Biopsie is een techniek die bestaat uit het nemen van een weefselmonster voor daaropvolgende microscopische analyse. Wanneer een hond ziek is, kan de dierenarts bepalen dat het nodig is om, naast andere tests, een biopsie uit te voeren. In welke situaties wordt een biopsie bij honden aanbevolen, hoe wordt deze uitgevoerd, is algehele anesthesie nodig?
Hierna zullen we wat informatie zien die zal helpen om deze procedure beter te begrijpen, die eigenaren van gezelschapsdieren ongerust kan maken.
Voor de biopsie
Als een hond ziek is, is het eerste wat de dokter zal doen een zo volledig mogelijke klinische geschiedenis maken om de progressie van de pathologie te analyseren.Deze geschiedenis omvat de leeftijd van het huisdier, informatie over het begin van het probleem, de behandelingen die zijn uitgevoerd en hun effectiviteit.
De dierenarts zal ook een lichamelijk onderzoek uitvoeren, waaronder het controleren van de temperatuur van de hond, palpatie van de buik en auscultatie van de hartslag en longen.
Afhankelijk van het soort symptomen kunnen sommige tests nodig zijn om de oorzaak van het probleem te bepalen. Bloedonderzoek, röntgenfoto's, echo's, tomografieën enz. kunnen worden uitgevoerd.
De resultaten van deze tests kunnen ertoe leiden dat een biopsie nodig is om een definitieve diagnose te stellen. Deze situatie doet zich vooral voor als de arts een vermoeden heeft van neoplasie.
Soorten biopsieën bij hoektanden
Er zijn verschillende soorten biopsieën bij honden, afhankelijk van de criteria die we gebruiken om te classificeren. De bekendste zijn deze:
- Afhankelijk van het orgaan of weefsel waaruit een monster moet worden genomen voor analyse, zal de techniek verschillen. Als een klein stukje weefsel nodig is, kan een incisiebiopsie worden uitgevoerd.
- Wanneer een tumor in zijn geheel wordt verwijderd, wordt deze techniek excisiebiopsie genoemd. In dit geval moeten ook de buitenste marges van de massa worden verwijderd om ze te analyseren om te bevestigen dat de tumor volledig is verwijderd.
- Een van de meest voorkomende biopsieën bij honden is de huidbiopsie. Deze procedure is vrij eenvoudig, niet-invasief en brengt weinig risico's met zich mee voor het dier.
Huidbiopsie wordt over het algemeen gebruikt in gevallen waarin de diagnose niet duidelijk is, of wanneer de toegepaste behandelingen geen positieve effecten hebben gehad. Met uitzondering van huidbiopsie, vereisen alle andere soorten biopsie het gebruik van algemene anesthesie.
Hoe voer je een biopsie uit bij honden
De techniek die zal worden gebruikt om het weefselmonster of de tumor te verwijderen, hangt af van verschillende factoren, zoals het type orgaan en de locatie. Er zijn hoofdzakelijk vier soorten biopsieën bij honden, als we kijken naar de classificatiecriteria van de gebruikte techniek:
- De eerste is een verkennende buikoperatie. Deze techniek is zeer ingrijpend, maar kan in bepaalde gevallen essentieel zijn; Het heeft het voordeel dat er tegelijkertijd monsters kunnen worden genomen – incisiebiopsie – van meerdere organen.
- De tweede techniek is de biopsie die wordt uitgevoerd via een endoscopie. Via deze methode kunnen kleine stukjes weefsel uit de neus, maag, darm of dikke darm worden weggenomen; Hoewel het de toepassing van algemene anesthesie vereist, omvat dit type biopsie geen chirurgische incisie.
- De derde methode voor het uitvoeren van een biopsie bij honden is de huidbiopsie. In dit geval worden, afhankelijk van het letsel, verschillende soorten naalden en instrumenten gebruikt. Het is minimaal invasief en kan, afhankelijk van het dier en de procedure, worden uitgevoerd zonder algemene verdoving.
- Tot slot is het mogelijk om bij botten en beenmerg een biopsie uit te voeren met behulp van speciale naalden.
In alle gevallen is een biopsie erg nuttig, omdat het de hond in staat stelt de ziekte nauwkeurig te bepalen en de beste behandelingsopties te bestuderen.
Sample behandeling
Een van de belangrijke stappen bij biopsie bij honden is de behandeling van het verkregen monster. De betrouwbaarheid van de analyseresultaten hangt af van een correcte manipulatie, en dus van de zekerheid van de diagnose.
Het monster moet zo min mogelijk en met extreme delicatesse worden gehanteerd totdat het in de fixeervloeistof wordt geplaatst. Het volume van deze vloeistof, meestal formaline verdund tot 10%, zou voldoende moeten zijn.
Normaal gesproken wordt een hoeveelheid vloeistof aanbevolen die gelijk is aan 10 keer het volume van het monster. De fixatietijd moet ook strikt worden gerespecteerd en is afhankelijk van het geëxtraheerde weefsel.
