De witte klokbel is een geweldige vogel die vaak meer gehoord dan gezien wordt. Hoewel het waar is dat hij een eigenaardige lichaamsbouw heeft, is zijn vocalisatie zo donderend en uniek dat hij gemakkelijk te herkennen is door hem gewoon te horen. Natuurlijk heeft het een beperkte distributie en is het moeilijk te vinden, dus er zijn veel extra curiositeiten die maar weinigen weten over de witte klokkenluider.
De wetenschappelijke naam van deze soort is Procnias albus. Het behoort tot de Contingidae-familie, een van de meest kleurrijke en spectaculaire groepen vogels die er in de wereld bestaan. Blijf deze ruimte lezen en ontdek meer curiositeiten over de witte klokkenluider.
Hoe gaat het met de witte bel?
Deze vogel is middelgroot en bereikt een lengte van 28 centimeter. Het vertoont een duidelijk seksueel dimorfisme, aangezien de mannetjes een wit verenkleed hebben, terwijl de vrouwtjes een donkerdere olijfgroene tint hebben. Bovendien kunnen de mannetjes een kleine flexibele baard zien die uit het bovenste deel van de snavel komt, die bijna tot aan de borst van het exemplaar hangt en zich uitstrekt.
De witte klokkenluider is endemisch in Zuid-Amerika, variërend van Brazilië tot Frans-Guyana en Venezuela. Het heeft de neiging om op grote hoogte te leven, dus zijn leefgebied is beperkt tot de boomtoppen en bosluifels.
Weinig bekende feiten van de White Ringer
Hoewel het een onmiskenbare soort is, is het zeldzaam om hem binnen zijn verspreidingsgebied te vinden. Daarom zijn er verschillende curiosa over de witte klokkenluider waarvan de meeste mensen zich niet bewust zijn. Een van de meest interessante zijn de volgende.
1. Het heeft de luidste vocalisatie onder vogels
Lange tijd werd de krijswachter (Lipaugus vociferans) beschouwd als de vogel met de luidste vocalisatie die er bestaat (116 gewogen decibel). Een recente studie gepubliceerd in het tijdschrift Current Biology vermeldt echter dat de witte bellbell een lied heeft van 125 gewogen decibel, dat de kracht van de brulaapwachter gemakkelijk overtreft.
2. Hij gebruikt zijn zang om te communiceren met andere exemplaren in de buurt
Hoewel het gezang van de witte klokkenluider op enkele meters afstand te horen is, gebruikt de soort het om te communiceren met zijn soortgenoten in de buurt. Er wordt zelfs aangenomen dat dit gedrag cumulatieve schade aan uw oren kan veroorzaken, aangezien het geluid zo hard is dat het uw gehoor aantast.
Hoewel het nog onbekend is waarom dit gebeurt, kan het een reactie zijn op het proces van seksuele selectie. In die zin stemmen vrouwtjes ermee in hun oren te beschadigen zolang ze hun partner goed kiezen en de aantrekkelijkste eigenschappen van hun nakomelingen erven.
3. Ze hebben een enorme snavel
De snavel van de witte klokvink lijkt niet te verschillen van andere soorten vogels. Hij is echter iets groter in verhouding tot zijn lichaam. Deze eigenschap is essentieel voor de soort, omdat hij hierdoor een betere resonantie heeft voor zijn vocalisatie.
4. Om zichzelf te voeden, slikt hij het fruit in zijn geheel door
De soort heeft een sterke voorkeur voor het consumeren van verschillende soorten fruit. In tegenstelling tot wat men zou denken, slikt het exemplaar echter zijn hele ma altijd door dankzij de grote omvang van zijn snavel. Blijkbaar schaadt dit het exemplaar niet, maar het is een van de meest eigenaardige curiositeiten van de witte klokkenluider.
5. De bevolking lijkt af te nemen
Omdat de habitat van deze vogel beperkt is tot de boomtoppen, is het ongebruikelijk dat mensen er nauwe ontmoetingen mee hebben. Om deze reden werd vroeger aangenomen dat de bevolking stabiel was en het leek erop dat er niet veel bedreigingen waren.De International Union for Conservation of Nature vermoedt echter dat de soort in de komende drie generaties de populatie met 25% zou kunnen verminderen.
Zoals je kunt zien, is de witte klokkenluider een ongelooflijke soort die verschillende curiositeiten over zijn biologie bewaart. In feite is er weinig informatie over zijn natuurlijke geschiedenis, dus het zou nog andere indrukwekkende geheimen kunnen verbergen.
