De sulcata-schildpad, ook wel de spoorschildpad genoemd, is een van de grootste soorten die er bestaat. Het is aangepast aan het leven in extreem warme omgevingen, met capaciteiten die het mogelijk maken om het verlies van water te voorkomen. Bovendien is het een gigantisch reptiel, gespecialiseerd in overleven in de grenzen van een van de beroemdste woestijnen.
Formeel is de wetenschappelijke naam van deze schildpad Centrochelys sulcata, een sauropsid-reptiel behorend tot de cheloniërs (getuigen). Lees meer over deze reus uit Afrika in dit artikel.
Sulcata-schildpad leefgebied
De verspreiding van dit reptiel beslaat het zuiden van de Sahara, van Senegal tot Oost-Soedan, langs de Sahelband. Dit leidt ertoe dat het zich bevindt in een strook die het hele Afrikaanse continent doorkruist, van de Atlantische Oceaan tot de Rode Zee. Verder staat dit gebied bekend als een overgangsgebied tussen woestijnduinen en vegetatie.
De habitats waarin deze schildpad zich ontwikkelt zijn dorre en zandige bodems, met vrij hoge temperaturen. Op deze plekken is regenval schaars, waardoor je op een bepaalde manier met de hitte om moet gaan. Om dit te doen, graaft het holen om de lange periodes van droogte, maar ook de ijskoude nachten in zijn omgeving te weerstaan.
Fysieke eigenschappen
ik weet herkent hem als een van de grootste schildpadden in Afrika, de tweede alleen voor de Galapagos-schildpadden. De lengte van de schaal kan 85 centimeter bereiken, terwijl het gewicht meer dan 80 kilogram bedraagt.
Het silhouet van het schild van dit chelonium is ovaal, aan de achterkant afgeplat en met gekartelde randen. Hoewel de vorm van hun schilden plat is, zijn de randen bijna horizontaal gevouwen, wat lijkt op de basis van een hoed. In dit deel van zijn rug zijn de overheersende kleuren bruinbruin.
Voor zijn deel, de platen van haar buikplastron) goed gedefinieerde afdelingen hebben, met groeitekens en ivoortinten. Bovendien is hun huid vrij dik en geel van kleur, maar met bepaalde tinten bruin, die passen bij hun natuurlijke omgeving.
Deze schildpad heeft een paar wolfsklauwen op zijn achterpoten, een bijzonder en onderscheidend kenmerk. Dit zijn bultjes die uit de huid steken, zeer vergelijkbaar met "bot", en dat is de reden waarom ze deze chelonian "aangespoorde schildpad" noemen.
De sulcata-schildpad voeren
Deze landschildpad consumeert de kleine vegetatie in zijn habitat, voor wat wordt beschouwd fytofaag. Bovendien helpt dit gedrag hem om te overleven, omdat hij dankzij deze planten kan hydrateren en water kan opslaan. Sommige van de groepen waaruit hun dieet bestaat, zijn grassen, komkommerachtigen en dadels.
Dit is een van de soorten die het behoud van vegetatie in arme en droge ecosystemen bevordert. De functie van de sulcata-schildpad in zijn omgeving is om zich te voeden met deze planten, zodat wanneer ze poepen, hun uitwerpselen dienen als meststof voor de zaden die ze hebben ingenomen. Op deze manier slagen de groenten erin om te regenereren en overleven ze de bodem met de weinige voedingsstoffen in hun omgeving.
Reproductie van de sulcata-schildpad
De mannetjes van deze chelonian bereiken hun geslachtsrijpheid wanneer hun schild een diameter van 35 centimeter heeft. Aan de andere kant vindt hun paartijd plaats tussen september en november, waarbij ze profiteren van het regenseizoen. Dit is echter niet beperkend, aangezien veel van de exemplaren de rest van het jaar kunnen paren, afhankelijk van de omgevingsomstandigheden.
Hoewel het geen complexe verkering is, mannelijke sulcata-schildpadden trekken de aandacht van het vrouwtje, rondjes om haar heen lopen en op haar schild slaan. Gedurende dit moment zijn de mannetjes behoorlijk agressief met hun soortgenoten van hetzelfde geslacht, waarvoor er hevig wordt gevochten en met bloed.
