De stekels en een schattig gezicht vormen het perfecte contrast om de aandacht op fysiek niveau te trekken. In ieder geval heeft het gedrag van de egel niet alleen zijn vorm, maar ook zijn eigenaardigheden, omdat het mogelijk was om diepgaand te bestuderen dankzij de exemplaren die in gevangenschap worden gehouden.
Ondanks dat het een algemeen bekend dier is, zijn enkele merkwaardige details van zijn gedrag niet bijzonder beroemd. Als je iets meer wilt weten over egels, lees dan verder.
Egel kenmerken
Egels zijn vertegenwoordigers van de familie Erinaceinae, van de bestelling Eulipotyphla. SZijn fysieke verschijning wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van met keratine gevulde haarstekels -die op zijn rug groeien- en door zijn spitse snuit.
Deze dieren zijn wijd verspreid op het Afrikaanse continent, in Europa en in Azië. Ze bezetten een grote verscheidenheid aan habitats: steppen, woestijnen, open gebieden en bossen. Ze spelen een grote rol als bestrijders van plagen van insecten en andere kleine dieren en dit, in combinatie met hun grote aanpassingsvermogen, maakt ze potentiële indringers.
Zijn dieet is fundamenteel insectenetend, aangezien het bestaat uit slakken, muggen, sprinkhanen en vele andere ongewervelde dieren. Het zijn echter opportunistische zoogdieren: ze kunnen zich ook voeden met kleine muizen en zelfs slangen onder ogen zien, omdat ze immuun zijn voor hun gif.webp.
Egel karakter
Egels leven solitair - ze worden alleen gezocht in het voortplantingsseizoen - en hebben nachtelijke gewoonten. Ze hebben de neiging om territoriaal te zijn, vooral met andere mannetjes die hun gebied kunnen binnensluipen en hun hulpbronnen opeten. Het vermogen om zich aan te passen aan verschillende temperaturen, vochtigheid en voedselbronnen is verrassend.
Egel communicatie
De belangrijkste communicatieroute in het gedrag van de egel is via geur. Een heel merkwaardig gedrag in dit opzicht is zalven: de egel, bij het detecteren van een nieuwe geur of substantie, Hij pakt het met zijn mond op om het met speeksel te mengen en op de stekels te smeren.
De oorzaken van de zalving zijn niet erg duidelijk en er wordt aangenomen dat het kan dienen om de aandacht van de vrouwtjes, de moeder te trekken of als een methode van camouflage tegen roofdieren.
De andere belangrijke vorm van communicatie bij de egel is auditief, door middel van vocalisaties. De belangrijkste staan hieronder:
- Hoge stemgeluiden van de moederroep door de jongeren.
- Grunts, snaps en snuiven van territorialiteit in aanwezigheid van een andere egel in uw omgeving. Het is meer een onderzoek dan een waarschuwing, aangezien men de exemplaren kan zien besnuffelen of elkaar meten met koppen.
- Als de egels een bedreiging voor het territorium voelen, hoge fluittonen uitstoten en een equivalent van spit, waarmee ze de tegenstander met speekseldruppels besproeien.
- Vrouwtjes trekken mannetjes aan met een reeks jankende geluiden. Het mannetje van zijn kant hof met gesnuif en hoge fluit-achtige vocalisaties.
Egel gedrag
Nu je de basiskenmerken en communicatie van egels kent, kun je hier dieper ingaan op het gedrag van de egel in verschillende aspecten van zijn leven. Mis het niet.
Gedrag van de egel in zijn natuurlijke habitat
Een deel van het gedrag van dit zoogdier is gericht op het vinden van een geschikt toevluchtsoord. Het heeft de neiging om locaties met een droge omgeving te zoeken en locaties met zeer dichte vegetatie te vermijden. Overdag rust de egel meestal in schuilplaatsen die regelmatig veranderen, hoewel hij soms seizoenen op dezelfde plek doorbrengt.
Afhankelijk van het klimaat van het gebied waarin ze leven, kunnen egels overwinteren.
Uw ideale toevluchtsoord is een open ruimte, met vegetatie die enige bescherming biedt -maar niet dicht- en een goede voedselbron in de vorm van insectenpopulaties. Als er ook nog organische stof is waardoor schimmels kunnen groeien, hoe beter, want die dienen soms ook als voedsel.
Bovendien moet worden opgemerkt dat egels gebieden vermijden die goede nestplaatsen lijken voor hun roofdieren, zoals slangen, vossen, dassen of nachtelijke roofvogels. Als ze tekenen van hun aanwezigheid vinden, gaan ze weg en gaan op zoek naar andere plaatsen.
