De chaquirado-hagedis, ook wel de "schorpioenhagedis" genoemd, is een zeldzaam eigenaardig reptiel waarvan momenteel veel onbekend is. De huid van dit dier is heel bijzonder, omdat het lijkt te bestaan uit kralen, met eenvoudige maar mooie kleurpatronen. Bovendien behoort het tot de enige groep hagedissen die gif.webp kan produceren.
Dit dier maakt deel uit van de familie Helodermatidae, waaronder hagedissen afkomstig uit Amerika. In het bijzonder verwijzen we naar: Heloderma horridum, een organisme dat, samen met monitorhagedissen, de naaste verwanten van slangen vertegenwoordigt. Lees verder om meer te weten te komen over dit fantastische reptiel.
Habitat en verspreiding van de chaquirado hagedis
deze hagedis het wordt gedistribueerd in Midden- en Noord-Amerika, bijna exclusief voor Mexico, omdat het aan de oevers van de Stille Oceaan ligt. Over het algemeen is het te zien van Chiapas tot het zuiden van Sonora, inclusief het Río Balsas-gebied, in de staten Puebla, Oaxaca, Morelos, Guerrero en Michoacán.
De natuurlijke habitat van dit reptiel bestaat uit semi-aride en rotsachtige omgevingen, waarin de vegetatie gefragmenteerd en gescheiden is, maar die enkele open bossen in stand houdt. Het ecosysteem waartoe het behoort, staat bekend als "laag loofbos", een van de meest bedreigde ter wereld.
Kenmerken van de chaquirado hagedis
Dit imposante dier heeft een cilindrisch, robuust en langwerpig lichaam, die 80 centimeter lang wordt, en weegt meer dan 800 gram. In feite vertegenwoordigt zijn robuuste staart bijna 50% van zijn grootte, omdat hij daar voedingsstoffen opslaat om zijn verdoving te overleven. Omdat zijn poten kort zijn, kan hij ook niet snel bewegen, zelfs niet in gevaar.
Daarnaast vertoont dit reptiel ook een zekere gelijkenis met slangen door zijn gevorkte tong, zijn als naalden werkende hoektanden en de aanwezigheid van gif.webp. Dit onderscheidt het van de meeste soorten in zijn groep, omdat het een van de weinige hagedissen is die in staat is om toxines te synthetiseren en deze direct te inoculeren.
Ten tweede, hun huid heeft korrelige en ronde schubben die lijken op kralen, ook bekend als "chaquira's", waar hun naam vandaan komt. Op hun beurt vormen deze zelfde schubben een kleurenpatroon op zijn lichaam, waarin zwart overheerst, met enkele gele vlekken langs zijn figuur.
Gedrag
Door de manier waarop het zich gedraagt, lijkt dit reptiel nachtelijke gewoonten te hebben, omdat het zich overdag in de grond verbergt. Ook als hij uitgaat, zijn zijn bewegingen onhandig en traag, maar hij wordt agressiever en actiever naarmate de nacht vordert.
Het is bekend dat deze dieren alleen op extreme momenten reageren op agressie, aangezien hun eerste optie altijd zal zijn om te vluchten. Door zijn langzame beweging veroorzaakt het echter: een eigenaardig gedrag genaamd hondenbeet, waarin deze hagedis flexibiliteit in zijn voordeel gebruikt.
In deze beweging, als hij merkt dat hij niet zal kunnen ontsnappen, draait de chaquirado hagedis zich plotseling om en bijt de agressor, iets wat lijkt op het gedrag van een hond.
Het voeren van de chaquirado hagedis
Dit reptiel is een carnivoor bij uitstek en zijn dieet bestaat uit kleine zoogdieren, vogels, hagedissen, kikkers, insecten en enkele eieren van andere dieren. In feite slikt het, net als slangen, zijn prooi volledig door en verteert het langzaam inwendig. Bovendien, in het extreme geval dat je eten opraakt, kun je de vetreserve in je staart gebruiken om het een tijdje vol te houden.
Hoewel het misschien niet zo lijkt, is dit dier heel voorzichtig bij het voeren, want wanneer het de eieren van andere soorten consumeert, doet het dit in stappen. Met andere woorden, je prikt eerst een beetje in het ei zonder het te breken, zodat je het door het in je mond te houden gemakkelijk kunt pletten. Dit is vergelijkbaar met wanneer een chef-kok kookt, een beetje op de schaal tikt om hem te breken en hem zonder complicaties met zijn handen kan openen.
Reproductie van de chaquirado hagedis
Dit reptiel is levendbarend en heeft een broedseizoen dat plaatsvindt tussen februari en maart. Voorafgaand aan dit seizoen moeten mannetjes een hiërarchie vaststellen, zodat ze weten wie het recht heeft om te paren. Hiervoor voeren ze een reeks gevechten, waarin ze hand in hand vechten, in een poging de rivaal te trekken en te onderwerpen.
Aan het einde van de wedstrijden zijn de winnaars de enigen die toegang hebben tot de vrouwtjes.
Wat betreft de paring, de soort paring die tussen de 30 en 60 minuten kan duren, eindigend met het leggen 2 maanden later. Op dit moment is het vrouwtje in staat om tussen de 3 en 8 eieren te leggen, waarbij ze een gat van 12 centimeter diep graaft om ze te beschermen tijdens hun incubatie.
Dankzij hun hol of hol zullen ze minimaal 6 maanden uitkomen en Kleine hagedissen van slechts 20 centimeter komen uit de schelpen. Net als bij andere reptielen, verleent deze soort geen enkele vorm van ouderlijke zorg aan zijn jongen, omdat ze ze kort na het paaien in de steek laten. Dat laatste is geen groot probleem, want door niet veel roofdieren te hebben, kunnen je kinderen gemakkelijk overleven.
staat van instandhouding
Volgens Internationale Unie voor het behoud van de natuur, is dit reptiel geclassificeerd als een soort van "minste zorg (LC)". Dit betekent echter niet dat het niet wordt bedreigd, aangezien de populatie van deze dieren jaar na jaar wordt verminderd. Om deze reden hebben lokale overheden regelgeving voorgesteld om het te beschermen en het te kwalificeren als een "bedreigd" organisme.
Afgezien van de vernietiging van hun leefgebied, de grootste problemen waarmee deze hagedis wordt geconfronteerd, zijn de mystieke aspecten eromheen. Dit verwijst naar de overtuigingen die draaien om zijn aantrekkelijke en nieuwsgierige uiterlijk, wat op zijn beurt het verkeer en de verkoop van dit dier veroorzaakt. In sommige gevallen wordt het gevangen om te worden gebruikt voor medicinale en afrodisiacumdoeleinden, die alleen door onwetendheid worden toegeschreven.
Helaas is de consumptie van exotische dieren gerelateerd aan de culturen die hen omringen. In die zin, omdat de soort onbekend is, worden ze mystieke, afrodisiacum en medicinale eigenschappen toegeschreven die geen levensonderhoud hebben. Dit is een van de redenen waarom wetenschappelijke verspreiding zo belangrijk is: het doel is dat je meer weet over wat je omringt, en dat je het leert respecteren.