De Magelhaense pinguïn is een zeevogel die wordt gekenmerkt door zijn neiging om warme klimaten te zoeken en te kunnen migreren om ze te vinden. Net als andere pinguïns heeft dit dier een aangepast lichaam om efficiënt te kunnen zwemmen. Daarom kan hij duiken om voedsel te vinden of kilometers zoeken naar een school vissen om van te smullen.
Formeel is de wetenschappelijke naam van deze soort: Spheniscus magellanicus. Deze vogel behoort tot de orde van de Sphenisciformes, die de soorten groepeert die niet kunnen vliegen, maar die een verbazingwekkende hydrodynamische vorm hebben om te zwemmen. Lees verder om meer over haar te weten te komen.
Habitat van de Magelhaense pinguïn
De soort die ons hier bezighoudt Het wordt verspreid langs de kusten van Zuid-Amerika, waaronder Chili, Argentinië en de Falklandeilanden. Er wordt aangenomen dat de site met de grootste populatie van deze vogel zich in de Straat van Magellan bevindt - vandaar de naam - hoewel er nog steeds geen informatie is om dit te bevestigen.
Deze organismen geven de voorkeur aan warme temperaturen, dus sommige populaties kunnen in de winter naar de tropen migreren. Bovendien brengen ze het grootste deel van hun leven door in ondiepe wateren, voor de kust. Wanneer ze echter aan het nestelen zijn, banen deze vogels zich een weg naar de kusten, op zoek naar struiken en het creëren van holen om hun jongen te kunnen deponeren.
Hoe ziet de Magelhaense pinguïn eruit?
Deze pinguïn kan een hoogte bereiken van 70 centimeter en weegt gemiddeld 5 kilo. Bovendien is het lichaam van dit dier aangepast om te zwemmen, omdat het een hydrodynamische en waterdichte vorm heeft. Dus, het uiterlijk is langwerpig en verbreed in het midden (spoelvormig), met korte ledematen dicht bij het lichaam.
Deze vogel heeft een karakteristieke kleur, met een zwarte rug, maar wit op de borst en buik. Zijn kop is ook zwart, met een witte lijn die begint vanaf het bovenste deel van de ogen en naar beneden gaat om te sluiten bij de nek. Bovendien vertoont zijn buik nog een witte rand, die het witte deel van het zwarte begrenst en scheidt.
Gedrag
Zoals de meeste pinguïns zijn dit dieren die gespecialiseerd zijn in het duiken door de oceaan om aan voedsel te komen. Hun leven bestaat voornamelijk uit water, maar ze bewonen het land voor korte perioden, wanneer ze in het reproductieve seizoen zijn. Ze doen dit om een nest te bouwen dat de jongen kan beschermen en beschermen terwijl ze zich ontwikkelen.
Aan de andere kant moet worden opgemerkt dat deze vogel ouderlijke zorg heeft, omdat de ouders behoorlijk beschermend zijn. Ze hebben zelfs gezien hoe ze vechten om het broed te bewaken of om ze het beste territorium te geven. Alle exemplaren van een populatie zijn geconcentreerd aan dezelfde kust, wat dit soort gevechten gebruikelijk maakt. Voor hen is de keuze van de locatie essentieel, aangezien het voortbestaan van hun jongen hiervan afhangt.
Wat eet de Magelhaense pinguïn?
Dit dier wordt beschouwd als een piscivoor organisme en zijn favoriete voedsel bestaat uit een verscheidenheid aan pelagische vissen. De meeste exemplaren voeden zich met ansjovis, inktvis, sprot of heksenvis, hoewel ze een grote verscheidenheid aan prooien hebben, aangezien ze tijdens de jacht 76,2 meter diep kunnen worden.
In feite wordt deze pinguïn beschouwd als een niet-selectief organisme met zijn voedsel, omdat hij alleen maar op zoek is naar een gebied met een overvloed aan vissen. Deze situatie kan een gevaar vormen voor de soort, omdat het conflicten veroorzaakt met de lokale visserij-industrie, wanneer deze samenvalt met de visgebieden.
Verkering en reproductie
Deze soort is ovipaar enmonogaam, dus kiest hij een partner voor zijn hele leven. Hoewel deze relatie lange tijd kan worden gehandhaafd, is het voor volwassen exemplaren mogelijk om van partner te veranderen, maar dit zijn meestal geen gebruikelijke gebeurtenissen.
