Er zijn verschillende soorten aanpassingen in de natuur, zoals sympatrische soortvorming. Dit soort gedrag vindt plaats onder zeer specifieke omstandigheden.
Dit type soortvorming wordt echter niet door de hele wetenschappelijke gemeenschap geaccepteerd. Kunt u zeggen wanneer en hoe dit soort soortvorming in de natuur voorkomt?
Wat is sympatrische soortvorming?
Definitie
Sympatrische soortvorming kan worden gedefinieerd als de specialisatie die in een soort optreedt als gevolg van verschillende factoren. Deze factoren zijn meestal intrinsiek en komen voor binnen de populatie.
Tot nu toe v alt de definitie echter samen met een ander soort soortvorming, allopatrische soortvorming. Beide verschillen in één detail, wat belangrijk is:
- Sympatrische soortvorming wordt gekenmerkt door het optreden zonder geografische isolatie.
- Aan de andere kant vereist allopatrische of geografische soortvorming de aanwezigheid van een geografische barrière.
Wat is het?
Dit type soortvorming bestaat dus uit de divergentie van een soort in twee verschillende populaties. Op deze manier zullen er in hetzelfde territorium twee verschillende populaties van deze soort zijn.
Om dit te laten gebeuren, moeten populaties zich specialiseren tot het punt waarop ze niet meer terug kunnen. Aangenomen wordt dat ecologische specialisatie een van de triggers is voor deze vorm van soortvorming.
Het kan echter ook optreden als gevolg van hybridisatie van twee nauw verwante soorten. Een andere optie is dat het optreedt als gevolg van het verschijnen van een aseksuele soort van een seksuele soort.
Het moet dus waar zijn dat twee soorten zich in dezelfde geografische ruimte bevinden en evolutionair onafhankelijk zijn. Om een soort te identificeren die sympathie heeft ondervonden, moeten we daarom rekening houden met enkele kenmerken.
Kenmerken van sympatrische soortvorming
Twee auteurs hebben vier verschillende criteria beschreven om te bepalen wanneer sympatrische soortvorming heeft plaatsgevonden:
- Beide soorten moeten zich in hetzelfde territorium bevinden. Dit territorium moet elkaar zelfs overlappen.
- Volledige soortvorming. Zelfs als beide soorten onderling kruisen, zullen hun nakomelingen niet vruchtbaar zijn.
- Soort moet sterk verwant zijn, zustersoort. Een andere mogelijkheid is dat er een voorouder en zijn nakomelingen binnen een groep zijn.
- Moet ervoor zorgen dat er geen allopatrische soortvorming heeft plaatsgevonden. Dit impliceert dat er geen twijfel over bestaat dat sympatrische soortvorming heeft plaatsgevonden.
Voorbeelden van sympatrische soortvorming
Ondanks dat het een soort soortvorming is die controverse oproept onder wetenschappers, zijn er enkele voorbeelden te vinden. Het komt vaker voor in de plantenwereld dan in de dierenwereld.
Koralen
Zoals we al hebben gezien, wordt sympatrische soortvorming meer waargenomen bij planten dan bij dieren. Ondanks de controverse die het genereert, zijn er vrij duidelijke voorbeelden, zoals het geslacht Montastraea.
Dit geslacht omvat drie verschillende soorten koralen die voorkomen in de tropische wateren van de Atlantische Oceaan. Ondanks dat ze zich in hetzelfde territorium bevinden, is er geen kruisreproductie tussen hen.
Codling Worm Fly
Van alle voorbeelden van sympatrische soortvorming is de fruitvlieg de duidelijkste. Deze soort, Rhagoletis pomonella, is een recent voorbeeld van sympatrische soortvorming.
Het proces begint bij de verandering van gastheer van zijn eieren, die oorspronkelijk meidoornbomen waren. Sommige exemplaren begonnen ze echter op andere bomen te zetten, appelbomen.
Daarom heeft deze verandering van gastheer geleid tot een specialisatie. Er zijn nu dus twee verschillende groepen fruitvliegjes, aangezien de mannetjes en vrouwtjes zich hebben aangepast.
Er is met name waargenomen dat zowel mannetjes als vrouwtjes een partner zoeken in hun waardvrucht. Evenzo leggen de vrouwtjes hun eieren in dezelfde vrucht waarin ze groeiden.
Hierdoor kunnen we afleiden dat de vliegen die in de appelbomen zijn gebroed, nakomelingen zullen krijgen in deze bomen. En hetzelfde geldt voor de vliegen die aan de doornen zijn gegroeid.
Op dit moment vormen ze twee groepen binnen dezelfde soort, maar ze vertonen al genetische verschillen. Om deze reden wordt aangenomen dat ze na verloop van tijd kunnen differentiëren in twee verschillende soorten.
Muilezel
Een ander bekend voorbeeld is de kruising tussen een merrie en een ezel. Het resultaat van deze kruising is de muilezel, een steriele hybride.
Dit zoogdier is een tetraploïde organisme, omdat het de diploïde gameten van moeder en vader ontvangt. Als gevolg van deze genetische mutatie kan hij geen kinderen krijgen.
In tegenstelling tot planten, die nakomelingen kunnen krijgen, zelfs als ze polyploïde zijn, gebeurt hetzelfde niet in de dierenwereld. Er zijn echter vruchtbare polyploïde dieren, zoals regenwormen en sommige platwormen.
We kunnen concluderen dat sympatrische soortvorming laat zien hoe twee verschillende soorten kunnen ontstaan in dezelfde geografische ruimte. In het wild is hij echter moeilijk waar te nemen.
Het meest recente geval is dat van de fruitvlieg, waarin zich nog geen twee verschillende soorten hebben gevormd. De tijd zal echter leren of dit zal gebeuren als gevolg van de specialisatie die ze vertonen.
