Reptielenademhaling heeft altijd grote belangstelling en nieuwsgierigheid gewekt. Deze schijnbaar archaïsche dieren hebben zich perfect aangepast aan meerdere ecosystemen, en hiervoor moesten hun bloed- en ademhalingssystemen onderscheid maken tussen soorten.
Het eerste dat u moet weten, is dat reptielen zijn een soort gewervelde dieren genaamd amniotes, en bovendien worden ze gekenmerkt door een schilferige huid die het gevolg is van keratinisatie van de epidermis. Deze aandoening helpt deze gewervelde dieren niet uitgedroogd of uitgedroogd te raken.
Een ander kenmerk, en nauw verwant aan het onderwerp van deze tekst, is dat deze geschubde dieren alleen longademhaling hebben. Er zijn echter zeer duidelijke verschillen tussen sommige reptielen, afhankelijk van de habitat waarin ze zich ontwikkelen en vele andere kenmerken.
Hoe is de ademhaling van reptielen?
Aangezien de huid van reptielen erg dik is, het is niet mogelijk dat er andere soorten ademhaling doorheen gaan, zoals de huid, die kenmerkend is voor amfibieën. Ze hebben ook geen kieuwademhaling, die we vinden in vissen en weekdieren, of tracheale ademhaling, in insecten, duizendpoten en sommige spinachtigen.
Ademhaling van landreptielen
Het ademhalingssysteem van reptielen bestaat uit neusgaten, luchtpijp, glottis, bronchiën en longen, waardoor de twee fasen van ademhaling kunnen plaatsvinden: uitademing en inademing. In het geval van aardse, komt de lucht door de neusgaten of de mond binnen, ontmoet de luchtpijp en daar wordt het verdeeld dankzij de glottis, eindigend in de bronchiën en vervolgens in de longen.
Studies leggen uit dat er bij sommige reptielen -zoals hagedissen- symmetrie is in hun interne en externe structuren. Anderen, zoals slangen, zijn asymmetrisch en een veel kleinere linkerlong hebben dan de rechter of ze missen het.
Ademhaling van de waterdieren
De longen van aquatische of mariene reptielen zijn aangepast om in deze omgeving te leven. Een voorbeeld hiervan zijn schildpadden en sommige slangen, die neem lucht aan het wateroppervlak om het op te slaan in de longzakken.
Afhankelijk van de soort kunnen in het water levende reptielen verschillende tijden onder water worden gehouden, tussen 30 en 60 minuten of langer. Net als bij de terrestrische, ademt deze groep ook anders, afhankelijk van de soort. Bijvoorbeeld, zeeslangen hebben een lange long Het slaat de zuurstof op die nodig is om voor een lange tijd onder te dompelen.
Deze dieren hebben een groot voordeel, en dat is dat ze het vermogen hebben om hun stofwisseling te verlagen en sommige kunnen hun toevlucht nemen tot anaërobe routes, die geen zuurstof verbruiken, om ATP of adenosinetrifosfaat te verkrijgen. Op deze manier optimaliseren ze het gas dat ze hebben opgeslagen veel beter en verkrijgen ze energie zonder sporadische inwerking van O2.
In andere gevallen, zoals schildpadden en sommige zeeslangen, zuurstof wordt verkregen via het riool (structuren in de anus), die bekend staat als cloaca ademhaling. Zo kunnen deze dieren profiteren van de O2-concentratie die in het watermilieu aanwezig is.
Onderzoek wijst uit dat dit is hoe witschilschildpadden, zoals de Trionix soorten, Ze krijgen tot 70% van de lucht die ze nodig hebben. Ongetwijfeld slaagt de natuur erin om mechanismen van de meest uiteenlopende structuren te vervaardigen.
Krokodil ademen
Als reptiel dat zonder grote problemen op land en water leeft, trekt de manier van ademen van de krokodil veel aandacht. Onder andere omdat hun manier van ademen is dezelfde als die van vogels.
De krokodil ademt lucht door de neusgaten, dit gas gaat naar de luchtpijp en wordt verdeeld in de bronchiën en vervolgens in de twee longen. Tot nu toe alles normaal: het toeval met de vogels komt op de plaats waar de gasuitwisseling plaatsvindt, die in de buizen plaatsvindt, niet in de longblaasjes.
Dit maakt de gasuitwisseling efficiënter dan bij andere soorten in het koninkrijk. Animalia. Om deze reden, vogels kunnen vliegen op hoogten waar weinig zuurstof is.
Nu, wanneer de krokodil onder water is, nadat zuurstof het lichaam is binnengekomen, trekt de glottis samen, wordt het gas in het lichaam vastgehouden en wordt koolstofdioxide opgeslagen nadat het zich bij de hemoglobine van de rode bloedcellen heeft aangesloten. Daarom kan de krokodil zijn snuit onder water open hebben zonder hem in te slikken of lucht te verliezen.
Ademhalingsstelsel en bloedsomloop van reptielen
Het ademhalingssysteem is nauw verwant aan de bloedsomloop. Reptielen hebben een ingewikkeld dubbelcircuit bloeduitwisselingssysteem, waarin er structuren zijn die zuurstofrijk bloed naar elk van de organen transporteren en andere die zuurstofarm bloed verzamelen.
Dit proces is ook te wijten aan het feit dat het reptielenhart twee kamers of atria heeft en tussen één en twee ventrikels, afhankelijk van de soort. De meeste hebben er maar één, die op zijn beurt draagt een septum dat betrokken is bij de scheiding van zuurstofrijk bloed van de niet-geoxygeneerde.
In het geval van alligators en krokodillen hebben ze allebei twee atria en twee ventrikels. Om deze reden en al het bovengenoemde wordt gezegd dat ze een van de meest efficiënte bloedsomloop- en ademhalingssystemen van alle reptielen hebben.
Zoals je kunt zien, schittert de ademhaling in deze fascinerende dieren in alle opzichten door zijn complexiteit. Van de kleinste hagedis tot de grootste zeeschildpad die je maar kunt bedenken, alle reptielen voeren gasuitwisseling op de meest effectieve manier uit.
