Bekend om zijn mutualistische relatie met anemonen, heeft het gedrag van de anemoonvis veel belangstelling gewekt bij wetenschappers. Behalve dat hij immuun is voor zijn gif.webp, is het interessant om te begrijpen hoe deze vis zijn leven rond deze poliepen heeft georganiseerd.
Zijn sprong naar het bioscoopscherm in de film Finding NemoHet was een wake-up call met betrekking tot het behoud en de biologie, maar het is belangrijk om fictie niet te verwarren met de realiteit. In dit artikel leer je over de ware aard van de anemoonvis.
Kenmerken van de anemoonvis
Clownvissen zijn een diverse groep binnen de klas Actinopterygii en de familie Pomacentridae. Ingedeeld in de onderfamilie Amphiprioninae, ongeveer 30 soorten zijn bekend verdeeld in twee geslachten: Premna's Y Amphiprion. Zijn leefgebied bevindt zich in de koraalriffen van de tropische wateren van de Indische Oceaan en de Stille Oceaan. Ze leven meestal in een bereik van 1 tot 15 meter diep.
Gezien de relatie met anemonen, de anemoonvis heeft een afweermechanisme tegen zijn gif.webp, Bestaande uit een slijmvlies dat het beschermt tegen de nematocyst van de tentakels van de poliep. Op zijn beurt profiteert de anemoon van deze vis door de overblijfselen van zijn voedsel te consumeren en zijn tentakels schoon te maken met de beweging die hij genereert wanneer hij zijn schuilplaats binnenkomt en verlaat.
Clownfish gedrag
Het is een dagvis die 's nachts in zijn schuilplaats rust. Overdag zijn er geen pieken in activiteit, maar de anemoonvissen blijven in beweging zolang er licht is en ze zoeken voedsel in de buurt van hun gastheren.
Clownvissen kunnen onderscheid maken tussen anemonen en degene kiezen die het beste bij hun comfort past in termen van diepte, watertemperatuur en lichtinval.
De anemonen die hun prooi vangen, sluiten niet op de anemoonvis. Het is heel goed mogelijk dat dit komt omdat: vissen zwemmen op een manier die anemonen herkennen. Jonge exemplaren die het beschermende membraan nog niet hebben ontwikkeld, kunnen zelfs de anemonen binnendringen zonder te worden gebeten.
Gedrag van de anemoonvis in sociale groepen
Clownvissen vormen vanaf een zeer vroeg stadium van hun ontwikkeling stabiele en langdurige groepen. Ze bestaan meestal uit een vrouwtje en een mannetje, samen met niet-broedende juvenielen, die mogelijk niets met elkaar te maken hebben. De hiërarchie is matriarchaal en is georganiseerd volgens de grootte van de vis.
Dominante vrouwtjes behouden hun positie door agonistisch gedrag, zoals de voorkeur in de voeding of de agressies. Desondanks komt het zelden voor dat een gamma-juveniel -in een lagere hiërarchische stratum- het reproductieve paar probeert te verdringen, aangezien de leden groter en agressiever zijn dan de rest.
Totdat één lid van het dominante paar sterft of het systeem verlaat, zal de rest niet in staat zijn om door de rangen te stijgen en zich voort te planten.
De grootte van de groepen anemoonvissen is gerelateerd aan de grootte van de anemoon die als gastheer dient. Om deze reden, vissen die een groep zoeken vermijden lege anemonen.
Territorialiteit van de anemoonvis
Zodra een groep anemoonvissen zich in een anemoon heeft genesteld, verdedigen ze deze krachtig en dwalen ze er meestal niet meer dan 30 cm van af. Zowel mannetjes als vrouwtjes bewaken het territorium, maar als het erop aankomt andere anemoonvissen te weerstaan, zijn ze agressiever tegenover die van hetzelfde geslacht.
Voortplantingsgedrag van anemoonvissen
De mannetjes zijn verantwoordelijk voor het kiezen van een geschikte plaats binnen de zeeanemoon om eieren leggen een paar dagen voor het uitzetten. Gedurende deze periode zal het paar veel tijd besteden aan het schoonmaken van de site. Clownvissen kunnen met tussenpozen van 15 dagen 300 tot 1000 eieren leggen.
Zowel het vrouwtje als het mannetje zijn betrokken bij de zorg voor de eieren totdat ze uitkomen, maar het vrouwtje raakt geleidelijk betrokken.
Het gedrag van de anemoonvis in deze periode bestaat uit het uitwaaieren van de eieren met hun borstvinnen en het schoonmaken van het nest van vuil en dode eieren met hun mond. Als het mannetje wordt verwijderd voordat de jongen zijn geboren, andere niet-verwante reproductieve volwassenen kunnen zorgen voor:.
Verkering van de clownvis
Clownvissen planten zich gewoonlijk voort wanneer de watertemperatuur stijgt, meestal in de zomer. Verkering begint wanneer een paar zich op een anemoon vestigt en deze begint schoon te maken om eieren te leggen. Ze zijn ook actief te zien zwemmen tussen de tentakels ervan.
Dit gedrag wordt verondersteld te zijn: een demonstratie van de mogelijkheden van de verdediging van het territorium en het onderhoud van het nest. Als het paar wordt geaccepteerd, zal het vrouwtje 's nachts paaien en zal het mannetje de eieren bevruchten.
geslachtsverandering
Dit is het andere meest bekende kenmerk van de anemoonvis. Deze vissen hebben geslachtsklieren ambiseksueel, in staat om te differentiëren onder bepaalde milieudruk, zoals habitattype, beschikbaarheid van gastheeranemonen, populatiedichtheid en afwezigheid van reproductieve volwassenen.
Als het dominante vrouwtje sterft of uit haar ecosysteem wordt verwijderd, het reproductieve mannetje zal van geslacht veranderen en een vrouw worden. Zijn positie zal worden ingevuld door een van de ambiseksuele jongeren, die een dominante man zal worden.
Eetgedrag
Clownvissen zijn opportunistische alleseters, aangezien hun dieet varieert van zoöplankton en algen tot de gastheertentakels van anemonen. Grotere individuen wagen zich het meest buiten de anemoon op zoek naar voedsel, dus vinden ze meer voedsel dan de kleintjes.
Jongeren daarentegen zijn terughoudender als het gaat om uitgaan, waardoor ze minder eten krijgen - maar ze zijn zekerder. Het gedrag van de anemoonvis in dit opzicht is ontworpen om hiërarchie en veiligheid te behouden, aangezien het de grootste is die het territorium verdedigt.
Een gemeenschappelijke verantwoordelijkheid
Hoewel de mens het vlees van de anemoonvis niet consumeert vanwege zijn kleine formaat, is het uit zijn omgeving gehaald om het in een aquarium te plaatsen. Zijn groeiende populariteit deed alarm slaan toen veel families een kleine "Nemo" vingen om thuis te houden, waardoor de riffen beschadigd raakten.
Geconfronteerd met dit fenomeen hebben lokale overheden het aantal anemoonvissen dat uit het milieu kan worden gewonnen, beperkt. Maar zolang het idee blijft bestaan dat een persoon het recht heeft om een vis uit zijn huis te verwijderen, zullen veel dieren moeten vechten om een aantal individuen in stand te houden dat hen niet tot uitsterven leidt.