De ziektes waaraan uw huisdier wordt blootgesteld zijn aan de orde van de dag. Een paar hebben een voorkeur voor bepaalde soorten klimaten en sommige specifieke soorten. Vandaag zullen we het hebben over een pathologie die vooral katten treft en waarvan de naam heel eigenaardig blijkt te zijn, cryptokokkose bij katten.
Heb je van haar gehoord? Hoewel het een ziekte is die zich op vele manieren kan voordoen, geven we je in dit artikel de nodige handvatten zodat je het op tijd kunt herkennen. Blijf lezen en leer iets meer over deze interessante situatie die uw huisdier kan doormaken.
Wat is cryptokokkose bij katten?
Ondanks dat het een ziekte met een lage incidentie is, is cryptokokkose bij katten de meest voorkomende systemische pathologie veroorzaakt door schimmels bij katten. De warme temperaturen en het vochtige klimaat van tropische en subtropische streken zijn ideaal voor de verspreiding ervan.
Cryptococcose bij katten heeft geen aanleg voor welk ras of geslacht dan ook bij de slachtoffers die het aanv alt, maar geschat wordt dat de gemiddelde leeftijd van aangetaste katachtigen rond de vijf jaar ligt.
Het belangrijkste etiologische agens van cryptokokkose bij katten is Cryptococcus neoformans, dat meestal wordt aangetroffen in de uitwerpselen van vogels, voornamelijk duiven. In mindere mate kunnen katten deze ziekte ook oplopen door een ander agens genaamd Cryptococcus gattii.
Deze schimmel heeft een sterke heteropolysaccharide-capsule, die bescherming biedt, hem beschermt tegen de omgeving en ervoor zorgt dat hij gemakkelijk het lichaam kan binnendringen.Cryptokokkose bij katten tast voornamelijk het neusgebied aan, hoewel het ook de ogen, longen en het zenuwstelsel kan binnendringen en zelfs systemische schade kan veroorzaken.
Hoe vindt infectie plaats?
De belangrijkste toegangsweg voor de gisten van Cryptococcus neoformans is via de luchtwegen via inademing. De aanwezigheid ervan veroorzaakt de proliferatie van nasale granulomen.
Soms kunnen de schimmels die cryptokokkose bij katten veroorzaken verder reiken dan de neus en de longen binnendringen, waar ze ook granulomen veroorzaken. Maar hun reis eindigt hier niet, bij sommige patiënten slagen de gisten erin om de bloedbaan en de lymfevaten te bereiken en zich te verspreiden naar het zenuwstelsel, waar ze ook gevolgen zullen hebben.
Als gisten er eenmaal in geslaagd zijn ernstige systemische ziekten te veroorzaken, kunnen organen zoals de milt, ogen, nieren, hart, spieren en het spijsverteringskanaal worden aangetast door cryptokokkose bij katten.
Hoe de ziekte te diagnosticeren?
Om een nauwkeurige medische diagnose te krijgen, is het soms niet voldoende om de klinische symptomen van de patiënt te observeren. Het gebruik van verschillende diagnostische hulpmiddelen zal een grote hulp zijn voor de dierenarts om te bepalen of uw huisdier cryptokokkose heeft.
Hier presenteren we de meest gebruikte aanvullende tests voor diagnose bij katten.
Bacteriële kweek
Het nemen van een monster van cerebrospinale vloeistof of synoviale vloeistof begint het proces van bacteriële isolatie op Sabouraud glucose-agar of bloed-agar. We raden aan te werken bij een temperatuur tussen de 25 en 35 graden Celsius.
Het is noodzakelijk om het monster tussen 36 en 72 uur te laten rusten om later veranderingen waar te nemen. Als u positief bent, kunt u de aanwezigheid van heldere roomwitte kolonies op de agar waarnemen.
Cytologie
Voor het cytologisch onderzoek is het noodzakelijk om een monster van het exsudaat te nemen, ofwel neus- of huidexsudaat. Monsters van gezwollen lymfeklieren, biopsieën of andere aangetaste structuren kunnen ook worden geanalyseerd. Vervolgens wordt het monster gekleurd. Het doel is om de karakteristieke capsule van deze gist te kunnen visualiseren.
Er kunnen verschillende technieken worden gebruikt voor kleuring, zoals methyleenblauw, Gram, Wright en Oost-Indische inkt. De resultaten zijn snel verkregen en worden als betrouwbaar beschouwd; een negatief cytologisch resultaat sluit de aanwezigheid van cryptokokkose bij katten echter niet volledig uit. Het wordt aanbevolen om meer dan één diagnostische test te gebruiken.
