Spieratrofie bij honden komt vrij vaak voor en verwijst naar het verlies van spierweefsel. Deze spierafbraak begint meestal vroeg wanneer het gepaard gaat met een blessure of ziekteproces. In het begin kan het onopgemerkt blijven, vooral als uw hond een langere vacht heeft.
Als uw hond mank loopt of geopereerd is aan een ledemaat, zal de atrofie meer opvallen en sneller zijn. Eigenlijk kan het een beetje erger worden voordat het beter wordt. In dit artikel vertellen we je over de meest voorkomende oorzaken van spieratrofie bij honden.
Waarom wordt spieratrofie bij honden vaak laat ontdekt?
Omdat honden bewegen met alle vier de ledematen, is hun evenwicht vrij delicaat. Als ze een beetje ongemak hebben in één extremiteit, kunnen ze hun lichaamsgewicht naar de andere drie verplaatsen om de pijnlijke extremiteit te verlichten.
Om deze reden kan dit in de vroege stadia onopgemerkt blijven. Als we echter de ledematen palperen, kunnen we een verschil in spieromvang vinden. Dit duidt op enige atrofie in het aangedane ledemaat.
Spieratrofie bij honden komt vaak voor wanneer zowel onbruik als pijn aanwezig zijn.
Spieratrofie manifesteert zich meestal met gewichtsverlies en tekenen van zwakte. Spierverlies kan een teken zijn van een grote verscheidenheid aan aandoeningen en ziekten, dus als u spierverlies opmerkt, overleg dan met uw dierenarts over de aandoening.
Normaal verouderingsproces bij honden
Bij het ouder worden is het normaal dat er een matige maar progressieve spieratrofie optreedt. Dit proces wordt veroorzaakt door een gebrek aan groeihormonen en een afname van de stofwisseling in het lichaam.
Naarmate honden ouder worden, veranderen hun voedingsbehoeften en kunnen ze eiwitten niet op dezelfde manier verwerken. Daarom hebben oudere honden vaak een gespecialiseerd dieet met licht verteerbare eiwitbronnen nodig om hun spiermassa te behouden.
Verminderde activiteit bij de oudere hond, als gevolg van lagere energieniveaus, leidt ook tot spierverlies. Opgemerkt moet worden dat dit spierverlies dat gepaard gaat met veroudering normaal is, mild is en voorkomt in de heupen, waar de musculatuur het meest zichtbaar is.
Spieratrofie geassocieerd met artritis
Spieratrofie bij honden komt ook om verschillende redenen voor. Het blijkt dat atrofie een typisch symptoom is bij een pijnlijke aandoening.
Hoewel artritis de gewrichten aantast en niet het spierweefsel, is het gebruikelijk dat het leidt tot spieratrofie. Het is een ontstekingsproces dat de gewrichten degenereert, vaak in de heupen en knieën, en intense pijn en ongemak veroorzaakt.
Constante pijn vermindert je mobiliteit. Op de lange termijn leidt de verminderde activiteit tot spieratrofie.
Fysiotherapie en pijnstillers kunnen de effecten van artritis minimaliseren en de activiteit van de zieke hond verbeteren. Ga naar je dierenarts om de juiste behandeling voor te schrijven.
Genetische aanleg om te lijden aan geassocieerde ziekten
Het is noodzakelijk om alert te zijn op de omstandigheden waaraan bepaalde rassen vatbaar zijn. Labrador Retrievers zijn bijvoorbeeld vatbaar voor type II spiervezeldeficiëntie, dus vertonen ze vaak spierverlies voordat ze een jaar oud zijn.
Duitse herders daarentegen hebben meer kans op het ontwikkelen van fibrotische myopathie die zich meer manifesteert in de dijspieren van de hond. Andere rassen, zoals windhonden, zullen inspanningsmyopathie ontwikkelen als ze gedwongen worden hun spieren te veel te gebruiken.
