Neurologische problemen en ziekten bij honden

Het zenuwstelsel is verantwoordelijk voor het beheer van de communicatie tussen de hersenen en het lichaam van de hond. Evenzo houdt het toezicht op alle acties en functies van het organisme, met als doel dat ze correct en zonder onderbrekingen worden uitgevoerd. Het is echter ook vatbaar voor neurologische problemen of ziektes, die het leven van honden in gevaar kunnen brengen.

Pathologieën van het zenuwstelsel die huisdieren treffen, zijn niet gemakkelijk te behandelen of te diagnosticeren. Vooral omdat de klinische symptomen niet erg duidelijk zijn en de dieren hun symptomen niet kunnen uiten.Blijf deze ruimte lezen en ontdek meer over neurologische problemen en ziekten bij honden.

Wat is het zenuwstelsel?

Het zenuwstelsel is een complex netwerk dat bestaat uit neuronen en verschillende ondersteunende cellen. De essentiële componenten zijn de hersenen en het ruggenmerg. Het bestaat echter ook uit duizenden perifere zenuwen die door het hele lichaam zijn verspreid.

Hoewel je zou kunnen zeggen dat het zenuwstelsel het organisme denkt, voelt en bestuurt, zijn de functies iets complexer. Deze kunnen als volgt worden gegroepeerd:

• Zintuiglijke functie: vangt interne en externe prikkels op (omgeving).
• Integratieve functie: analyseert de sensorische signalen en genereert een passende reactie voor elk van hen.
• Motorische functie: stuurt de reactie naar de organen, spieren of weefsels zodat de actie wordt uitgevoerd.

Wat zijn neurologische problemen bij honden?

Neurologische problemen of ziekten staan bekend als die pathologieën die de normale functionaliteit van het zenuwstelsel onderbreken. Natuurlijk hebben ze niet allemaal hetzelfde effect op het organisme, omdat ze volledig afhankelijk zijn van de componenten van het systeem die worden beïnvloed.

Bij honden komen neurologische problemen relatief vaak voor in dierenklinieken, maar ze worden niet altijd goed gediagnosticeerd. Dit komt omdat ze een complexe klinische aanpak hebben die gespecialiseerde kennis vereist, naast het feit dat hun symptomen worden gedeeld met andere soorten ziekten.

Wat veroorzaakt neurologische aandoeningen bij honden?

De neurologische problemen of ziektes van honden hebben een multifactoriële oorsprong. Een van de meest voorkomende oorzaken die kunnen leiden tot de aanwezigheid van deze aandoeningen zijn de volgende:

• Trauma: het zenuwstelsel wordt als kwetsbaar beschouwd, dus bepaalde slagen op kritieke delen zoals het hoofd of het ruggenmerg kunnen onherstelbare schade aanrichten.
• Infecties: verschillende soorten ziekteverwekkers (virussen, bacteriën en parasieten) kunnen de hersenen binnendringen en de functionaliteit van de zenuwen aantasten.
• Vergiftiging: verschillende gif.webpstoffen zijn in staat het zenuwstelsel aan te vallen of de functies ervan te verstoren.
• Ouderdom: naarmate de tijd verstrijkt, lijdt het lichaam van honden aan cumulatieve slijtage van de cellen die geleidelijk de algemene functie van het lichaam aantasten, inclusief het zenuwstelsel.
• Erfelijkheid (genetica): bepaalde hondenrassen lijden aan erfelijke aandoeningen die neurale functies degenereren.

Symptomen van neurologische aandoeningen bij honden

Zoals gezegd zijn de symptomen van neurologische aandoeningen variabel en in sommige gevallen worden ze pas waargenomen als de toestand verslechtert.Bij honden zijn meestal subtiele of drastische gedragsveranderingen aanwezig, hoewel een of meer van de volgende ook kunnen voorkomen:

• Onregelmatig slapen.
• Irriteerbaarheid.
• Problemen lopen.
• Apathie.
• Desoriëntatie.
• Convulsies.

Meest voorkomende neurologische problemen bij honden

Hoewel het waar is dat sommige hondenrassen gevoeliger zijn voor bepaalde neurologische aandoeningen, zullen ze waarschijnlijk allemaal aanwezig zijn. Een van de meest voorkomende problemen zijn de volgende.

1. Epilepsie

Epilepsie wordt beschouwd als het meest voorkomende neurologische probleem bij honden, aangezien het 0,5 tot 4,7% van de honden treft die naar de dierenarts komen. Het wordt gekenmerkt door het veroorzaken van terugkerende aanvallen die het lichaam geheel of gedeeltelijk aantasten.Ze worden meestal geassocieerd met hersenbeschadiging, hoewel sommige gevallen kunnen worden veroorzaakt door metabolische schade of toxines.

