De therapiehond is een steeds meer aanwezige figuur op het gebied van mentale en fysieke gezondheid, aangezien het een dier is dat millennia lang door de mens is gedomesticeerd. Zijn vermogen om zichzelf met mensen te begrijpen, evenals de hechte band die hij met ons opbouwt, heeft therapeutische eigenschappen op alle niveaus.
Maar hoe selecteer je een hond voor therapie? Zijn er specifieke rassen of psychologische profielen voor deze functie? Dat is wat je in deze ruimte kunt ontdekken, dus mis niets, laten we beginnen.
Wat is een therapiehond?
Een therapiehond is een hond die is geselecteerd, getraind en getraind voor gebruik in een therapie- of educatief programma. Van het dier wordt verwacht dat het op een snellere en positievere manier helpt doelen te bereiken.
De programma's met therapiedieren (niet alleen honden) zijn gericht op het verbeteren van de kwaliteit van leven in verschillende opzichten. De meest voorkomende zijn sociale integratie, verbetering van depressie en angststoornissen, of hulp bij dagelijkse taken voor mensen met functionele diversiteit.
Hoewel er geen hondenras is dat ontworpen is als therapiehond, is het waar dat sommigen er een geschikter karakter voor hebben. Daarom is het niet ongebruikelijk om Duitse herders, labradors of golden retrievers te vinden.
Vergeet niet dat persoonlijkheid het resultaat is van de interactie tussen omgeving en genetica, dus elke individuele hond kan de kenmerken hebben.
Welke eigenschappen moet een hond hebben om te helpen bij therapie?
Naast het therapeutische effect van de aanwezigheid van de hond in het programma, is het essentieel dat hij wordt opgevoed zodat hij geen problemen veroorzaakt in het centrum waar hij plaatsvindt. Dit omvat agressief gedrag, onnodige geluiden of ongehoorzaamheid.
Aan de andere kant, om optimaal te zijn voor therapie, zijn er een aantal wenselijke persoonlijkheidskenmerken bij de hond. Je hebt ze hieronder:
- Sociabiliteit: geniet van interactie met mensen, maar zonder emotionele afhankelijkheid te bereiken.
- Veiligheid: het moet een zelfverzekerde hond zijn die sociale situaties resoluut benadert.
- Stabiliteit: je moet een evenwichtig temperament hebben, zowel fysiek als emotioneel.
- Gevoeligheid: tactiel, visueel en auditief. Je moet open kunnen staan voor nieuwe prikkels, maar zonder er al te gevoelig voor te zijn.
- Complacency: sommige honden zijn meer bereid om de mens te plezieren die hen de bevelen geeft. Dit is essentieel voor een positieve training.
- Gemiddeld energieniveau: een hond die te actief is of juist de energie mist voor het noodzakelijke werk, zal niet geschikt zijn. Dit is essentieel zodat de therapie het dier zelf niet schaadt.
Temperamenttest voor honden
Er zijn verschillende temperamenttesten om een globaal idee te krijgen van de geschiktheid van het dier voor de therapeutische taak. De twee meest voorkomende zijn Liakhoff's en Campbell's, die in de volgende regels worden beschreven:
- Campbell's Test: het wordt meestal gedaan rond de leeftijd van 7 weken om een idee te krijgen van het temperament dat de puppy zal hebben als hij volwassen is. Sociale aantrekkingskracht, mate van onafhankelijkheid, reactie op inperking, acceptatie van menselijke overheersing en waardigheid worden geëvalueerd.
- Liakhoff-test: deze test evalueert de gevoeligheid van de hond voor prikkels uit de omgeving, evenals agressiviteit, dominantie, verlangen om te behagen, aanpassingsvermogen, aandacht, initiatief, doorzettingsvermogen, intensiteit en angst.
Zoals hierboven vermeld, leveren deze tests geen vaste en definitieve resultaten op, maar tonen ze eerder de neigingen van het dier. Vooral als het puppy's zijn, kan hun persoonlijkheid zich op verschillende manieren ontwikkelen, afhankelijk van een groot aantal factoren, zoals opleiding, ervaringen of genetica.
Het welzijn van therapiehonden
Zodra er een minimum aan ethiek wordt toegepast op het feit dat levende wezens uitsluitend voor menselijke doeleinden worden gebruikt, kan hun welzijn niet over het hoofd worden gezien. Daarom betekent het gebruik van therapiehonden dat er aandacht moet worden besteed aan hun fysieke en emotionele veiligheid en ze vooral nooit moeten worden gedwongen om een taak uit te voeren als dit een probleem voor hen is.
Naast een strikte controle over je fysieke gezondheid, moet training altijd positief worden gedaan. Het is verplicht om hun leertempo te respecteren en nooit een hond te gebruiken die nog niet volwassen is.
Om af te sluiten, is het noodzakelijk erop te wijzen dat de uiteindelijke verantwoordelijkheid voor het welzijn van de hond bij de mensen of entiteiten ligt die hen trainen voor hun programma's. Zij zijn degenen die selecteren welke hond het meest geschikt is voor het therapiepubliek, evenals degenen die ervoor moeten zorgen dat ze gelukkig en gezond zijn vanaf het moment dat ze worden gekozen totdat ze met pensioen gaan. Dit is de enige manier om effectieve therapie te bereiken.
