Hoeveel rariteiten van kikkers ken jij? Deze amfibieën, zonder staart en met achterpoten ontwikkeld om te springen, zijn zeer opvallend en fascineren herpetologen sinds het begin van biologische studies. Hun levenscyclus, de overgang van kikkervisje naar volwassen dier en huidademhaling zijn aanpassingen die bij andere groepen gewervelde dieren niet te zien zijn.
Naast de fysiologie van kikkers zijn er nog vele andere curiositeiten: sommige kunnen gif.webpstoffen produceren, andere zijn bedekt met was om vochtverlies te voorkomen en weer anderen leven hun hele leven in water. Als je de meest fascinerende feiten over deze groep kleine gewervelde dieren wilt weten, raden we je aan om verder te lezen.
1. Kikkers vormen de meerderheid van de amfibieën
Kikkers zijn anuran-amfibieën (Anura), en als zodanig vormen ze de klasse Amfibie samen met de caudates (salamanders en salamanders) en caecilians. Anurans verschillen van de rest door in hun volwassen fase geen staart te hebben en door een platter lichaamsvlak te hebben, hoewel er bepaalde uitzonderingen zijn.
De bestelling Anura Het omvat 88% van de meer dan 8000 soorten amfibieën die over de hele wereld worden verspreid. Dit vertaalt zich naar ongeveer 7.100 kikkers en padden verdeeld over 55 families. De groep Hylidae Het is misschien wel de meest bekende, omdat het veel van de groene boomkikkers verzamelt die we gewend zijn te zien in documentaires, zoalsHyla meridionalis.
2. Kikkers hebben veel niches uitgebuit
De leden van de ordeAnuraze hebben in de loop van hun geschiedenis indrukwekkende evolutionaire straling laten zien. Ze zijn te vinden van de tropen tot de subarctische gebieden, maar elke omgeving waarin ze leven, moet 2 min of meer constante kenmerken behouden: hoge / warme temperaturen en hoge relatieve vochtigheid.
Kikkers zijn ectotherme dieren. Ze zijn afhankelijk van de buitentemperatuur om hun eigen temperatuur te moduleren en kunnen daarom niet in bevroren gebieden wonen.
3. Kikkers ademen door de huid
Een van de eigenaardigheden van kikkers die je zeker bekend in de oren klinkt, is dat ze door de huid kunnen ademen. De longen van amfibieën zijn behoorlijk archaïsch en hebben zeer weinig interne septa, dus de gasdiffusiesnelheid in deze organen is laag. Gelukkig is, zoals uit onderzoeken blijkt, de huid in veel gevallen verantwoordelijk voor het verzamelen van tot 100% van de zuurstof uit de omgeving.
Dit voeringorgaan zit vol met ademhalingscapillairen en het heeft een constante luchtvochtigheid nodig om te kunnen transpireren.Bovendien moet worden opgemerkt dat kikkers de hoeveelheid bloed die naar de huid gaat tot op zekere hoogte kunnen moduleren, zodat ze kunnen bepalen hoeveel ze er doorheen ademen.
4. Sommige kikkers zijn erg gif.webptig.
De gezinsleden Dendrobatidae Ze vallen op door hun vermogen om krachtige gif.webpstoffen te produceren en door hun zeer opvallende tonaliteit. Over het algemeen hebben deze kikkers zeer felle basiskleuren (lichtblauw, fosforgeel en wit) en storende zwarte patronen. De tonaliteiten zijn aposematisch, omdat ze mogelijke roofdieren waarschuwen voor hun gevaar.
Deze amfibieën scheiden verschillende lipofiele alkaloïden af, die hetenbatrachotoxinen.Deze toxines voorkomen de overdracht van de zenuwimpuls naar de spieren na hun inname, wat leidt tot hyperexcitatie van het hart, toevallen, verlamming en de dood.
Dendrobates worden verondersteld om hun gif.webp van hun prooi te krijgen. Daarom zijn degenen die in gevangenschap worden gehouden niet gevaarlijk.
5. Andere kikkers scheiden was uit hun huid.
Sommige aapkikkers (van het geslacht) Phyllomedusa) scheiden een wasachtige substantie af die het verlies van water uit hun lichaam door verdamping voorkomt. Als de omgeving erg droog is, beginnen ze met hun ledematen over hun rug te wrijven (waar de secretoire klieren zijn) en worden ze bedekt met een vloeistof die rijk is aan lipiden. Deze kikkers leven in de boomtoppen, dus ze moeten zichzelf beschermen tegen uitdroging.
