Noodgevallen in de urinewegen kunnen zowel de nieren als de urinewegen aantasten. Om een disfunctie van deze organen te diagnosticeren, zijn een volledige anamnese, een lichamelijk onderzoek en verschillende laboratoriumtesten vereist, en zelfs diagnostische beeldvorming kan nuttig zijn om bepaalde laesies te analyseren.
Eerdere vragen aan de eigenaar, nogmaals, zijn essentieel. Deze moeten alles omvatten, van het gedrag en de frequentie van urineren tot het volume en de kleur van de urine, tot de consumptie van water en medicijnen, zonder eerdere aandoeningen te vergeten waarbij het urinestelsel betrokken kan zijn.
Aanpak van urinewegnoodgevallen bij kleine dieren
Tijdens het lichamelijk onderzoek van het zogenaamd zieke dier moeten de volgende parameters worden geëvalueerd:
- Lichaamstemperatuur.
- Hydratatiestatus.
- Slijmvlieskleur en capillaire hervultijd.
- Hart- en ademhalingsfrequentie, hartslag.
- Abdominale palpatie van organen, mogelijk abnormale massa's, de aanwezigheid van vocht of pijn.
- Staat van uitwendige genitaliën.
Zodra deze variabelen zijn genomen, is de dierenarts klaar om een onderliggende pathologie te vermoeden. Dit zijn de meest voorkomende urinewegnoodgevallen bij kleine dieren.
Azotemie
Azotemie wordt gedefinieerd als een abnormale concentratie van ureum, creatinine en andere stikstofhoudende afvalstoffen in het bloed. Zowel ureum als creatinine kunnen in de bloedsomloop toenemen doordat ze niet via de urinewegen worden geëlimineerd.
Aan de andere kant kan een hoog ureumgeh alte ook optreden als gevolg van een verhoogde productie in de lever als gevolg van gastro-intestinale bloedingen. Evenzo kan bloedureum stijgen na een te eiwitrijke ma altijd, maar ook door honger, koorts of uitdroging.
Zoals we kunnen zien, kan azotemie van voorbijgaande aard zijn en betekent daarom niet altijd een nierziekte of -falen.
Wat is uremie?
Deze term wordt gebruikt wanneer azotemie gepaard gaat met metabole en/of fysiologische stoornissen. Sommigen van hen kunnen depressie, anorexia, misselijkheid en braken, diarree, uitdroging, stupor of coma zijn.
Deze symptomen verschijnen als gevolg van het toxische syndroom dat het gevolg is van de aanhoudende toename van ureum in het bloed, als gevolg van een abnormale nierfunctie. Om uremie te laten ontstaan, moet de functie van beide nieren met ten minste 75% zijn verminderd.Uremie kan zowel bij dieren met nierfalen als bij urinewegaandoeningen voorkomen.
Evaluatie van de patiënt met azotemie/uremie
Diagnostische tests zijn meestal in het laboratorium. Het is noodzakelijk om in het bloed creatinine en ureum, glucose, elektrolyten en totaal eiwit te beoordelen. Let in de urine op de waarden van sediment, eiwit, glucose en kweek op zoek naar micro-organismen.
Het kan interessant zijn om buik- en bekkenröntgenfoto's, abdominale echografie en contrastonderzoeken bij het dier uit te voeren.
Evaluatie van urineproductie
Het is een van de belangrijkste instrumenten voor het onmiddellijk monitoren van de nierfunctie bij ernstig zieke patiënten. De normale urineproductie kan verminderd zijn bij uitgedroogde dieren en verhoogd bij dieren die zijn opgenomen met een lijn.
In alle noodsituaties moet het urinevolume in de blaas worden beoordeeld. Bovendien moet, indien mogelijk, een urinemonster worden geanalyseerd voordat de therapie wordt ingesteld.
Enkele van de meest voorkomende urinewegnoodgevallen bij honden en katten: oligurie en anurie
Respectievelijk betekenen deze termen verminderd urineren en afwezig urineren. In beide gevallen moet de oorzaak worden vastgesteld, aangezien urine mogelijk niet in normale hoeveelheden wordt geproduceerd. Toch kan urine ook normaal worden geproduceerd en toch niet worden uitgestoten.
Langdurige anurie is een groot probleem, aangezien alle dieren afvalstoffen via de urine moeten afvoeren en het onvermogen om dit te doen ernstige aandoeningen veroorzaakt. Bradycardie, hypothermie, bleke slijmvliezen, hyperventilatie en halitose zijn typische symptomen in deze gevallen.
Deze symptomen wijzen op ernstige stofwisselings- en elektrolytenstoornissen die het gevolg zijn van ophoping van afvalstoffen in het lichaam.
Andere urgente problemen: urineverlies door letsel aan de urinewegen
Letsel kan optreden in de nieren, blaas of urinewegen en is meestal het gevolg van een trauma. Het probleem met een nierbeschadiging is dat het bloedingen of het vrijkomen van urine in de buikholte kan veroorzaken. Helaas kan dit leiden tot peritonitis.
Obstructie van de urinewegen, bijvoorbeeld nierstenen, kan vergelijkbare gevolgen hebben. Als er één nier of urineleider bij betrokken is, kan het andere paar goed functioneren en de schade maskeren. Als er echter urine in de buikholte lekt, zal de schade duidelijk worden.
Blaas- of urethraruptuur kan worden veroorzaakt door stomp trauma, tumor, stenen, enz. Deze aandoening kan zelfs worden veroorzaakt door wanpraktijken van een dierenarts tijdens een poging om verstopte urinewegen te verwijderen.
Zoals we hebben kunnen zien, kunnen noodsituaties in de urinewegen zich op meerdere manieren en met uiteenlopende klinische beelden voordoen. Als u vermoedt dat uw hond of een ander huisdier ziek is, ga dan onmiddellijk naar de dierenarts.