Agglutinatie in latex en Elisa
Uit het serum van dieren met ademhalings- en huidsymptomen, urinemonsters en cerebrospinale vloeistof is het mogelijk om het capsulaire antigeen te bepalen van de twee varianten van Cryptococcus die cryptokokkose veroorzaken.Er zijn momenteel kits op de markt die een specificiteit en gevoeligheid van meer dan 95% bereiken, dus het gebruik ervan is meestal een goede optie.
Symptomen van cryptokokkose
De signologie van deze ziekte is zeer gevarieerd. De tekenen die uw huisdier kan vertonen, zijn afhankelijk van het gebied dat door gist is binnengedrongen. Hieronder delen we de belangrijkste gebieden waar deze schimmel een voorliefde voor heeft, samen met de meest voorkomende symptomen die optreden.
Pulmonale cryptokokkose
Je kat kan foto's van longontsteking en granulomen beginnen te vertonen. Hoesten, kortademigheid en koorts zijn tekenen die vaak voorkomen wanneer gisten de onderste luchtwegen hebben bereikt.
Oculaire cryptokokkose
Als de cryptokokkose-schimmel de ogen bereikt, wordt de pupil verwijd (mydriasis), tekenen zoals chorioretinitis zullen ook verschijnen en in sommige gevallen kan de oogzenuw ontstoken zijn.
Nasale cryptokokkose
Wanneer de gisten van Cryptococcus neoformans de bovenste luchtwegen zijn binnengedrongen, zijn de meest voorkomende tekenen:
- Rhinitis.
- Niezen.
- Opgezwollen neus.
- Lokale granulomen.
- Mucopurulente loopneus (soms met de aanwezigheid van bloed).
- Pijn en kortademigheid.
Cryptococcosis nervosa
Zodra de schimmel erin is geslaagd het zenuwstelsel te bereiken, zal hij verschillende zenuwsymptomen gaan vertonen. Van ernstige processen van meningitis, encefalitis, volledige of gedeeltelijke blindheid tot tekenen zoals mydriasis en gebrek aan coördinatie, die aan de dierenarts moeten worden gemeld voor een onmiddellijke medische beoordeling.
Systemische cryptokokkose
Omdat dit type cryptokokkose bij katten het hele lichaam van uw huisdier aantast, is het degene die de meeste tekenen vertoont en ook het gevaarlijkst is.Bij patiënten met het kattenimmunodeficiëntievirus of het leukemievirus neemt de kans op systemische cryptokokkose toe vanwege de schade die ze aan hun immuunsysteem hebben toegebracht.
Enkele van de tekenen die je kunt waarnemen bij de kat zijn:
- Zwakte.
- Hinken.
- Braken.
- Gewichtsverlies.
- Gezwollen lymfeklieren.
- Diarree.
- Hoest.
- Gegeneraliseerde granulomen.
Behandeling van cryptokokkose bij katten
Zodra bij uw huisdier deze ziekte is vastgesteld, is het tijd om met de behandeling te beginnen. Van alle therapeutische opties die de dierenarts heeft, vallen er twee op: de eliminatie van nasale granulomen door chirurgische ingreep en de toediening van antischimmelmiddelen.
Het doel van deze groep medicijnen is om Cryptococcus-gisten te elimineren. De meest gebruikte antischimmelmiddelen zijn de volgende:
- Amfotericine B met 5-fluorocytosine: voorkeursgeneesmiddel bij nerveuze cryptokokkose.
- Fluconazol: een behandeling wordt oraal toegediend met een snelheid van 50 mg om de 12 uur. Het heeft een groot voordeel, namelijk dat het de bloed-hersenbarrière passeert, dus het is ook nuttig wanneer zenuwsymptomen optreden. Door de hoge effectiviteit en het lage percentage bijwerkingen is het het favoriete medicijn voor de behandeling van cryptokokkose bij katten.
- Itraconazol: het heeft kenmerken die erg lijken op fluconazol, behalve de veiligheid. Het is noodzakelijk om voorzichtig te zijn bij de toediening, omdat het leververgiftiging kan veroorzaken.
- Ketoconazol: het gebruik ervan is nuttig bij nerveuze cryptokokkose, waarbij het een hoge effectiviteit heeft getoond. Katten kunnen echter bijwerkingen vertonen, zoals braken en verlies van eetlust.
Of een schimmel, parasiet, bacterie of virus de oorzaak is van een ziekte bij uw huisdier, de kwaliteit van leven wordt aangetast. Net als in eerdere artikelen raden we je aan om naar de dierenarts te gaan, zodat je besnorde vriend nauwlettend in de gaten wordt gehouden tijdens het verloop van de ziekte. Een vroege diagnose en een juiste behandeling zijn de sleutel tot het oplossen van het probleem.