6. Kikkers die niet uit het water komen?
Een curiositeit die je zeker niet wist over kikkers is dat sommigen van hen brengen hun hele leven onder water door. Het geslachtXenopusis hier het duidelijkste voorbeeld van, aangezien zijn bekendste vertegenwoordiger (Xenopus laevis) brengt zijn hele leven door in modder en bederfelijke waterbronnen. Hij heeft zich er duidelijk aan aangepast: hij heeft een zintuiglijke zijlijn (zoals een vis), hij heeft een afgeplat lichaam en zijn poten zijn klaar om te zwemmen.
Deze kikkers hebben hun ogen in een dorsale positie en kunnen alleen omhoog kijken. De kleur is olijfgroen van boven en wit van onder, perfect om op te gaan in de modderbodem en de waterkolom. Hoewel ze altijd in water leven, kunnen ze perioden van uitdroging doorstaan door zich in de natte modder te begraven.
7. Kikkers met een staart?
De twee soorten kikkers van het geslacht Ascaphusze komen om de mal te doorbreken, nou zij zijn de enige anuranen die in hun volwassen fase een soort "staart" hebben. In werkelijkheid is deze structuur een verlengstuk van de cloaca van het mannetje, die op het moment van copulatie in die van het vrouwtje wordt ingevoegd. Het is een erg archaïsch en primitief kenmerk, maar het heeft zijn nut.
8. Sommige kikkers hebben ouderlijke zorg
In de wereld van amfibieën is de zorg voor jongen ongebruikelijk, omdat duizenden eieren vaak worden vrijgegeven in reproductieve verenigingen waarin het niet duidelijk is wie wiens vader is. Hoe dan ook, de mannetjes van het geslacht Alytesze verdienen de positie van een van de beste ouders in het dierenrijk, omdat ze de larven dragen totdat ze uitkomen.
Deze gerimpelde kikkers worden "verloskundige padden" genoemd en het is gebruikelijk om mannetjes te zien met een massa eieren tussen hun benen tijdens het voortplantingsseizoen. Deze onverschrokken amfibieën zoeken vochtige plaatsen om hun jongen veilig te houden, en wanneer ze klaar zijn om uit te komen, ze gaan het water in en laten ze los.
9. Padden en kikkers zijn anders, nietwaar?
Een andere opmerkelijke nieuwsgierigheid naar kikkers (en amfibieën in het algemeen) is dat het onderscheid tussen "kikker" en "pad" vaak onjuist is en taxonomisch niet interessant is. Van kikkers wordt gezegd dat ze lichter en langer zijn en een gladdere huid hebben, terwijl padden molliger en ruwer zijn. Deze ideeën zijn fout omdat ze niet worden ondersteund door genetische studies.
In werkelijkheid zijn de enige "echte padden" degenen die tot de familie behorenBufonidae,vooral die van het genreBufo.Er zijn zeer ruige en terrestrische "kikkers" en "padden" (zoals het geslachtAtelopus) die een volledig gladde huid en een slank lichaam hebben. Uiteindelijk is het enige belangrijke en onderscheidende dat al deze amfibieën anuran zijn.
10. Kikkers worden met uitsterven bedreigd
Meer dan een nieuwsgierigheid van kikkers, benadrukken deze laatste gegevens de noodzaak van actie van de kant van de mens als het gaat om het behoud van biodiversiteit. Zoals aangegeven door derode Lijstvan de Unie voor het behoud van de natuur (IUCN), 41% van de beschreven amfibieën wordt met uitsterven bedreigd en velen staan op het punt voor altijd te verdwijnen.
Watervervuiling, ontbossing, de introductie van exotische soorten en verschillende ziekten decimeren hun populaties. De parasitaire chytrideschimmel (Batrachochytrium dendrobatidis) is misschien wel de grootste bedreiging voor deze groep, omdat op zichzelf het heeft de populaties van meer dan 500 soorten amfibieën gedecimeerd.
De nieuwsgierigheid van kikkers is legio, maar het is erg moeilijk om ruimtes als deze positief af te werken. Amfibieën zijn in gevaar en hebben onze hulp nodig: zolang de productiemiddelen niet veranderen in de richting van een duurzamere toekomst, zullen deze en nog veel meer soorten voor altijd verdwijnen.