2. Degeneratieve myelopathie

Degeneratieve myelopathie is een progressieve neurologische ziekte van auto-immuunoorsprong die mobiliteitsproblemen veroorzaakt bij honden. Het komt vaak voor bij grote rassen zoals de Duitse herder, vooral bij oudere exemplaren tussen 6 en 11 jaar oud.

De eerste klinische tekenen van degeneratieve myelopathie verschijnen geleidelijk en beginnen met verlies van coördinatie tijdens het lopen. Daarna verliezen de achterpoten hun stijfheid (paraparese) en verslechtert het ziektebeeld zodanig dat de hond niet meer kan bewegen.

3. Meningitis

Meningitis bestaat uit een ontsteking van de vliezen die zowel de hersenen als het ruggenmerg bedekken (hersenvliezen). Dit oefent indirect druk uit op de componenten van het zenuwstelsel, wat de functie ervan verandert en pijn, convulsies, braken en lichamelijke verlamming veroorzaakt.Deze pathologie kan worden veroorzaakt door virussen, bacteriën, parasieten of auto-immuunproblemen.

4. Hepatische encefalopathie

Hepatische encefalopathie is een syndroom dat wordt veroorzaakt door orgaanfalen in de lever van de hond. Hierdoor hoopt het lichaam verschillende gif.webpstoffen op die vrijkomen in het bloed en naar de hersenen worden getransporteerd, wat de functies van het zenuwstelsel verandert. Bij honden zijn de meest voorkomende klinische symptomen gedragsverandering, visusstoornissen, epileptische aanvallen en desoriëntatie.

5. Vestibulair syndroom

Vestibulair syndroom is een pathologie die de motorische coördinatie en ruimtelijke oriëntatie van de hond beïnvloedt. Daarom vertonen de exemplaren die er last van hebben grillige lichaamsbewegingen, frequente valpartijen en een abnormale kanteling van het hoofd. Dit probleem heeft een multifactoriële oorsprong en kan optreden als gevolg van traumatische verwondingen, infecties, vergiftiging of aangeboren problemen.

6. Canine Cognitieve Dysfunctie Syndroom

Cognitieve disfunctiesyndroom is een progressieve degeneratieve pathologie die het vermogen van de hond om te leren en te reageren op prikkels aantast. Hierdoor worden aangetaste honden apathisch, gedesoriënteerd en vergeten sommige of meer van hun aangeleerde gedragingen (trucjes).

De honden die het meest door deze ziekte worden getroffen, zijn volwassenen ouder dan 8 jaar. Vanwege de gevoeligheid van geriatrische patiënten wordt dit syndroom ook wel seniele dementie bij honden genoemd.

Hoe worden neurologische problemen bij honden gediagnosticeerd?

De enige zekere manier om te weten of je partner een neurologische aandoening heeft of niet, is door naar een dierenarts te gaan voor een controle. In veel gevallen zijn de symptomen niet waarneembaar, dus er zijn verschillende fysieke tests en verschillende klinische onderzoeken nodig om het probleem te identificeren.Doorgaans volgt de verantwoordelijke specialist deze stappen:

1. Integreer medische geschiedenis: met relevante gegevens zoals ras, leeftijd, gewicht, symptomen en medische geschiedenis.
2. Voer neurologisch onderzoek uit: Er worden looptesten, houdingsbeoordeling en evaluatie van de hersenzenuw (zenuw) uitgevoerd.
3. Bepaling van aangetaste gebieden: de specialist leidt de aangetaste gebieden van het zenuwstelsel af.
4. Klinische analyse of tests: ze zijn afhankelijk van elk geval, maar omvatten bloed- en urinetests, elektro-encefalogram, beeldvorming met magnetische resonantie, biopsieën en myelografie.

Prognose

De prognose van alle neurologische problemen en ziekten bij honden is voorbehouden. Dit komt omdat het sterk afhangt van de pathologie, het ras, de leeftijd en de algemene gezondheid van het exemplaar. Daarnaast moet worden opgemerkt dat er niet in alle gevallen genezing is, maar palliatieve behandelingen worden toegepast om de symptomen van de aandoening te verminderen.

Zoals je kunt zien, zijn neurologische aandoeningen een complex probleem dat serieus moet worden genomen. Raadpleeg uit voorzorg een specialist als u symptomen of abnormale veranderingen in het gedrag van uw hond waarneemt. Het is mogelijk dat het in de meeste gevallen een vals alarm is, maar het is beter om het te bekijken dan om het te negeren. Vergeet niet dat uw huisdier van u afhankelijk is, dus wees voorzichtig en zorg voor zijn welzijn.