Verwant aan piranha's, zijn tetra's zoetwatervissen die behoren tot de Caracidae-familie. Ze zijn genoemd naar de vorm van hun tanden en zijn een van de favoriete soorten aquariumliefhebbers vanwege hun vredige karakter en opvallende kleuren.
Ontdekt in 1940 tijdens de expeditie van een Franse reiziger in de Amazone, zijn de tetra's niet gestopt met verspreiden om een van de meest voorkomende soorten in aquaria op de hele planeet te worden. Ontdek in de volgende regels hoe zijn fysieke en gedragskenmerken hem tot zo'n gewaardeerde vis hebben gemaakt.
Kenmerken van tetravissen
Zijn langwerpige en platte lichaam is tussen de 2 en 4 centimeter lang.Het heeft een fosforescerende blauwachtige dorsale streep en een intensere oranje ventrale streep. Het heeft een rugvin, twee buikvinnen, een anaalvin, een staartvin en een kleine vetvin die hem tijdens het zwemmen helpt stabiliseren. Aan de andere kant hebben de schubben die zijn lichaam bedekken een glanzende metaalachtige tint en zijn ogen groenachtig blauw.
Aangezien er seksueel dimorfisme is bij deze soort, zijn vrouwtjes groter dan mannetjes. Op dezelfde manier zijn tetra's gezelschapsdieren, dat wil zeggen dat ze graag in scholen leven of in groepen die uit meerdere individuen bestaan.
Natuurlijke leefomgeving en voeding
Tetra-vissen leven in de zoetwaterrivieren en beken van Zuid-Amerikaanse landen, zoals Colombia, Peru, Venezuela en Brazilië, vooral in het Amazonegebied. Over het algemeen zijn de wateren waarin ze leven bruin vanwege de aanwezigheid van tannines en dode bladeren die vallen en vergaan.
In het wild voedt hij zich met wormen, insecten, algen en muggenlarven. Hij wordt beschouwd als een allesetende vis en jaagt passief op zijn prooi, wachtend tot hij naar de oppervlakte van het water v alt.
Soorten tetravissen
Onder de belangrijkste exemplaren van tetravissen vinden we het volgende:
- De roodvinnige tetra.
- De koperen tetra.
- Neon tetra.
- Dronken Tetra.
- De zwarte neontetra.
- Keizer tetra.
- De kardina altetra
- Roodoogtetra
Verzorging van tetravissen in aquaria
De tetravis is een beetje kieskeurig als het gaat om de omstandigheden in zijn omgeving. Allereerst zullen we een aquarium moeten hebben met een minimale inhoud van 60 tot 80 liter water.Op dezelfde manier moet de temperatuur tussen 21 en 28 graden Celsius zijn en de pH tussen 5 en 6. Bovendien moet de verlichting van de vijver zacht zijn, omdat een krachtig licht hen kan belasten en hun gezondheid kan aantasten.
Aan de andere kant wordt het aanbevolen om zijn omgeving te verrijken met stukken hout, waterplanten en donker zand om hem het gevoel te geven dat hij zich in zijn natuurlijke habitat bevindt. Als niet aan deze voorwaarden wordt voldaan, verliest de tetravis zijn biologisch evenwicht, wat aanleiding geeft tot bacteriële, parasitaire of hartziekten.
Eten
Net als in zijn wilde leven, kan hij als omnivoor dier met verschillende opties worden gevoerd. We kunnen u commerciële voedingsmiddelen aanbieden in de vorm van vlokken, muggenlarven, watervlooien, diepvrieswormen en zelfs groenten zoals sla. Het wordt aanbevolen om ze drie keer per dag te voeren, maar in kleine porties. Dit komt omdat deze vis zich niet voedt op de bodem van de vijver, dus als we voedsel verspillen, wordt het niet geconsumeerd en heeft dit invloed op de omstandigheden in het aquarium.
Gedrag en samenleven
Zoals hierboven vermeld, wordt deze vis gekenmerkt door een dier dat graag met meerdere van zijn soort in het aquarium leeft. Met dit aspect moet rekening worden gehouden, anders kan ons huisdier gestrest raken en ziek worden. Het wordt aanbevolen om minimaal 12 tetravissen in dezelfde vijver te houden, zodat ze kunnen socialiseren, zich veilig voelen en zich normaal kunnen ontwikkelen.
Op dezelfde manier kon dit dier, dankzij zijn vredige en kalme karakter, probleemloos samenleven met andere soorten zoals guppyvissen, bettavissen of engelvissen.
Als je een aquariumliefhebber bent, aarzel dan niet om dit prachtige en mooie exemplaar in je aquarium op te nemen. Met de nodige zorg heeft de tetravis een levensverwachting van 7 tot 10 jaar, met zeer weinig ziekteverschijnselen gedurende zijn hele leven.