Gedrag van de egel in gevangenschap
In gevangenschap is het gedrag van de egel meestal meer sedentair dan dat van wilde exemplaren, aangezien u niet in de gelegenheid bent om activiteiten te doen waar u normaal gesproken de hele nacht over zou doen, hoe het is om voedsel en onderdak te vinden. Dit verhoogt op zijn beurt het risico op obesitas, leverziekte en cardiomyopathieën.
Mannetjes die in een groep worden gehouden, kunnen naast elkaar bestaan als ze erin slagen een hiërarchie tussen hen tot stand te brengen. Als dit niet werkt, is het mogelijk dat ze over het territorium met elkaar gaan vechten of zelfs doden, dus het is nooit aan te raden om meer dan één exemplaar per kooi te hebben.
Zwangere vrouwtjes, vanwege de stress van hun blootstelling aan mensen -of andere egels, als ze in een groep worden gehouden-, hebben de neiging om kannibalisme van hun jongen op te lopen. Als het niet geïsoleerd kan worden tijdens de bevalling en de weken daarna, kunnen andere egels zijn jongen ook opeten.
Egels zijn geen goede gezelschapsdieren. Ze hebben kooien nodig van minimaal 1 meter lang en een aantal moeilijk te voorziene omgevingsprikkels in een huis.
Eetgedrag
Hoewel het op het eerste gezicht misschien niet zo lijkt, de egel is een geweldige klimmer, die je de mogelijkheid geeft om verschillende lagen van het leefgebied te verkennen: van insecten die in de grond zijn begraven tot insecten die in de takken van struiken klimmen. Omdat hij van generalistische gewoonten is, is het mogelijk om hem plantaardig materiaal te zien consumeren als hij iets smakelijks in de grond vindt, zoals zaden of wortels.
Wanneer egels potentieel voedsel verkennen, zijn ze voorzichtig en bedekken ze hun gezicht lichtjes met de plooi van stekels boven hun ogen. Als hun prooi klein is, spelen ze er een beetje mee en eten het dan op. Als het daarentegen iets groots is -zoals muizen of hagedissen-, vangen ze het met hun tanden op hoge snelheid en schudden het totdat het sterft.
reproductief gedrag
De paartijd van de egel loopt van april tot september en de geboorteperiode is van mei tot oktober, aangezien de draagtijd ongeveer een maand duurt. Vrouwtjes kunnen meerdere nesten in dezelfde periode krijgen, aangezien ze 2 keer loops worden.
Om zichzelf te noemen, maakt het vrouwtje fluitende geluiden. Wanneer een mannetje haar eindelijk vindt, rent hij urenlang in cirkels om haar heen en probeert hij aan haar staart te snuffelen. Als het vrouwtje niet ontvankelijk is, zal ze de stekels rechtop houden en zelfs het mannetje aanvallen. maar als ze wil, zal ze de weerhaken plat maken om te voorkomen dat hij hem pijn doet tijdens de copulatie.
De jongen worden geboren met een grootte van 6 tot 9 centimeter en hun stekels zijn bedekt met een waterig membraan dat de moeder beschermt tijdens de bevalling. Het spenen vindt een maand plaats en na 10 maanden zullen ze geslachtsrijp zijn.
defensief gedrag
Het gedrag van de beroemdste egel is misschien wel dat hij zich in zichzelf opkrult als hij wordt bedreigd. Dit is een manier om te profiteren van zijn natuurlijke verdediging: de spikes.
Hieraan voegen ze een heel merkwaardig gedrag toe: soms, Door zalving smeren egels gif.webp van andere dieren op hun doornen, waardoor het gevaar voor het roofdier dat ze wil aanvallen, toeneemt. Normaal gesproken verkrijgen ze de gif.webpstoffen door gif.webptige padden te stimuleren met kleine hapjes.
Als ze desondanks worden gevangen door een roofdier, kunnen ze luid en hoog schreeuwen, wat de aanvaller in verwarring brengt en de mogelijkheid creëert om los te laten. Dit is handig voor roofdieren zoals vossen, die bovenop de egel plassen om hem te dwingen zich af te wikkelen wanneer hij in een bal zit.
Een dier met invasief potentieel
Geen van de egelsoorten valt in een grote bedreigingscategorie voor natuurbehoud. De natuurlijke populaties van verschillende soorten worden echter geconfronteerd met problemen zoals de vernietiging van hun leefgebieden, huisdieren en onopzettelijk misbruik.
De egel is geïntroduceerd in verschillende landen, zoals Nieuw-Zeeland of Engeland. Het is van vitaal belang om verantwoordelijk te zijn voor het bezit van deze exotische dieren, aangezien het vrijgeven ervan in vreemde omgevingen de biomen ernstig kan beschadigen en, alsof dat nog niet genoeg is, de maatregelen meestal bestaan uit het uitroeien ervan zodra ze een probleem zijn geworden.