De Canis lupus, of wilde wolf, is een soort vleesetende hondachtigen waarvan de oorsprong meer dan achthonderdduizend jaar teruggaat. Het wordt beschouwd als de voorouder of voorloper van alle huidige rassen van gedomesticeerde honden, evenals de Australische hond die bekend staat als de Dingo. Dit sluwe roofdier, afkomstig uit Noord-Amerika en Eurazië, is erin geslaagd delen van Alaska en de omliggende eilanden opnieuw te koloniseren.
En dit dier, waarvan werd aangenomen dat het in dit gebied was uitgestorven als gevolg van de jacht door de mens, bezet sinds 2013 bepaalde regio's van het Amerikaanse continent.Lees deze regels verder en ontdek hoe wilde wolven de populatie terrestrische en mariene soorten in Alaska decimeren.
De herovering van Alaska en Pleasant Island
Alaska is misschien wel een van de moeilijkste gebieden ter wereld om te bewonen. De extreme klimaten, die in de winter tot -46 °C kunnen oplopen, maken het overleven van elk dier een behoorlijk moeilijke taak. Soorten zoals de wilde wolf hebben zich echter perfect aangepast aan de ruwheid van dit gebied, tot het punt dat ze grote stukken land in het noorden van het Amerikaanse continent hebben gemonopoliseerd.
Dit is het geval van Pleasant Island, een onherbergzaam eilandje van 50 vierkante kilometer, een plek waar mensen alleen per boot of watervliegtuig kunnen komen. Zoals eerder beschreven, werden wolven door menselijk toedoen bijna uitgeroeid van dit eiland.Dankzij hun vasthoudendheid en doorzettingsvermogen slaagden ze er de afgelopen jaren echter in om het opnieuw te bevolken.
Dit is echter niet helemaal positief nieuws. Vanwege hun vraatzucht decimeren de wolven de populatie herten en andere zeedieren op het eiland aanzienlijk.
Het muilezelhert staat op het punt te verdwijnen
De Odocoileus hemionus of muilezelhert wordt beschouwd als een van de grootste hertensoorten die er bestaan. Het wordt voornamelijk gedistribueerd in Noord-Amerika, met aanwezigheid in landen als de Verenigde Staten, Mexico en Canada. Het is gebruikelijk om het te vinden in de uitgestrekte gebieden van Alaska, met uitzondering van Pleasant Island, waar het als bijna uitgestorven wordt beschouwd.
Dit komt omdat muilezelherten de belangrijkste voedselbron werden voor de wilde wolven van het eiland, die sinds 2013 groeiden ten koste van het verminderen van de populatie van deze herten met minder dan de helft zwarte staart.Volgens een studie gepubliceerd in het tijdschrift PNAS, vertegenwoordigden muilezelherten echter niet meer dan 75% van het wolvendieet in 2015 tot slechts 7% in 2020.
Een dergelijke verandering is niet alleen te danken aan de afname van de populatie van deze grote herbivoren op het eiland. Maar ook op een ongewone verandering in de voedingsvoorkeuren van wilde hondachtigen.
Op zoek naar nieuwe prooi
Volgens verschillende deskundige biologen zouden de wolven op Pleasant Island hetzelfde lot ondergaan als hun tegenhangers op Coronation Island. Die, door de hele hertenpopulatie van de plaats op te eten, begon met kannibalistisch gedrag totdat er nog maar één exemplaar over was. De eersten waren echter sluwer en geconfronteerd met de schaarste aan grote herten in het gebied, kozen ze ervoor om op zoek te gaan naar een nieuwe prooi.
Volgens dezelfde studie van het tijdschrift PNAS leerden wilde wolven in deze regio van Alaska jagen op zeedieren zoals otters, die in 2020 57% van hun voedselbron vormden.
Dit werd ontdekt door ongeveer 689 fecale monsters te analyseren, naast het volgen van de bewegingen van sommige exemplaren met behulp van GPS. Volgens de resultaten was het mogelijk om de wolven te laten wachten tot de otters op het droge rusten om ze te besluipen en in roedels op ze te jagen.
De impact op Alaskan Wolves and Wildlife
Hoewel men zou kunnen denken dat het belangrijkste gevolg van dit gedrag de vermindering van de dieren in het wild op het eiland is, is er een ander probleem dat vooral roofzuchtige wolven treft. Volgens wat werd vermeld in een artikel gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift The Science of Total Environment, vertonen hondachtigen uit Alaska een hoog kwikgeh alte in hun lichaam als gevolg van de consumptie van zeedieren.
Volgens de onderzoekers zijn de gevonden niveaus van leverkwik hoger bij wolven die de eilanden en kusten van Alaska bewonen.
Daarom kan worden geconcludeerd dat deze nieuwe jachtpraktijk door wilde wolven niet alleen negatieve gevolgen heeft voor bepaalde diersoorten. Het heeft ook een directe invloed op de gezondheid van deze wilde hondachtigen. Daarom zullen toekomstige evaluaties nodig zijn om de gevolgen van dit fenomeen op de diverse fauna van de regio Alaska duidelijk te bepalen.