Een van de meest fascinerende dieren die ooit hebben bestaan, is de sabeltandtijger. Een iconische woeste kat, maar vergis je niet, het lijkt niet op tijgers die vandaag leven. Het meest opvallende kenmerk dat hij vertoonde, waren zijn lange hoektanden die uit zijn mond staken. Er zijn echter nog andere opmerkelijke feiten over zijn leven bekend. Wil je weten wat we weten over de Smilodon?
Dit uitgestorven geslacht behoorde tot de onderfamilie Machairodontinae. Het omvat 3 soorten, namelijk: S. fatalis, S. populator en S. gracilis. Hier presenteren we enkele fysieke aspecten van deze gewervelde, evenals enkele verbazingwekkende feiten over zijn leven, mis ze niet.
Kenmerken van sabeltandtijger
Laten we, voordat we meer te weten komen over enkele curiosa van de Smilodon, bepaalde karakters van zijn uiterlijk bekijken. Dit dier leek op de huidige katten, maar met een robuustere bouw. Met kortere benen, maar breder en krachtiger, wat suggereert dat hij grote kracht in zijn ledematen had.
Sommige elementen, zoals de korte staart en de aanwezigheid van een korte middenvoet, suggereren dat hij minder snel was dan andere soorten die we kennen.
De lichaamsgrootte van de sabeltandtijger varieerde, afhankelijk van de soort, variërend van 55 tot 300 kilogram. Smilodon gracilis was de kleinste, met een massabereik van 55 tot 100 kilogram, en leek op een jaguar. Gevolgd door S. fatalis, van 160 tot 280 kilo, vergelijkbaar met de Siberische tijger. De grootste was S. populator, met een gewicht tussen de 220 en 360 kilo.Hoewel wordt aangenomen dat sommige individuen er meer dan 400 hadden.
De laatste overtrof dus elke bestaande katachtige.
Zonder twijfel waren zijn lange hoektanden het meest opvallende aan zijn lichaamsbouw. Deze waren aanwezig bij zowel vrouwen als mannen. Bovendien waren de grootte en het gewicht van beide exemplaren vergelijkbaar, dus ze hadden geen seksueel dimorfisme. Sabeltanden waren ongeveer 1,15 meter lang, terwijl hun hoektanden 18 of zelfs 26 centimeter konden worden.
Smilodon Curiosities
Nu gaan we verder met de 5 merkwaardige feiten van deze geweldige dieren. Dit zijn de volgende.
1. Had een zwakke beet
Hoewel het vreemd lijkt, was een van de curiosa van de Smilodon dat zijn beet niet zo sterk was, maar eerder zwak, als we hem vergelijken met moderne katachtigen. Ondanks de grote omvang van zijn hoektanden, onthulde een studie van computermodellen dat de bijtkracht gelijk was aan een derde van die van een leeuw (Panthera leo).Er wordt aangenomen dat deze resultaten verband houden met de manier waarop elk zijn prooi doodt.
2. De jachtmethode was anders dan die van de katten die we kennen
De jachtmethode van het geslacht Smilodon was anders dan die van de huidige katten. De macarodontines bijten hun prooi in de nek, nadat ze ze met hun robuuste lichaam hadden onderworpen. De beet was echter niet bedoeld om ze te verstikken, maar hun hoektanden werden gebruikt om de luchtpijp en belangrijke bloedvaten door te snijden. Met deze strategie raakte het slachtoffer bewusteloos en stierf snel, dankzij diepe en dodelijke wonden.
Sommige sabeltandtanden hadden ook gekartelde randen, om de dodelijke snee die ze hun prooi toebrachten te vergemakkelijken. Op deze manier werden tijd- en energiekosten verminderd. Deze methode verschilt van die van moderne katachtige roofdieren die hun slachtoffers proberen te verstikken, wat een enorm energieverbruik van deze jagers vereist.
3. Ze voedden zich met grote herbivoren
De strategie van het jagen en doden van prooien die door dit wezen werd gebruikt, stelde hen in staat zich te specialiseren in het vangen van grote dieren. Onder hen kunnen we bizons, mastodonten, elanden, gigantische luiaards en zelfs jonge mammoeten noemen.
4. De Smilodon heeft dezelfde gemeenschappelijke oorsprong als de tijgers van vandaag
Het populaire geloof dat sabeltandtijgers de voorouders zijn van de hedendaagse tijgers en leeuwen klopt niet. Dit komt omdat beide groepen dieren een gemeenschappelijke oorsprong hebben. In het bijzonder ongeveer 23 miljoen jaar geleden, toen de eerste bekende katachtige bestond, genaamd Proailurus. Dus uit dit wezen met een grootte vergelijkbaar met een Iberische lynx, kwamen de twee lijnen voort, die van de huidige katachtigen en die van de macarodontines.
5. Het uitsterven vond ongeveer 12 miljoen jaar geleden plaats
De oorzaken van het uitsterven van deze toproofdieren zijn niet met zekerheid bekend, maar er zijn twee hoofdhypothesen over. Aangenomen wordt dat in die tijd de verandering in de verspreiding van de grote prooi waarop sabeltanden zich specialiseerden in de jacht, de sleutel was tot hun ondergang.
Enerzijds het product van de gewelddadige veranderingen in het milieu van het moment. En aan de andere kant vanwege de introductie van de eerste mensen in het milieu, die net als andere roofdieren in het ecosysteem concurreerden.
Gezien deze omstandigheden was Smilodon niet in staat zich aan te passen aan het eten van kleinere en snellere prooien, dus het voedsel raakte op. Dus andere soorten die flexibeler zijn en minder gespecialiseerd in hun voeding, kwamen met voordelen uit de situatie, zoals de afstamming van moderne katachtigen.
Op deze manier eindigen we met de 5 rariteiten van de Smilodon, een woest roofdier, met een robuuste bouw en grote scherpe hoektanden, die in staat is om diepe en dodelijke wonden in de nek van zijn prooi te veroorzaken.Zoals we hebben gezien, heeft dit symbolische dier een zeer interessant leven geleid, waarvan nog veel te ontdekken v alt.
