Mieren (familie) Formicidae) zijn naaste verwanten van andere insecten die bekend staan om hun gif.webptige angel: bijen en wespen. Samen met hen vormen ze de orde Hymenoptera. Als zodanig is het niet verwonderlijk dat sommige soorten formiciden gif.webptig zijn, hoewel mierenbeten bij honden meestal niet klinisch significant zijn.
Vanwege hun evolutionaire afwijking van andere Hymenoptera's, is de overgrote meerderheid van de mieren onschadelijk. Daarom is in bijna alle gevallen de angel van een gif.webptige mier is van geen medisch belang bij honden, katten, mensen of andere dieren. Toch zijn er enkele soorten waarmee je voorzichtiger moet zijn.
In deze ruimte zullen we met u praten over het gif.webp van mieren, de meest voorkomende symptomen en hoe te handelen vóór hun beten bij honden. We nodigen u uit om verder te lezen om meer te weten te komen.
Gif.webp bij mieren
Mieren zijn een ongelooflijk diverse en grote familie van insecten - ze zijn goed voor tot 25% van de dierlijke biomassa van de aarde - die zich hebben gespecialiseerd in enorm verschillende levensstrategieën. Als gevolg hiervan varieerde het gif.webp van deze dieren en de manier waarop ze het gebruiken ook enorm tussen taxa.
Bij sommige mieren worden gif.webpstoffen gebruikt om prooien te onderwerpen. In andere, om de kolonie te verdedigen tegen roofdieren of concurrenten. Bovendien kunnen ze functioneren als herbiciden of antimicrobiële middelen en ingrijpen in de communicatie van de kolonie.
Er wordt aangenomen dat ongeveer 71% van de mieren kan steken, omdat sommige soorten dit vermogen hebben verloren. Niet allemaal injecteren ze hun gif.webp via een angel en sommigen kunnen het onder druk uitdrijven om hun slachtoffers te besproeien.
Desondanks produceren mieren zeer kleine hoeveelheden gif.webp, van 1 tot 300 microgram per persoon. Daarom vormt de angel van een mier alleen meestal geen gevaar. Wanneer echter tientallen of honderden werknemers hetzelfde slachtoffer bijten, kunnen de effecten schadelijker zijn.
Toch zijn de meeste mierensteken niet medisch significant, tenzij er een allergische reactie of anafylactische shock optreedt. Sommige soorten mieren waarvan de angel schadelijker is, zijn de volgende:
- Solenopsis (vuurmieren): dit geslacht omvat meer dan 280 soorten verspreid over de hele wereld. Ze zijn erg klein, maar dragen angels die beten kunnen veroorzaken. De kracht ervan is niet te vinden in het exemplaar, maar in de massaliteit van de kolonie.
- Pachycondyl: een geslacht van ponymieren dat meer dan 300 soorten omvat. Het zijn meestal grote soorten, met kleine en zeer agressieve kolonies.
- Myrmecia (bulldog mieren): 90 grote soorten, allemaal endemisch in Australië. Ze worden als een van de gevaarlijkste beschouwd, omdat het risico op anafylactische shock na een steek veel groter is dan dat van andere soorten. Sommige mensen zijn gestorven aan zijn beet.
- Paraponera (kogelmieren): dit geslacht omvat slechts 2 soorten en de meest bekende isParaponera clavata.De angel van deze mier zou de pijnlijkste ter wereld zijn en veel groter dan die van andere hymenoptera.
Mieren van het geslacht Myrmecia ze hebben een angel die erg gevaarlijk kan zijn.
Symptomen van mierensteek bij honden
Honden zijn van nature nieuwsgierig, wat kan leiden tot onnodige risico's bij interactie met andere dieren. Honden kunnen beten bevorderen door zich in mierenheuvels te graven, eraan te snuffelen, erop te gaan staan, deze insecten te eten of soortgelijke handelingen.
