Voedselallergie vormt een van de meest complexe - en in sommige opzichten opwindende - diagnostische uitdagingen waarmee een dierenarts te maken kan krijgen. Wanneer er een vermoeden bestaat dat een dier aan dit type allergie lijdt, moeten neuronen aan het werk worden gezet om de oorzaak van het probleem te vinden.
Waarom zijn voedselallergieën zo moeilijk te detecteren? Welke symptomen produceren ze bij een huisdier? Vervolgens gaan we alles uitleggen wat je moet weten over dit immuunproces.
Soorten allergieën
Voor educatieve doeleinden en om het diagnostisch proces van voedselallergie beter te begrijpen, zullen we kort alle soorten allergieën toelichten die er bestaan. Laten we er naar toe gaan:
- Voedselallergie: degene die ons zorgen baart. Wanneer het allergeen, dat wil zeggen het element dat de allergie veroorzaakt, aanwezig is in een bepaald voedingsmiddel.
- Milieuallergie: bij dit type allergie wordt het allergeen in de omgeving aangetroffen.
- Contactallergie: de eenvoudigste diagnose. Het gebeurt wanneer de allergie wordt veroorzaakt door een specifiek element, zoals een ketting of een voerbak.
- Allergie voor vlooienbeten: zoals de naam al doet vermoeden, veroorzaakt de beet van deze parasieten een allergische reactie bij het dier.
Deze classificatie lijkt misschien voor de hand liggend en heeft niet veel belang, maar later zul je begrijpen dat dit niet zo is. Vooral als men er rekening mee houdt dat dieren aan combinaties van al deze allergieën kunnen lijden.
Voedingsmiddelen betrokken bij voedselallergieën
Niet alle voedingsmiddelen hebben dezelfde capaciteit om een voedselallergiebeeld bij het huisdier te veroorzaken.Hoewel het waar is dat elke stof mogelijk allergisch is, zijn er bepaalde voedingsmiddelen die een grotere rol spelen bij de ontwikkeling van dit proces.
In die zin vinden we kip en rundvlees onder de eiwitstoffen met het grootste allergene potentieel. Op het gebied van granen is het noodzakelijk om maïs en tarwe te benadrukken.
Hoe weet ik of een huisdier een voedselallergie heeft?
Er is geen eenvoudig antwoord op deze vraag. Herinner je je de soorten allergieën die hierboven zijn genoemd? Helaas, behalve contactallergie - die een meer lokale reactie heeft - hebben alle andere varianten vergelijkbare symptomen.
Om het nog ingewikkelder te maken, kunnen allergieën zich op elk moment en op elke leeftijd ontwikkelen. Veel opvoeders van huisdieren verwerpen de optie van voedselallergie en beweren dat het dier zijn hele leven hetzelfde voedsel heeft gegeten.
Helaas is voedseltrouw geen garantie voor succes en kan het huisdier van de ene op de andere dag een allergie ontwikkelen voor het voedsel dat het zijn hele leven heeft gegeten. Hoe verrassend het ook mag lijken, deze spontane allergieën komen niet alleen voor bij honden, ze zijn ook gedocumenteerd bij mensen.
Dezelfde reserveringen vereisen omgevingsallergieën, aangezien dit zich ook onverwachts kan ontwikkelen. Om al deze redenen is er geen duidelijke manier om de oorzaak te achterhalen als uw huisdier plotseling begint te krabben.
Diagnostische aanpak
Om dit pathologische proces op te sporen, wordt eerst een benadering gemaakt op basis van klinische symptomen, die meestal nogal niet-specifiek zijn. Een van de meest voorkomende vinden we:
- Jeuk en krabben.
- Rode huid.
- Uitslag.
- Conjunctivitis.
- Braken en diarree -soms-
- Zelfopgewekte alopecia, vooral bij katten.
Deze symptomen doen de dierenarts vermoeden dat er een allergisch pathologisch proces bestaat, maar om de oorzaak te achterhalen is verder onderzoek nodig. Het is tijd om complexere detectiemethoden te gebruiken.
Momenteel zijn er diagnostische tests op de markt die gebaseerd zijn op de interpretatie van de hoeveelheden immunoglobulinen, de allergiebemiddelende stoffen die in het bloed aanwezig zijn. Hoewel deze methoden een groot potentieel hebben, zijn ze op dit moment misschien niet erg betrouwbaar, vooral niet bij de katachtige patiënt.
Daarom is de beste diagnostische tool de eliminatietest.
eliminatietest
Deze methode van diagnose van voedselallergie door eliminatie bestaat uit het uitsluiten van de meest verdachte voedingsmiddelen.Als het dier bijvoorbeeld al enkele maanden kippen- en rijstvoer heeft gegeten, is het het beste om een ander te kiezen dat deze componenten niet heeft.
Er is ook de mogelijkheid om een zelfgemaakt menu te maken, of om speciaal samengestelde hypoallergene diëten toe te dienen. Deze laatste geven in de meeste gevallen zeer goede resultaten, maar als nadeel kunnen we hun hoge kosten noemen.
Als het voer klaar is, is het noodzakelijk om het dier gedurende ten minste twee maanden - en exclusief - zijn nieuwe dieet te geven. We benadrukken het concept van exclusief, want als het huisdier bijvoorbeeld commerciële snoepjes consumeert, kunnen er interacties zijn die de resultaten maskeren.
Ook is het handig om het nieuwe dieet gedurende een lange periode vol te houden om de resultaten te kunnen observeren. Als het dier reageert en de symptomen verbeteren, is het tijd om het vorige voer opnieuw te introduceren op zoek naar een nieuwe allergische reactie. Als dit gebeurt, is de voedselallergie vastgesteld.
We hopen dat dit artikel interessant voor je is geweest en dat je het complexe diagnostische proces beter kunt begrijpen dat komt kijken bij het vinden van de voedingsmiddelen die betrokken zijn bij een voedselallergie bij huisdieren. De eerste stap bij het behandelen van een ziekte is, in alle gevallen, dat de tutor deze onmiddellijk opmerkt.
