De Schotse Deerhound, ook wel de windhond of Schotse windhond genoemd, is een grote, statige hond met een rustig en gehoorzaam karakter. Zijn huid en vacht maken hem optimaal voor koude klimaten.
Oorsprong van het ras
Als we het hebben over de oorsprong van de Schotse Deerhound of windhond, bedoelen we een mogelijke directe afstammeling van de primitieve Keltische windhond. Deze honden werden gefokt door Schotse clans met als doel ze te gebruiken bij de wolvenjacht en andere grote wildfeesten.
Hoewel de Schotse Deerhound op het punt van uitsterven stond, hebben Sir W alter Scott en de 18e-eeuwse Schotse mode het ras nieuw leven ingeblazen dat tot op de dag van vandaag bestaat. Sterker nog, in de 19e eeuw had koningin Victoria er zelf een als huisdier.
Fysieke verschijning van de Schotse Deerhound
De Schotse Deerhound is een groot individu, dat een vacht van verschillende grijstinten kan hebben, goed geproportioneerd en met een relatief kleine kop.
Morfologisch gezien moet de schofthoogte ten minste 76 centimeter zijn bij reuen en 71 centimeter bij teven. Wat betreft het gewicht bij mannen, het is ongeveer 45 kilogram en bij vrouwen ongeveer 36 kilo.
Qua vacht is de vacht van de Schotse windhond meestal grijs, hoewel er ook roodzandige of roodbruine hertenhonden zijn met een zwart masker, poten en staart. Soms hebben ze wit haar op de borst, op de vingers en op het puntje van de staart.
Schotse windhond karakter
De Schotse Deerhound is aanhankelijk en gehoorzaam, maar hij is ook enigszins onafhankelijk en heeft zijn ruimte nodig. Hij is kalm in huis, iets wat in contrast staat met zijn buitengewone snelheid in de race, typisch voor windhonden.
Zorg en advies
Hun huid en vacht zijn perfect aangepast aan ruw terrein en ongunstige klimaten. Daarom zijn ze ideaal voor oceanische, koude continentale en hoge bergklimaten, dat wil zeggen, ze verdragen kou, maar hitte is gevaarlijker voor hen, omdat de hardheid van hun huid hen blootstelt aan een grotere kans op een hitteberoerte.
Ze kunnen vele jaren leven, hoewel ze ruimte nodig hebben, beweging nodig hebben en zich geïntegreerd voelen in het gezin. Zijn spierstelsel is sterk en krachtig, dus hij heeft een eiwitrijk dieet nodig.
Zoals bij de meeste honden van grote rassen is er een zeker risico op het ontwikkelen van aandoeningen zoals torsie van de maag of heupdysplasie. Al deze problemen kunnen echter worden voorkomen door regelmatig naar de dierenarts te gaan.
Bron afbeelding: Adam Singer en kennysarmy
