Kikkers zijn amfibieën die tederheid opwekken dankzij hun kleine formaat, hun uitpuilende ogen en hun schijnbare kwetsbaarheid. Ze hebben een heel fijne huid en een grote mond in vergelijking met de rest van hun lichaam, waardoor ze een komische, cartoonachtige vorm hebben. Er is sowieso niets schattigs aan hun eetgewoonten: wil je weten wat kikkers eten?
Deze dieren zijn bij uitstek roofdieren, hoewel hun eetgewoonten hun hele leven veranderen, waarbij opmerkelijke verschillen worden waargenomen tussen voor en na de metamorfose. Vervolgens vertellen we je alles wat je moet weten over het dieet van deze vriendelijke dieren. Mis het niet.
Wat zijn kikkers?
Voordat we in het kikkermenu duiken, vinden we het interessant om ze op taxonomisch niveau te situeren, aangezien er meestal veel onwetendheid over bestaat. Kikkers behoren tot de klasse Amphibia, waartoe ook salamanders, salamanders en wormsalamanders behoren. Het zijn specifiek anuran-amfibieën, omdat ze geen staart hebben en hun lichaam afgeplat is, in tegenstelling tot de urodelos.
Naar schatting wordt 88% van de amfibieën geclassificeerd als anurans, een groep die meer dan 7.100 soorten omvat, verdeeld in 55 families. Op dit punt moet worden opgemerkt dat een kikker elke soort is binnen de orde Anura, ongeacht zijn vitale kenmerken of de ruwheid van zijn huid. Inderdaad, onderscheid maken tussen "pad" en "kikker" op basis van hun lichaamskenmerken is vanuit wetenschappelijk oogpunt verkeerd.
Er wordt vaak gezegd dat kikkers slanker zijn, met duidelijkere achterpoten, een gladdere huid en bij uitstek aquatische gewoonten.Aan de andere kant hebben padden een ruwere huid, zijn ze meer afgeplat en bewegen ze zich door drogere ecosystemen. Dit is niet helemaal waar, aangezien sommige "padden" (zoals het geslacht Atelopus) een gladde en slanke conformatie hebben, bijna gelijk aan die van een "kikker" in gebruik.
We kunnen dus zeggen dat de enige "echte padden" die behoren tot de Bufonidae-familie, terwijl alle andere anurans als kikkers kunnen worden beschouwd, hoewel dit op taxonomisch niveau ook niet waar is. De groepen die de meeste typische "kikkers" omvatten, zijn de volgende: Craugastoridae (850 soorten), Hylidae (724 soorten) en Microhylidae (688 soorten).
Wat eten kikkers?
Nu je weet hoe dit soort amfibieën taxonomisch passen, zijn we klaar om de vraag te beantwoorden wat kikkers eten. We zullen hun voedingskeuzes onderscheiden op basis van hun levensfase, aangezien het dieet van een kikkervisje niets te maken heeft met dat van een volwassen persoon.Laten we ter zake komen.
Wat eten kikkervisjes?
De term "kikkervisje" verwijst naar het larvale stadium van anura-amfibieën. Deze larven leven volledig in het water, hebben kieuwen bedekt met huid (die een oogkamer vormen) en hebben een zeer duidelijke staart, waarmee ze helpen te zwemmen met zijwaartse golfbewegingen. De grootte van kikkervisjes varieert sterk tussen soorten.
De meeste kikkervisjes zijn herbivoor en voeden zich met algen die zich ophopen op rotsen en sedimenten in rivieren, meren of bederfelijke waterbronnen. Ze kunnen zich ook voeden met ontbindend dierlijk organisch materiaal, zoals stukjes verdronken gewervelde dieren of insecten. Ze hebben een zeer langwerpige spiraalvormige darm, waardoor ze een hogere mate van opname van voedingsstoffen mogelijk maken.
Verschillende larven van de familie Microhylidae voeden zich door te filteren, door de waterkolom te zwemmen en microscopisch kleine plankton in suspensie te verkrijgen.Aan de andere kant zijn enkele van de weinige kikkers met roofzuchtige kikkervisjes die van de familie Ceratophryidae. Dankzij hun enorme bek kunnen ze insecten, kleine vissen en geleedpotigen eten.
Wat eten volwassen kikkers?
Het antwoord is deze keer veel eenvoudiger: alle kikkers zijn roofdieren. Dit betekent dat ze zich voeden met levende dieren, waarbij ze meestal jagen met een zit-en-wacht-strategie. Omdat het erg onhandige wezens zijn, blijven amfibieën vaak stil en wachten ze tot een prooi voor hen voorbij komt, waarbij ze hem vangen met hun kleverige tong of andere mechanismen.
Hoe het ook zij, het dieet van een kikker zal drastisch variëren, afhankelijk van de omgeving waarin hij leeft. Vervolgens ontleden we de voedingskeuzes van deze anurans, afhankelijk van de habitat waarin ze voorkomen, waarbij we enkele vlaggenschipsoorten als voorbeeld geven.
Voeren van waterkikkers
De waterkikker bij uitstek is Xenopus laevis. Deze anuran komt nooit uit het water, hoewel hij behoorlijk lange periodes van uitdroging kan doorstaan door zichzelf in de modder te begraven. Deze specifieke soort is een roofdier en een aaseter, omdat hij alle soorten vlees die hij vindt, of het nu levend of dood is, in zijn bek neemt.
Xenopus laevis gebruikt zijn sensorische zijlijn, zijn extreem gevoelige vingers en zijn reukvermogen om zijn prooi te detecteren. Dankzij de hyobranchiale pomp die hij in zijn mond presenteert, zuigt hij zijn slachtoffers zonder veel moeite naar binnen door water te "slikken" . Hij voedt zich voornamelijk met vissen, insectenlarven, gevallen geleedpotigen in het water en stukjes dood vlees.
Voeding van terrestrische kikkers
Wat eten kikkers die zowel in het water als op het land leven? Als we de soort Rana temporaria als voorbeeld nemen, zullen we zien dat deze leuke anuran zich voedt met insectenlarven, isopoden, spinnen, slakken en wormen.Naast ongewervelde waterdieren, neemt het ook zijn toevlucht tot terrestrische dieren die zich verbergen onder rotsen en in het substraat.
Het dieet van deze soort hangt grotendeels af van de tijd van het jaar.
Voeden van boomkikkers
In tegenstelling tot de aangehaalde voorbeelden, brengen sommige anurans een groot deel van hun tijd door op de takken van bomen en struiken in de buurt van waterbronnen, waarbij Hyla cinerea een van de meest aangehaalde voorbeelden is. Vanwege hun biologische niche voeden deze kikkers zich voornamelijk met vliegen, muggen en andere gevleugelde insecten.
Zoals je kunt zien, is het beantwoorden van wat kikkers eten iets ingewikkelder dan je in eerste instantie zou denken. Samenvattend zijn kikkervisjes meestal herbivoor, terwijl alle anurans roofdieren zijn van geleedpotigen en kleine gewervelde dieren, hoewel hun eetgewoonten variëren afhankelijk van hun geografische locatie en ecosysteemwerk.