Daarom zijn honden kwetsbaarder voor mierenbeten op de poten - die meer kaal zijn en in contact met de grond -, op de snuit en op andere delen van het gezicht. In deze gebieden kan het gif.webp gevaarlijker zijn.
In de meeste gevallen veroorzaakt de mierensteek milde symptomen bij honden, hoewel dit afhangt van het aantal pikken en de gevoeligheid voor het gif.webp van het dier. Enkele van de meest voorkomende symptomen zijn de volgende:
- Irritatie van het gebied.
- Milde ontsteking
- Roodheid tussen de vingers of in andere gebieden die de gif.webpstoffen ontvangen.
- Plotselinge kreupelheid, afkeer om het been te ondersteunen of eraan te trekken.
- Pogingen om de steekplaats te bijten of te likken.
Normaal gesproken ontwikkelen zich geen significante symptomen meer en gaan de effecten van het gif.webp zonder complicaties over. Niettemin, er zijn altijd bepaalde risico's verbonden aan toxines, vooral als er allergische reacties zijn of een zeer groot aantal inentingen in een korte tijdsinterval.
Meer ernstige gevallen
Anafylactische reactie is altijd een mogelijkheid, zij het op afstand, bij het omgaan met toxines. Anafylactische shock wordt gekenmerkt door een eerdere afgif.webpte van histamine en andere verbindingen die onder andere weefselontsteking en vernauwing van de luchtwegen veroorzaken. In deze ongelukkige gebeurtenissen, de hond kan de volgende symptomen ontwikkelen:
- Braken of diarree
- Netelroos en ontsteking
- Zachte plek.
- Ademhalingsproblemen. Het dier kan sneller ademen dan normaal - meer dan 30 ademhalingen per minuut - en schokkerig.
- Tandvlees bleek of paars van kleur (cyanose).
- Intense pijn.
- Instorten en mogelijk overlijden.
Overmatige reacties ze zijn vooral problematisch wanneer ze voorkomen in de snuit van het huisdier. In deze omstandigheden kan de ontsteking het ademen bemoeilijken of, in extreme gevallen, de luchtwegen belemmeren.
Hoe een mierensteek bij honden te behandelen?
Als het vermoeden bestaat dat het huisdier is gebeten door een van deze hymenoptera, moet u het eerst van de mierenhoop verwijderen. Daarna, hun lichaamsoppervlak moet worden onderzocht op mieren, tekens en symptomen van de steek.
Milde reacties op een mierensteek hebben niet altijd een veterinaire behandeling nodig. Ze veroorzaken geen ernstig ongemak en nemen ook op natuurlijke wijze in korte tijd af.
Bij deze gelegenheden kunt u 5 tot 10 minuten koud op het getroffen gebied aanbrengen om het te verlichten. Voor dit doel wordt ook vaak een zuiveringszout en waterzalf gebruikt. Voorkomen moet worden dat het dier het gebied likt, zodat het niet besmet raakt. De typische Elizabethaanse kegel of kraag is in deze gevallen een zeer handig hulpmiddel.
Zorgvuldige observatie van de hond moet worden voortgezet totdat het volledig zeker is dat de symptomen niet verergeren. Als wordt vastgesteld dat de toestand van de hond geleidelijk verslechtert, het is het beste om snel contact op te nemen met een dierenarts.
Deze professional is het meest gekwalificeerd om te bepalen of de hond een allergische reactie heeft. Evenzo is het het meest aangewezen om het meest aanbevolen type behandeling te kiezen. Indien nodig kan de dierenarts antihistaminica, ontstekingsremmers, antibiotica of andere noodmedicatie toedienen.
Mierengif.webpstoffen zijn meestal relatief goedaardig, maar zoals altijd kunnen er uitzonderingen zijn. Opgemerkt moet worden dat het in elke situatie die de gezondheid van een gezelschapsdier zou kunnen bedreigen, absoluut noodzakelijk is om een dierenarts te raadplegen over een ander alternatief.
