Zijn hersengrootte is groter dan die van enig ander wezen op deze planeet. Het is in staat om af te dalen tot bijna 1.000 meter diepte en tot 90 minuten de adem in te houden. De potvis is zonder twijfel een van de meest fascinerende wezens in de diepe oceaan.
Kenmerken potvis
De potvis, met een wetenschappelijke naamPhyseter macrocephalus,het is een zoogdier dat behoort tot de orde der walvisachtigen. Binnen deze orde bevinden zich de grootste wezens: een volwassen mannetje kan 20,5 meter bereiken en 57.000 kilogram wegen.
Bij de geboorte is de potvis vier meter lang en weegt maar liefst 1.000 kilo.Het enige roofdier van dit imposante wezen is de orka, wiens aanvallen meestal niet overleven.
De potvis is gemakkelijk te herkennen aan zijn grijsachtige kleur en zijn enorme kop. Zijn enorme omvang is te danken aan het feit dat de schedel van deze walvisachtigen binnenin een vloeistof met onbekende functie verbergt, genaamd spermaceti. Aanvankelijk deden de kleur en consistentie ons denken dat het sperma was, hoewel de functie van deze vloeistof nog niet bekend is.
Een van de meest geaccepteerde theorieën houdt verband met het drijfvermogen van de walvisachtigen. Dankzij de consistentie stollen lage temperaturen de vloeistof, die tot 40 kilogram kan wegen.
Op deze manier is het voor hen gemakkelijker om zich te voeden op een diepte van bijna 1 000 meter en, Dankzij de krachtige capaciteit van zijn vier magen is de potvis in staat om levende reuzeninktvissen tot zich te nemen.
Gedrag
Het is gebruikelijk dat de potvis zich verplaatst in kuddes van ongeveer 15 of 20 exemplaren. De vrouwtjes worden vergezeld door hun jongen en zijn meer sedentair, terwijl de mannetjes van kudde naar kudde reizen. Wat betreft de voortplanting van deze zoogdieren, de draagtijd varieert van 14 tot 16 maanden en de moeder kan tot drie jaar borstvoeding blijven geven.
Vrouwtjes oefenen gemeenschappelijke opvoeding in tropische of subtropische wateren. De mannetjes van hun kant hebben de neiging om met andere exemplaren naar hogere breedtegraden te migreren; en ze bewegen ook solo. De potvis wordt meestal gezien in gebieden met diep water en een overvloedige biodiversiteit.
Wanneer het paarseizoen aanbreekt, gaan de mannetjes naar de evenaar om zich voort te planten. Potvissen brengen het grootste deel van hun leven door in twee verschillende groepen: ten eerste in kinderdagverblijven waar vrouwtjes met hun jongen improviseren. Na, ikDe mannetjes vormen 'enkele groepen', die migreren om te jagen en zich voort te planten.
Een bepaald richtingsgevoel
De fascinerende gewoonten van de potvis omvatten een ingewikkeld systeem van geluidsgolven. Deze walvisachtigen ze zenden een soort 'klikken' uit, die ze zowel gebruiken om te communiceren als voor echolocatie. Dit is dat de emissie van geluidsbanden in het water wordt gereflecteerd door andere lichamen en constructies, en zodat u uw topografie kunt leren kennen.
Onthoud het bovengenoemdespermaceti, deze stroperige vloeistof laat ze toeregisseer en projecteer de geproduceerde golven. Se gelooft bovendien dat ze een belangrijke rol kunnen spelen in hun jachtgewoontenomdat de hoge frequenties waarop ze worden uitgezonden, kunnen dienen om hun prooi te verdoven.
De potvis in de populaire cultuur
Tijdens de 18e en 19e eeuw was de potvis de steunpilaar van de walvisindustrie vanwege de waarde van zijn olie en de zogenaamde ambergrijs, een ontvlambare, wasachtige afscheiding.
De darmen van het dier scheiden het af om de doorvoer van moeilijk verteerbaar voedsel, zoals inktvis, te vergemakkelijken. Hoofdzakelijk, deze stof werd gebruikt als fixeermiddel in de parfumerie, hoewel het momenteel wordt vervangen door synthetische verbindingen.
Ondanks de zware klap die de walvisvangst heeft opgelopen, wordt het niet als een bedreigde diersoort beschouwd. De International Union for the Conservation of Nature (IUCN) beschouwt het echter als kwetsbaar.
De potvis heeft ook een plaats in de literatuur: laten we het mythische albino-exemplaar van . herinnerenMoby-Dick. In de Herman Melville roman, een walvisvaarder brengt zijn dagen door met het achtervolgen van de potvis die zijn been eraf scheurde, ten prooi aan een krankzinnige obsessie.
Blijkbaar bestond het beroemde albino-exemplaar onder de naamMocha Dick en woonde op het eiland Mocha, in Chili. De felle gevechten tussen deze agressieve potvis en zijn jagers werden vastgelegd in een publicatie in New York. In 1851 vereeuwigde Herman Melville de figuur van Moby Dick en die van de fascinerende potvis.