De barasinga of ook wel het moerashert genoemd, is een eigenaardig zoogdier dat endemisch is in India. Hoewel het waar is dat hij de typische kenmerken van andere hertachtigen behoudt, vertoont de soort een uniek gewei dat hem onderscheidt van de rest. Dit is zelfs een van de redenen waarom het populair is bij sommige jagers.
De wetenschappelijke naam van deze soort is Rucervus duvaucelii. Het behoort tot de orde van artiodactylen (Artiodactyla), waar andere soortgelijke dieren zoals antilopen, buffels en geiten zijn gegroepeerd. Blijf deze ruimte lezen en leer meer over de merkwaardige barasinga.
Habitat en verspreiding
Hoewel de soort lang geleden wijd verspreid was in India, Pakistan en Bangladesh, is de huidige populatie klein. In feite is het beperkt tot kleine populaties in Noord-, Midden- en Zuid-India, elk geïsoleerd van elkaar.
Dit hert leeft over het algemeen in verschillende soorten bossen en graslanden. Sommige exemplaren leven echter ook in overstroomde gebieden zoals moerassen en mangroven. In feite hebben de verschillende levensomstandigheden van elk van de huidige populaties hun soortvorming veroorzaakt.
Fysieke kenmerken van de barasinga
De Barasinga is een hert van ongeveer 180 centimeter lang, met een staart van bijna 20 centimeter lang en een gemiddeld gewicht van 170 kilogram. Wat zijn vacht betreft, hij vertoont een oranjebruine kleur, die afhankelijk van de tijd van het jaar iets lichter kan worden.
Het meest opvallende kenmerk van deze soort is zijn merkwaardige gewei. Volwassen herten hebben vaak een gewei met meer dan 15 punten, hoewel sommige 20 bereiken. In feite betekent hun naam "barasingha" (in het Hindi) "twaalf hoorns" , wat verwijst naar het aantal punten.
Ondersoort van de Barasinga
Zoals gezegd blijven de bestaande populaties van deze soort geïsoleerd van elkaar en hebben ze te maken met verschillende omstandigheden in hun omgeving. Hierdoor heeft elk dier unieke kenmerken ontwikkeld waardoor ze in verschillende ondersoorten kunnen worden ingedeeld:
- Westers moerashert (Rucervus duvaucelii duvauceli): bewoont de moerassen van de Indo-Gangetische vlakte. Ze vertonen grotere hoeven die hen helpen de problemen van hun overstroomde leefgebied te doorstaan.
- Southern Marsh Deer (Rucervus duvaucelii branderi): Ze worden alleen gedistribueerd in Kanha National Park. De hoeven van deze herten zijn harder en resistenter, omdat ze in bossen en graslanden leven.
- Oostelijk moerashert (Rucervus duvaucelii ranjitsinhi) - Kan gevonden worden in Asam.
Gedrag
Het Barasinga-hert is overdag behoorlijk actief. 'S Ochtends is hij toegewijd aan het zoeken naar zijn voedsel, terwijl hij' s middags in de schaduw rust om zichzelf te beschermen tegen de hitte. Daarnaast zijn het zeer sociale dieren die groepen (kuddes) vormen van meer dan 10 individuen. Hoewel elke groep een leider heeft, lijkt er tussen hen geen dominantie/onderdanigheidsrelatie te bestaan.
Barasinga Voeren
Net als andere soorten herten is de Barasinga een herbivoor die zich voedt met verschillende soorten grassen en grassen. Dit is een van de redenen waarom zijn leefgebied altijd groen moet zijn, omdat hij anders niet over de middelen beschikt om te overleven. Het ha alt ook een bepaalde hoeveelheid water uit de vegetatie.
Afspelen
Hoewel de Barasinga meestal een vreedzaam dier is, verandert zijn houding dramatisch in oktober, tijdens het b altsseizoen. Om te beginnen zijn het polygame dieren, wat betekent dat hetzelfde mannetje paart met een groep van meerdere vrouwtjes (harem). Als gevolg hiervan worden broedparen schaars, zodat mannetjes met elkaar vechten om vrouwtjes te krijgen.
Bovendien creëert elk mannetje modderpoelen, een gat waar ze baden met een mengsel van urine, uitwerpselen en modder. Dit helpt hen om een unieke essentie te genereren waarmee ze de aandacht van vrouwtjes kunnen trekken. Daarnaast voeren ze ook verschillende vocalisaties en tentoonstellingsgevechten uit, waarmee ze hun potentiële partners proberen te laten zien dat ze de sterkste en sterkste zijn in hun omgeving.
Het verkeringsproces begint in oktober, maar kan tot februari duren. Het paren begint echter pas nadat de harem volledig is gevestigd.Gemiddeld duurt de draagtijd tussen de 240 en 250 dagen, dus de meeste jongen worden tussen september en oktober geboren.
Zoals je kunt zien, is de barasinga een zeer bijzondere en unieke hertensoort. Niet alleen vanwege zijn prachtige gewei, maar ook vanwege zijn leefgebied en de beperking van zijn populatie. Volgens de Internationale Unie voor het behoud van de natuur is dit een kwetsbare soort, wat helaas betekent dat hij in de toekomst met uitsterven wordt bedreigd.