Degeneratieve myelopathie is een andere ziekte die het ruggenmerg en vervolgens de ledematen aantast. Deze aandoening komt veel voor bij Duitse herders, maar komt ook voor bij andere rassen.
Spieratrofie bij honden geassocieerd met ontstekingsziekten
Spieratrofie kan optreden in combinatie met andere soorten ontstekingsziekten, zowel infectieus als auto-immuunziekten. Deze aandoening kan slechts één spier of een groep spieren overkomen. Over het algemeen komen deze ziekten voor met andere symptomen die uw dierenarts zullen helpen om de ziekte goed te diagnosticeren.
Wat u moet weten, is dat myositis - of spierontsteking - vaak atrofie kan veroorzaken. Myositis wordt veroorzaakt door een abnormale reactie van het immuunsysteem van uw hond tegen zijn eigen spierweefsel.
Er is myositis van de kauwspieren, ook wel eosinofiele myositis genoemd, een auto-immuunontstekingsziekte, wat een ernstige aandoening is. De hond ontwikkelt antilichamen die de M2-vezels van de kauwspieren herkennen en aanvallen, waardoor ze atrofiëren. Golden Retrievers, Rottweilers, Labradors en Duitse herders zijn er gevoeliger voor.
Tekenen en symptomen van spieratrofie bij honden
Om uw huisdier op tijd te helpen, kunt u letten op de volgende tekenen en symptomen:
- Lethargie en apathie. De hond wil niet zo veel bewegen.
- Staat van slapheid. Zoek naar slappe spieren bij uw hond die niet zo hard zijn. U merkt misschien dat uw hond "zachter" en ook dunner aanvoelt.
- Abnormale mars. Verlies van spiertonus zorgt ervoor dat hij niet goed kan lopen, waardoor hij onhandig overkomt en meer "ongelukken" heeft dan normaal.
- Instabiliteit bij stilstand. Dit wordt gezien als kleine trillingen van de extremiteiten bij het staan of lopen. Naarmate de kracht afneemt, vindt de hond het moeilijker om te staan.
- Onvermogen om het hoofd op te heffen. Hoewel het geen teken is dat voorkomt bij enige vorm van spieratrofie, zorgen degenen die de nekspieren aantasten ervoor dat de hond het niet kan ondersteunen. Daarom loopt hij meestal met zijn hoofd naar beneden.
Soms treft dit soort spierverlies alleen bepaalde delen van het lichaam. Als uw hond bijvoorbeeld artritis heeft of een verwonding aan de achterpoten, merkt u misschien dat de achterpoten dunner worden terwijl de voorpoten groter worden om dit te compenseren. Als u vermoedt dat uw hond aan slechts één been spiermassa verliest, vergelijk het dan met de andere kant.
Hoopvolle therapieën
De meeste spierdystrofieën veroorzaken een progressieve degeneratie van de spieren, aangezien de schade zich op cellulair niveau bevindt. Dit betekent dat er geen effectieve behandelingen zijn om het te genezen, maar wel om het onder controle te houden. In 2018 ontwikkelde een team van wetenschappers echter een therapeutisch mechanisme op basis van CRISPR/Cas, de bekende moleculaire tool voor het bewerken van genen.
Hoewel gentherapie tegenwoordig een van de meest veelbelovende behandelingen is, zijn er enkele uitdagingen die nog moeten worden opgelost. Volgens een studie gepubliceerd in het tijdschrift Molecular Therapy, ontwikkelen sommige honden "resistentie" tegen de behandeling en voorkomt hun lichaam dat de therapie werkt.
Het is echter nog te vroeg om de hoop op te geven, aangezien gentherapie een recente behandeling is die nog niet volledig is ontwikkeld. Wetenschappers zijn er zelfs in geslaagd de functie van spiervezels te herstellen bij honden met Duchenne spierdystrofie.Het enige dat overblijft is wachten tot er een manier is gevonden om de weerstandsconflicten op te lossen die deze behandelingen met zich meebrengen.