Na copulatie begint het lichaam van het vrouwtje eieren te produceren en moet ze de hoeveelheid voedsel die ze eet verminderen. Bovendien zoekt hij instinctief naar een goede plek om zijn hol te maken en graaft hij zelf een gat van 14 centimeter diep. Bovendien kunnen de eerste paar sites u misschien niet overtuigen en herhaalt u dit proces nog 4 of 5 keer totdat u de juiste kiest.
Ten slotte, wanneer het zijn perfecte plek heeft gevonden, legt de moeder 15 tot 30 eieren in het nest, om te beginnen met het incubatieproces dat ongeveer 8 maanden zal duren. Op dit moment bedekt het vrouwtje alleen haar eieren om ze te beschermen, maar biedt ze geen formele ouderlijke zorg.
Als krokodillen, het geslacht van dit reptiel wordt bepaald door de incubatietemperatuur. Dit betekent dat de eieren die bij lagere temperaturen worden uitgebroed mannelijk zijn, terwijl de eieren bij warmere temperaturen vrouwelijk zijn.
Gedrag
Deze chelonians zijn behoorlijk agressief, zelfs vanaf het moment dat ze uit de eieren komen, waarna ze elkaar raken om te proberen zich om te draaien. In feite eindigen verschillende van deze gevechten met bloedige hoofden en nekken, vooral tijdens het broedseizoen.
Deze soort houdt van graven en is daar goed op aangepast, omdat hij deze hulpbron gebruikt om aan de gure hitte te ontsnappen. Daarom moeten de exemplaren worden voorbereid om uitdroging te voorkomen, waarvoor ze zich terugtrekken in de gaten die ze graven, om hun temperatuur te behouden en zichzelf te beschermen tegen de zon. Om deze reden zijn ze ook het meest actief in de schemering of zonsopgang.
Staat van instandhouding
De populatie van dit dier neemt af, wat betekent dat het dreigt te verdwijnen. Volgens Internationale Unie voor het behoud van de natuur, deze soort staat op de lijst als bedreigd. Dit komt door de problemen waarmee zowel het reptiel als zijn leefgebied wordt geconfronteerd.
Over het algemeen zijn de obstakels die de ontwikkeling van deze schildpad in de weg staan de volgende:
- Verlies van hun leefgebied: het gebied waarin dit chelonium wordt verspreid, kampt met ernstige problemen van ontbossing, landbouw en verstedelijking, wat het voortbestaan van de soort bemoeilijkt. Bovendien hebben dezelfde factoren de versnippering van hun populaties veroorzaakt.
- Jagen (verbruik): Vanwege de sociaaleconomische omstandigheden van het pand wordt het vlees van dit reptiel gebruikt voor menselijke consumptie.
- Handel: Vanwege bepaalde gebruiken en overtuigingen worden deze dieren geëxporteerd om remedies te maken die zogenaamd de levensduur verlengen. Daarnaast is het ook beroemd onder reptielenliefhebbers, omdat het op verschillende plaatsen als huisdier wordt verkocht.
perspectieven
De sulcata-schildpad is een prachtig reptiel van ongelooflijke grootte dat dreigt te verdwijnen. Hoewel zijn achteruitgang ver weg lijkt, is de situatie van deze soort niet goed, omdat hij wordt geconfronteerd met moeilijk op te lossen sociaal-economische en politieke obstakels. Het enige goede hieraan is dat het in gevangenschap kan worden gereproduceerd, waarvoor er nog hoop is voor het behoud ervan.
Toch is het feit dat een soort uit zijn natuurlijke omgeving verdwijnt een catastrofale gebeurtenis voor het ecosysteem, omdat het een onbalans creëert die niet gemakkelijk te corrigeren is. Elke soort heeft een rol in de natuur en ze zijn allemaal belangrijk. Daarom moeten we streven naar een ecologisch evenwicht met duurzame ontwikkeling, of met andere woorden, leren samenleven met anderen.