatus bij honden en mensen
De nucleus caudatus is een structuur die aanwezig is in het diepste deel van de hersenhelften. Het is een element dat alle diersoorten gemeen hebben, vooral zoogdieren, en essentieel is bij de opname van dopamine.
De nucleus caudatus is actief op het moment dat de proefpersoon de zogenaamde 'staat van anticipatie' bereikt: zodra hij de informatie ontvangt, vindt er een besluitvormingsproces plaats waarbij wordt bepaald wat te doen met zij. Als het iets positiefs is, is deze toestand intenser.
Deze hersenstructuur wordt op dezelfde manier geactiveerd bij zowel honden als mensen, en onder dezelfde omstandigheden. De duidelijke verschillen in grootte (de hersenen van de hond zijn zo groot als een citroen) betekenen echter dat ze niet dezelfde capaciteiten hebben als wij.
Dus kunnen honden van ons houden?
In het experiment kregen ze twee objecten te zien. Ze waren getraind om de ene te identificeren met eten en de andere met het uiterlijk van de eigenaar die "Brave jongen!" zei. Sommige honden gaven de voorkeur aan het eerste; anderen, de tweede.
Er is geen categorisch antwoord op dit punt. De reacties vonden in gelijke delen plaats. Het type relatie dat ze met hun meester hebben ontwikkeld, zal een verschil maken.
Zo hebben honden, net als alle andere dieren, het vermogen om te voelen en het wordt tijd dat we stoppen met het negeren van deze aandoening die hen naast ons plaatst. Zijn hart en zijn gevoelens zijn belangrijk, en nu we hem kunnen zien, zullen we hem niet langer vergeten.
Belangrijkste afbeeldingsbron: smlp.co.uk
