Honden en kinderen hebben meer gemeen dan op het eerste gezicht lijkt. Het is bijvoorbeeld gebruikelijk dat ze angst voelen wanneer ze gescheiden zijn van hun primaire verzorger, omdat er overmatige angst ontstaat vanwege de mogelijkheid dat ze niet zullen terugkeren. Dit staat bekend als verlatingsangst of hypergehechtheid, een gedragsstoornis die zowel de hond als de kleintjes thuis treft.
Het probleem met deze stoornis is dat het andere tegenstrijdige gedragingen in coëxistentie genereert. Daarom is het belangrijk om het op tijd te behandelen om ernstigere gedragsproblemen te voorkomen. Lees verder om erachter te komen wat verlatingsangst is en hoe je het kunt bestrijden.
Is angst erg?
Om te beginnen is angst op zichzelf niets meer dan een staat van alertheid in de aanwezigheid van een teken van gevaar. Het zou geen probleem moeten zijn, omdat het een natuurlijke reactie van het lichaam is. Dit zelfbehoudmechanisme wordt het "vecht- of vlucht" -systeem genoemd en is aanwezig bij zowel dieren als mensen.
Het probleem doet zich voor wanneer het lichaam een ongevaarlijke situatie als "gevaarlijk" detecteert. Bijvoorbeeld naar buiten gaan, mensen ontmoeten of fysiek contact. In deze gevallen lijdt het lichaam aan overbelasting en algemene spanning, wat de gezondheid van het dier kan aantasten als het herhaaldelijk (chronisch) optreedt.
Wat is verlatingsangst bij honden?
Huilt je huisdier zodra je thuiskomt of maakt hij alles kapot als hij alleen gelaten wordt? Je lijdt mogelijk aan een gedragsprobleem dat verlatingsangst wordt genoemd.
Verlatingsangst is een staat van stress, angst, ongerustheid en depressie die een huisdier lijdt wanneer hij alleen gelaten wordt of gescheiden wordt van zijn primaire verzorger. Dit is niet zo zeldzaam, aangezien het normaal is dat ze zich op deze manier gedragen wanneer degene die zij beschouwen als de alfa het huis heeft verlaten, ongeacht het feit dat er andere leden van de familiekern zijn.
Deze pathologie beïnvloedt de houding van het huisdier, allemaal gerelateerd aan stress. Sommige zijn het verlies van controle over het toilet, overmatig blaffen wanneer ze alleen gelaten worden, destructieve activiteiten of angst bij het detecteren van het vertrek van de verzorger.
Ontwikkelt zich door een hoge mate van afhankelijkheid van de verzorger, hoewel het ook voorkomt wanneer het huisdier weinig zelfvertrouwen heeft. Dit soort afhankelijkheid heeft uiteindelijk te veel invloed op de psychologische gezondheid van de hond, dus het is beter om een manier te vinden om de angst te verlichten die ontstaat als je er niet bent.
Mogelijke oorzaken
Het is niet met zekerheid bekend welke factoren een huisdier beïnvloeden om een overmatige gehechtheid aan zijn verzorger te ontwikkelen, maar elementen zoals: lijken van invloed te zijn
- Spenen op zeer jonge leeftijd.
- Genetische factoren.
- De race.
- Eerder misbruik of verwaarlozing.
- Gebrek aan socialisatie.
- Overbescherming door docenten (humanisering).
- Drastische veranderingen in je gewoontes (verhuizen).
Er lijkt een verband te bestaan tussen de afwezigheid van een proces dat "primaire onthechting" wordt genoemd (het stadium waarin de moeder de pup dwingt om meer tijd alleen door te brengen) en de ontwikkeling van verlatingsangst van de baasjes.
Over het algemeen ontwikkelen puppy's die minder tijd met hun moeder doorbrengen, meer onafhankelijke persoonlijkheden. Bovendien zijn ze zelfverzekerder dan die puppy's die nooit de ruimte hebben gehad om alleen te zijn.
Symptomen van verlatingsangst
Een manier om te laten zien dat je hond last begint te krijgen van angst is wanneer hij te opgewonden raakt als je thuiskomt (springt tegen je op, plast). Enkele andere tekenen dat uw hond lijdt aan verlatingsangst zijn:
- Destructief gedrag: bijt en vernietigt voorwerpen in huis (deuren, schoenen, kleding). Houd er rekening mee dat dit geen soort wraak is op verlatenheid, maar dat zijn ongecontroleerde emoties deze houding bevorderen.
- Overmatig blaffen: voor vertrek of bij thuiskomst.
- Badkamer wordt gedaan op ongepaste plaatsen: in huis, in bed, in de woonkamer, etc.
- Zelfbeschadiging: het komt zelden voor. Het bestaat uit overmatig likken, bijten en krabben aan zijn eigen lichaam, wat een product is van de chronische stress waaraan hij lijdt.
