Heupdislocatie, ook wel coxofemorale dislocatie genoemd, is een van de meest voorkomende verwondingen bij zowel katten als honden. In de volgende regels zullen we iets meer leren over de oorzaken, preventie en behandeling om het welzijn van ons huisdier te waarborgen.
Wat is een ontwrichte heup en wat zijn de belangrijkste oorzaken?
Deze verwonding treedt op bij ontwrichting van het heupgewricht van het dier. Het wordt veroorzaakt door een afwijking van de kop van het dijbeen, die uit het concave deel van het gewricht komt, ook wel het acetabulum genoemd.De oorsprong is bij uitstek traumatisch en treedt meestal op rond de 11 of 12 maanden van het leven van het dier.
De poedel of de Duitse herder vertonen een grotere aanleg om deze blessure op te lopen. Het komt vaak voor bij grote en middelgrote honden, omdat ze vroeger meestal last hadden van heupdysplasie, waardoor ze perfecte kandidaten zijn voor een ontwrichting.
Heupdysplasie wordt gedefinieerd als een slechte congruentie van de heupkoppen met het concave deel van het gewricht. Dit veroorzaakt ontstekingen, pijn en stress bij het dier en kan zowel het gewricht als de omliggende weefsels verzwakken. Ontwrichting komt vaak voor vanwege de zwakte van deze weefsels.
Symptomen en diagnose
Heupdislocatie is een pijnlijke verwonding die de mobiliteit van de benen en het evenwicht van de hond aantast. De poten van een dier dat er last van heeft, zijn meestal in- of uitgeklapt, dus het hangt af van het soort ontwrichting dat het vertoont.Bij de meest voorkomende is de heupkop naar buiten verplaatst.
Afgeleide verwondingen aan omliggende weefsels komen vaak voor bij heupdislocaties. Daarom is het dringend noodzakelijk dat we ons huisdier naar een dierenarts brengen voor zowel een algemene evaluatie als een orthopedische evaluatie.
Als we te maken hebben met een blessure van traumatische oorsprong, moeten we er rekening mee houden dat de kracht die nodig is om een heupdislocatie te veroorzaken erg groot is, dus het is waarschijnlijk dat de blaas, longen of andere organen beschadigd zijn . Om mogelijke afgeleide problemen vast te stellen, wordt aanvullende diagnose geadviseerd.
Volgens het American College of Veterinary Surgical zijn de meest gebruikelijke diagnostische tests om mogelijke verwondingen op te sporen en te diagnosticeren de volgende:
- Bloedonderzoek. Ze kunnen ons helpen om de toestand van de organen van het dier en de aanwezigheid van infecties te kennen, in het geval dat ons huisdier een open wond vertoont als gevolg van een trauma.
- Röntgenfoto's van de heup om de dislocatiehoek en andere mogelijke schade aan het gewricht te onderzoeken.
- Extra röntgenfoto's van de borst, ruggengraat of buik, voor het geval de ontwrichting het gevolg is van een harde klap.
Behandeling van ontwrichte heup bij honden
- Een niet-chirurgische verkleining, ook wel gesloten verkleining genoemd, van het heupgewricht. Deze procedure, die wordt uitgevoerd door de dierenarts onder algehele narcose, moet drie tot vier dagen na het letsel worden uitgevoerd. Dit komt door de complicaties die verwondingen door trauma kunnen veroorzaken.
- Een chirurgische reductie die beschadigd weefsel behandelt en extra ondersteuning biedt aan het gewricht door middel van implantaten. Dit is een meer invasieve techniek die een postoperatieve periode met zich meebrengt, wat gebruikelijk is bij chirurgische ingrepen.
- Osteotomie van de heupkop. Dit is het verwijderen van de heupkop om een 'valse' articulatie tot stand te brengen, gezien de onmogelijkheid om de laesie met conservatievere technieken te behandelen. Er is een zeker mobiliteitsverlies bij het dier, maar het risico om opnieuw een heupdislocatie te krijgen is volledig geëlimineerd. Regelmatige fysiotherapiesessies worden aanbevolen om de mobiliteit zoveel mogelijk te verbeteren.
- Totale heupprothese. De natuurlijke articulatie is vervangen door een mal van synthetisch materiaal.
