Ezels of ezels (Equus asinus) Het zijn dieren die behoren tot de paardenfamilie, die door de geschiedenis heen de mens hebben ondersteund bij huishoudelijke taken. Er wordt gezegd dat de domesticatie van dit dier meer dan 6000 jaar geleden begon in Noord-Afrika, waar het als lastdier werd gebruikt. Desalniettemin, het gedrag van ezels is niet zo bekend.
Als steun in het werk van de boerderijen, de industrie of zelfs de oorlog, is de ezel of ezel gecategoriseerd als een dier dat niet belangrijk is in relatie tot hun gedrag of gedrag. Gelukkig zijn er enkele eigenaardigheden van deze diersoort die ons in staat stellen om zijn lichaamstaal en zijn geluiden te begrijpen, wat ons helpt om ezels meer te waarderen als bewuste en zelfbewuste entiteiten.
Ezel kenmerken
Fysiek is de ezel een dier dat erg lijkt op het paard. Zijn grootte is echter kleiner en zijn hoofd is groter. Hun oren zijn ook groter, omdat in de oudheid hun voorouders erop leunden om de hitte van de woestijn te weerstaan. Ezels worden gekenmerkt door een overvloedige vacht in de gebieden bij de snuit, de buik en het perifere deel van de ogen.
Wat betreft de maat, de afmetingen variëren tussen 90 en 140 centimeter. Het gewicht kan tussen de 80 en 500 kilo zijn en als we het over de vacht hebben, varieert deze meestal tussen zwart, grijs of bruin. Interessant, ezels of ezels het zijn langlevende dieren die tot 20 jaar kunnen leven, dus ze waren de perfecte bondgenoot voor zwaar en continu werk in de loop van de tijd.
Ezels karakter
De ezel heeft over het algemeen een rustig en vriendelijk karakter. Het is een geduldig dier dat niet snel boos wordt en om deze reden heel goed kan omgaan met kinderen of mensen van alle leeftijden. Hun goede karakter is zo goed dat er een themapark of toevluchtsoord is gewijd aan de bescherming en het welzijn van ezels die het slachtoffer zijn geworden van mishandeling. Deze plaats heet Ezelland.
Ezel gedrag
Hoewel de term 'ezel' wordt gebruikt als een denigrerende term om te verwijzen naar iemand met weinig intelligentie, is de realiteit dat ezels zeer intelligente dieren zijn. Zijn geheugen is zo breed dat ze onthouden gemakkelijk de wegen of paden waarop ze gewoonlijk reizen of de routes die ze in het verleden hebben afgelegd.
Zoals hierboven vermeld, hebben ezels een goed temperament, maar het zijn ook dieren die zichzelf verdedigen wanneer ze gestrest of overweldigd zijn. Om deze reden gebruiken deze paardachtigen hun achterpoten om te trappen of kunnen ze bijten als ze worden bedreigd. Aan de andere kant zijn ezels erg nieuwsgierige dieren die alles om zich heen opsnuiven.
Ezel communicatie
Een ander van de belangrijkste aspecten van het gedrag van ezels is hun communicatie in het algemeen. Dankzij de zintuigen van deze paard kan hij communiceren en zijn emoties uiten, omdat hij een zeer breed gezichtsspectrum heeft. Het heeft bijvoorbeeld panoramisch en nachtzicht, dankzij het feit dat een groot deel van zijn hersenen is gereserveerd voor beeldanalyse.
Ezels hebben echter een beperkter repertoire aan vocalisaties dan paarden, zodat verschillende geluiden die ze maken vergelijkbaar zijn met die van andere paardachtigen. Het is belangrijk om te verduidelijken dat balken een onderscheidend aspect is tussen de ezel en de paarden.Bovendien zijn de oren het deel van het lichaam waarmee ze het meest communiceren.
Een tijdschriftonderzoek PLoS ONE legt uit dat wanneer ezels hun oren naar achteren houden, ze proberen om een groet te vragen, met de bedoeling fysiek contact te krijgen. Aan de andere kant, wanneer ze hun oren naar achteren hebben uitgestrekt, is dat omdat ze worden geconfronteerd met een uitdagende of pijnlijke situatie. Als ze opwaarts zijn, is dat omdat ze een paar willen nastreven met reproductieve bedoelingen.
Lichaamstaal
Het lichaam van ezels is hun grootste communicatiemiddel. Net als paarden gebruiken ze hun spieren om zich uit te drukken, dus het is gebruikelijk om ze hun grote oren of een ander deel van het lichaam te zien bewegen. Evenzo staan deze paarden bekend om hun koppigheid, die ze met hun lichaam manifesteren door niet naar de plaats te gaan die van hen wordt vereist.
Dit is eigenlijk een daad van zelfverdediging, aangezien ezels erg waakzaam zijn over hun eigen veiligheid. Als ze niet ingaan op het verzoek, is dat omdat ze het gevoel hebben dat wat ze worden gedwongen hun welzijn bedreigt. Dit zorgt ervoor dat hun training soms wat complex is, maar uiteindelijk is de ezel een dier dat de taken waarin het wordt geregeld sterk ondersteunt.
Zoals te zien was, laat het gedrag van ezels zien dat ze veel meer zijn dan een lastdier. Hoewel het momenteel nog steeds voor zeer zwaar werk wordt gebruikt, proberen de verschillende regeringen wetgeving te creëren die het mogelijk maakt de exemplaren die overgeëxploiteerd worden te beschermen. Het is belangrijk om de grenzen van elke ezel te kennen en hem niet bloot te stellen aan grotere stress.