- Depressie: apathie voor de meeste prikkels.
Zodra je deze waarschuwingssignalen opmerkt, moet je onmiddellijk een hondenetholoog raadplegen om je te helpen het probleem op te lossen. Verlatingsangst bij honden verergert doorgaans na verloop van tijd, dus mis de tekenen niet.
Wat kan er worden gedaan om angst te voorkomen?
Als je merkt dat je hond inderdaad verlatingsangst heeft, kun je hem het beste uitputten. Zo ben je langer stil. Maak een wandeling met hem voordat je naar buiten gaat, dit zal erg nuttig zijn.
Beloon hem ook als je thuiskomt en hij geen rommel heeft gemaakt of op je is gesprongen. Dit zal hem bewust maken van zijn gedrag als je er niet bent. Negeer hem ook als hij overdreven gaat gutsen als je thuiskomt, want door hem te vertroetelen of proberen te kalmeren, geef je hem het signaal dat angst een acceptabele gemoedstoestand is en dat hij hiervoor beloond zal worden met aandacht.
Wacht tot hij kalm is voordat je hem begroet, zodat je niet elke keer te opgewonden raakt als je thuiskomt. De hond moet leren tijd alleen door te brengen en het is iets dat je als verantwoordelijkheid hebt. Het is beter om het geleidelijk te doen. Laat hem dus niet meteen voor langere tijd alleen.
Als je hem voor korte tijd alleen laat en de tijd geleidelijk verlengt, voorkom je dat een langdurige tijd van eenzaamheid een trauma veroorzaakt dat leidt tot een ernstiger gedragsprobleem. Op deze manier zal de hond begrijpen dat als je weggaat, ook al duurt het even, je terugkomt, zonder dat dit een stressvolle situatie voor hem is.
Om verlatingsangst te bestrijden
Verlatingsangst manifesteert zich met verschillende intensiteit, afhankelijk van de hond. Evenzo zullen de situaties waarin het voorkomt variëren. Sommige huisdieren blijven bijvoorbeeld kalm tijdens de afwezigheid van hun baasje gedurende de ochtend en de middag, maar kunnen het niet verdragen om 's nachts alleen gelaten te worden.
Anderen ontwikkelen angst na lange periodes in gezelschap te hebben doorgebracht, bijvoorbeeld na vakanties. U moet letten op de situaties die dit gedrag uitlokken en de intensiteit waarmee uw huisdier eraan lijdt.
Aanbevelingen om verlatingsangst te verminderen
De ernstigste gevallen van verlatingsangst bij honden moeten rechtstreeks worden behandeld door een hondenetholoog of dierenarts. Wanneer het huisdier echter enkele kleine gebeurtenissen doormaakt, is het mogelijk enkele tips toe te passen om te proberen zijn gedrag te corrigeren. Zoals bijvoorbeeld:
- Laat de hond wennen aan uw uitgangssignalen: honden voelen zich veiliger wanneer ze de "signalen" leren herkennen dat u ze met rust gaat laten. Om ervoor te zorgen dat ze je herkennen, probeer je dezelfde acties of hetzelfde gedrag te herhalen voordat je het huis verlaat.
- Stimuleert zijn omgeving: het huisdier heeft ander speelgoed en andere voorwerpen nodig waarmee het kan worden afgeleid terwijl u er niet bent. Dit zal je stress verminderen en je angst verminderen.
- Gebruik essentiële oliën (smaakstof): er zijn verschillende natuurlijke planten (lavendel, kokosnoot, valeriaan) die ontspannende geuren produceren voor zowel huisdieren als mensen. Deze kunnen angst helpen verminderen en desensibilisatie van de hond vergemakkelijken.
Probeer, voordat je een van deze strategieën toepast, de oorzaak van de angst te achterhalen, aangezien mensen verlatingsangst vaak verwarren met verveling. Als een hond zich normaal gedraagt, maar na elf of twaalf uur alleen te zijn geweest, aan deuren begint te krabben of te huilen, verveelt hij zich hoogstwaarschijnlijk.
Behandelingen onder dierenartsdiagnose
Als ethologische behandeling niet voldoende is, kan de dierenarts voorstellen om zijn therapie te combineren met het gebruik van verschillende medicijnen. Waaronder zijn:
- Psychofarmaca: geformuleerd om de reactiviteit en angst van de hond drastisch te verminderen.
- Feromonen: "smaakstoffen" die enkele vluchtige stoffen bevatten die het huisdier ontspannen.
Vergeet niet dat een juiste diagnose essentieel is, dus aarzel niet om naar een professional in hondengedrag te gaan. Vooral als het een geval van ernstige angst is, omdat het leven van uw huisdier of de integriteit van uw gezin in gevaar kan komen. Verzorg het en bescherm het zoals het verdient, maar altijd onder begeleiding van een specialist.