Het vrouwtje overwinnen
Om te reproduceren, het mannetje moet eerst het vrouwtje lokken door middel van vocalisaties, die lijken op het balken van een ezel. Zodra hij zijn aandacht heeft, loopt de aanbidder in cirkels rond zijn partner, een handeling die eindigt door hem een "klopje" te geven om de band te formaliseren.
Desondanks heeft de Magelhaense pinguïn gevechten waarin het vrouwtje en het nest worden betwist en de verliezer zal ze moeten vergeten. Toch wint het oorspronkelijke paar meestal van de mededingers, dus het is niet gebruikelijk dat deze parenwisseling bestaat.
Nest selectie
Wanneer het paar zich heeft gevestigd, gaan beide exemplaren op zoek naar een plek om hun nest te bouwen. Ervoor, vader en moeder selecteren gebieden aan de kust, waar struiken, slib, klei en een beetje zand zijn. Bovendien graven ze, indien nodig, een klein gaatje in het zand, dat zal dienen om hun eieren te plaatsen en uit te broeden.
Omdat een groot aantal pinguïns de kust bereikt, is elk nest 1 of 2 meter van elkaar verwijderd. Paren moeten deze territoria echter beschermen, omdat ze strijden om de beste broedplaats. Om deze reden worden de beste nesten gehouden door de paren met de grootste individuen.
Incubatie en uitkomen van eieren
De adulten bereiken begin september de nestkusten, waar ze eind oktober hun eieren zullen leggen. Op dat moment, vrouwtjes leggen 2 eieren -de ene groter dan de andere- en ze zullen ongeveer 40 dagen besteden aan het incuberen ervan.
Beide ouders nemen deel aan dit proces en zorgen om de beurt voor de verzorging en bescherming van het nest. Zo blijft de één achter om te jagen en te eten, terwijl de ander alles in de gaten houdt.
onafhankelijkheid van het kuiken
Zodra de baby uit het ei is gekomen, wordt het door de ouders gekocht totdat het onafhankelijk kan worden. Daarom, gedurende de komende 24 tot 29 dagen, het kuiken wordt rechtstreeks uit de mond van de ouders gevoerd, aangezien de kleintjes zeer beperkte bewegingen hebben.
Naarmate de kuikens groeien, verminderen de ouders hun zorg en brengen ze meer tijd buiten het nest door. Hierdoor ontwikkelen de jongen zich bij het bereiken van de leeftijd van 40 tot 70 dagen voldoende om het nest te verlaten. Deze fase wordt uitgevoerd door het vormen van groepen jonge pinguïns, ook wel "kraamkamers" genoemd.
De Magelhaense pinguïn en zijn staat van instandhouding
Volgens Internationale Unie voor het behoud van de natuurtot, deze vogel wordt vermeld als een bijna bedreigde soort. Dit komt omdat de populatie in verschillende gebieden fluctueert, dus het is niet met zekerheid bekend of er sprake is van een kritisch risico.
Sommige lokale overheden - zoals Chili - zijn echter van mening dat de soort een laag risico loopt, wat het ondernemen van actie rechtvaardigt. Om deze reden is een winningsverbod uitgevaardigd en zijn beschermde mariene kustgebieden gecreëerd, waarbij de zorg voor broedgebieden prioriteit heeft.
belangrijkste bedreigingen
Het grootste gevaar voor de soort is visserij en olieactiviteiten. Dit is te wijten aan het feit dat de eerste de beschikbaarheid van voedsel voor de soort verminderen, naast het veroorzaken van de dood door per ongeluk exemplaren te vangen. De tweede heeft betrekking op de vervuiling van hun leefgebied, aangezien olielozingen hun gezondheid en die van het ecosysteem schaden.
Pinguïns zijn een van de meest charismatische soorten die er zijn: hun fysieke kenmerken zorgen ervoor dat ze op een grappige manier lopen, wat het waard is om door velen van te houden. Bovendien zijn ze meestal een van de beste ouders in het wild, een rol die bij andere dieren niet altijd wordt gezien. Ze zijn mollig, mooi en charismatisch, dus meer kan je niet vragen!
