Het dier in kwestie, de meest bedreigde katachtige ter wereld, heeft alle mogelijke hulp nodig om te herstellen. Het bestuderen van het gedrag van de Iberische lynx is even belangrijk als alle andere gebieden van zijn leven bij het revitaliseren van de populaties van de soort.
Vaak zijn de soorten die dicht bij ons staan het meest onbekend, wat leidt tot het negeren van kleine acties die kunnen worden ondernomen om hen te helpen. Daarom kun je in dit artikel meer te weten komen over het gedrag en de gewoonten van dit ongelooflijke dier.
Kenmerken van de Iberische lynx
De Iberische lynx (Lynx pardinus) het is een soort zoogdier van de familie Felidae, endemisch op het Iberisch schiereiland. Het zijn kleine dieren in vergelijking met andere soorten lynxen: hun gemiddelde hoogte is niet meer dan 55 centimeter en hun gewicht is ongeveer 10 kilogram.
Van de 4 soorten lynxen die er zijn, heeft de Iberische de meest beperkte verspreiding. Het leeft voornamelijk in gebieden met struikgewas en rotsachtige of bergachtige formaties met een hoogte van minder dan 1300 meter. Het zoekt meestal zijn toevlucht in grotten.
Het is een strikt vleesetend dier, wiens dieet praktisch gebaseerd is op wilde konijnen. Om deze reden liep de Iberische lynxpopulatie tijdens de twee epidemieën die deze lagomorfen in de jaren vijftig vastketenden, samen met hen in gevaar, omdat deze carnivoren niets te eten hadden.
Deze katachtige heeft een uitgesproken seksueel dimorfisme in termen van grootte: mannetjes zijn veel groter dan vrouwtjes.
Karakter van de Iberische lynx
Het is een kat met schemergewoonten, waarvan de activiteitspieken samenvallen met die van hun prooi: in de schemering en in de schemering. Tussen deze twee perioden is hij het meest actief in de tweede en in de vroege uren van de nacht. Verschillen in activiteit worden ook waargenomen naar geslacht: mannen zijn veel actiever dan vrouwen.
Iberische lynxen zijn solitair. Er wordt alleen gezocht op paring en de groepen bestaan alleen uit moeders en jongen. In zeldzame gevallen kan meer dan één volwassene worden gevonden die zich voedt met grote prooien.
Gedrag van de Iberische lynx
De meeste ethologische studies die zijn uitgevoerd op de Iberische lynx zijn in gevangenschap uitgevoerd. Uit deze onderzoeken zijn waardevolle gegevens voor het behoud ervan verkregen die kunnen worden vergeleken met studies ter plaatse, die langzamer voortgaan vanwege de moeilijkheid om exemplaren in hun natuurlijke omgeving te observeren.
Sociaal gedrag
Zoals de meeste katachtigen is het gedrag van de Iberische lynx meestal solitair en territoriaal. Zoals gewoonlijk, het gebied kan tot 30 vierkante kilometer beslaan, afhankelijk van de beschikbaarheid van dammen en water, evenals schuilplaatsen en de aanwezigheid van concurrenten.
Mannelijke en vrouwelijke territoria kunnen elkaar overlappen. Die van mannen is echter meestal breder. Beide geslachten markeren echter de grenzen van hun foerageergebied door urine- en klauwsporen op bomen en grond.
Urine geeft ook informatie over de gezondheid, het geslacht en de reproductieve status van lynxen.
Eetgedrag
90% van het dieet van de Iberische lynx is gebaseerd op wilde konijnen (Oryctolagus cuniculus), hoewel het zich ook kan voeden met andere prooien: haas (Lepus granatensis), verschillende soorten vogels, knaagdieren en, zelden, reekalfjes.
Het gedrag van de Iberische lynx tijdens de jacht volgt een typische hinderlaagstrategie, vergelijkbaar met de rest van de katachtigen. Als de prooi klein is, vervoert de lynx hem meestal naar een veilige plek om hem op te eten. Wanneer, aan de andere kant, het slachtoffer groter is dan de katachtige, doodt het het met een beet in de keel en drukt op de luchtpijp om zijn adem af te snijden.
In zeldzame gevallen, coöperatief gedrag kan worden waargenomen tussen broedparen voor de jacht. Als het op voeding aankomt, hebben mannetjes de voorkeur boven vrouwtjes, tenzij het vrouwtje zogende jongen heeft. Binnen de jongen wordt ook hiërarchie waargenomen als het gaat om eten, aangezien de grootsten het eerst eten.
reproductief gedrag
Het meest voorkomende paringssysteem in de Lynx pardinus Het is polygynie, een strategie waarbij het mannetje met alle vrouwtjes die hij kan copuleren. Normaal gesproken is dit afhankelijk van de beschikbaarheid van vrouwtjes die hun territorium overlappen met dat van het mannetje.
De Iberische lynx bereikt reproductieve volwassenheid na 2 jaar. Niettemin, Pas als een eigen territorium is vastgesteld, beginnen vrouwen seksueel beschikbaar te zijn. Estrus is seizoensgebonden en komt meestal voor in de winter.
Tijdens het paarseizoen beginnen vrouwtjes te vocaliseren met specifieke oproepen om warmte aan te geven. De beschikbare mannetjes komen in het territorium van de vrouwtjes, een ruimte die ze 2 of 3 weken zullen delen totdat ze paren.
Na het paren, vrouwtjes zoeken beschutting die bescherming biedt tegen roofdieren en guur weer. De draagtijd duurt tussen 63 en 66 dagen en leveringen vinden meestal eind maart plaats. Ze kunnen 2 tot 4 welpen baren waar alleen de moeder voor zal zorgen, aangezien het mannetje het territorium verlaat na de paring.
Tijdens de lactatie, die tussen de 5 en 6 maanden duurt, kan het vrouwtje van schuilplaats veranderen. De welpen blijven bij hun moeder totdat de verspreidingsperiode begint na hun eerste levensjaar, dat is wanneer de pups geleidelijk van de ouder scheiden naarmate ze onafhankelijk worden.
Staat van instandhouding van de Iberische lynx
De Iberische lynx wordt met uitsterven bedreigd. De grootste bedreigingen zijn habitatverlies door willekeurige houtkap en verstedelijking, evenals stroperij. Onopzettelijke aanrijdingen werden ook gedocumenteerd waar wegen waren aangelegd op hun doorgangsplaatsen.
Gelukkig neemt de bevolking toe dankzij de instandhoudingsinspanningen van verschillende organisaties. Fokprogramma's in gevangenschap en de bescherming van hun territoria werpen kleine en hoopvolle vruchten af voor deze katachtigen.
Deze overwinningen worden echter door dik en dun behaald, met bezuinigingen, stropers die ongestraft wegkomen en bouwbedrijven die hun territorium binnendringen. Het ondersteunen van deze organisaties, zelfs met verspreiding via de netwerken, is ook een fundamentele taak, zodat deze prachtige katachtigen het schiereiland blijven bevolken.
