In de volksmond bekend als orka's, verdienen orka's deze bijnaam verre van. In feite zijn het fascinerende dieren om te observeren, vooral vanwege hun grote intelligentie.
Hun verspreiding is zo breed dat verschillende groepen specifieke aanpassingen hebben ontwikkeld in hun morfologie, dieet, gedrag en zelfs genetica. Daarom zijn voor sommige van hen verschillende soorten voorgesteld. Als uw nieuwsgierigheid u heeft geprikkeld, kunt u hier meer informatie vinden.
Taxonomische classificatie van orka's
De orkaOrcinus orka) het is een soort odontocete walvisachtigen behorend tot de familie Delphinidae. Het is de grootste soort dolfijn en de enige huidige die binnen het geslacht wordt erkendOrcinus. In het bijzonder is de classificatie als volgt:
- Koninkrijk: Dierlijk.
- Rand: Chordata.
- Klas: zoogdieren.
- Bestellen: walvisachtigen.
- onderorde: Odontoceti.
- Familie: Delphinidae.
- onderfamilie: Orcininae.
- Geslacht: Orcinus.
- Soort: Orcinus orka.
Fysieke eigenschappen
De orka heeft een robuuste huidskleur en wit-zwarte verkleuring, waarbij elk individu zijn eigen patroon heeft. Het meest opvallende kenmerk, naast zijn enorme omvang, is de lange rugvin die hij heeft, Bij grote mannetjes kan hij bijna 2 meter lang worden.
Het is een soort waarbij seksueel dimorfisme wordt waargenomen in termen van grootte: mannetjes kunnen 9 meter bereiken en 6 ton wegen, terwijl vrouwtjes 4 ton en 7 meter lang blijven. Vrouwtjes hebben ook een kleinere rugvin.
Voortplanting en voeding
Orka's zijn superroofdieren, dat wil zeggen, ze ze hebben geen natuurlijke vijanden en staan aan de top van de voedselketen van hun ecosysteem. Ze consumeren dagelijks ongeveer 5% van hun gewicht in de vorm van gevarieerde prooien, variërend van kleine vissen en inktvissen tot haaien - en zelfs andere walvissen. Ze passen hun dieet aan de plaats waar ze zijn en de tijd van het jaar aan.
Wat hun voortplanting betreft, kunnen vrouwen vanaf ongeveer 6 jaar zwanger worden. Mannetjes daarentegen zijn pas vruchtbaar als ze 10 jaar oud zijn.
Omdat ze zulke intelligente dieren zijn, hebben ze een lange jeugd waarin ze alles moeten leren wat ze nodig hebben om te overleven voordat ze nakomelingen krijgen.
Het vrouwtje baart meestal om de 5-6 jaar een enkel kalf, want als ze al voor een juveniel zorgt, zal het onafhankelijk genoeg zijn voor de moeder om voor een pasgeborene te zorgen. De draagtijd varieert tussen 15 en 18 maanden en de jongen kunnen bij de geboorte 2,5 meter bereiken -en weeg 200 kilo-.
Staat van instandhouding
Vanwege de brede verspreiding zijn er niet genoeg gegevens om het exacte aantal orka's in de wereld te schatten. Ze worden beschermd door internationale wetten die hun jacht proberen te voorkomen, maar ze worden ook bedreigd door olie-invallen op volle zee, niet-duurzame visserij en klimaatverandering.
Gedrag van orka's
Het zijn sociale dieren, omdat ze in gestructureerde groepen leven en met een complex communicatiesysteem. Het aantal individuen varieert afhankelijk van de regio waarin ze leven, hoewel het zeldzaam is om groepen van meer dan 20 orka's te vinden.
Hun hiërarchie is matriarchaal en gebaseerd op verwantschap, dat wil zeggen: het dominante vrouwtje is de oudste en moeder van alle andere leden van de groep -en daarom de meest ervaren in overleven-. Volwassen mannetjes beschermen de groep meestal aan de zijkanten, waarbij de jongen en de moeders in het midden blijven.
De banden tussen individuen zijn sterk en solide dankzij het complexe communicatiesysteem. Met een mengeling van hoorbare en onhoorbare houdingen, gebaren en geluiden zijn orka's in staat om alle informatie door te geven die nodig is voor hun voeding, bescherming en socialisatie.
Elke groep heeft een reeks stabiele auditieve signalen die het herhaalt wanneer ze zich in een groep bevinden als controle. Dit wordt 'dialect' genoemd en is het equivalent van 'hoe gaat het? Alles goed?" van de mensen.
Hun intelligentie is ook opmerkelijk: samenwerkingsgedrag voor jagen, empathie, probleemoplossing en zelfs wiskundige concepten zijn waargenomen in studies in gevangenschap. Zozeer zelfs dat werd voorgesteld om ze, samen met dolfijnen, niet-menselijke personen op het niveau van wettelijke rechten.
Soorten orka's
Omdat de orka's over alle oceanen worden verspreid en hun gebruiken, voedsel en cultuur afhankelijk hiervan veranderen, zijn ze ingedeeld in 3 soorten groepen: bewoners, voorbijgangers en maritiem.
Bewoners
Inwonende orka's zijn degenen die het dichtst bij de kust leven. De minimale eenheid bestaat meestal uit de vrouwelijke gids, hun kinderen en hun kleinkinderen, met gemiddeld 6 personen. Ze kunnen een tijdje samenkomen met andere groepen verwante orka's en met vergelijkbare dialecten.
Ze leggen meestal geen lange afstanden af, dus delen ze een gemeenschappelijk fysiek kenmerk: hun rugvin is gebogen en de punt heeft de vorm van een bol. Ze voeden zich voornamelijk met vis en inktvis.
voorbijgangers
In tegenstelling tot de vorige, reizen voorbijgangers orka's lange afstanden en blijven ze niet te lang op dezelfde plek. De rugvin is driehoekig en taps toelopend. Hun dieet bestaat uit grotere dieren, zoals zeehonden of zeeschildpadden.
De groepen zijn meestal kleiner, meestal bestaande uit een volwassen vrouwtje en haar nakomelingen. Kinderen verlaten vaak de familiegroep om hun eigen eenheid te vormen, vooral in het geval van vrouwen. Eenzame mannelijke voorbijgangers worden ook gezien.
Maritiem
Orka's hebben gebogen rugvinnen en zijn meestal kleiner. Ze leven erg ver van de kust - gemiddeld 25 kilometer - en vormen veel grotere groepen, van tussen de 20 en 75 individuen. Ze eten ook grotere dieren, zelfs haaien.
De familiestructuur van zee-orka's is weinig bestudeerd. Desalniettemin, ze staan bekend als dynamische groepen, met een uitwisseling van individuen tussen frequente groepen.
Orka's zijn zo complex dat ze niet in een paar regels kunnen worden beschreven. Bij het minste inzicht in hun aard zijn dialecten, verschillende bevolkingsgroepen, cultuur en hun ongelooflijke intellect. Veel onderzoekers wijden hun leven aan het ontcijferen ervan, omdat bij dit alles een onvermijdelijke vraag rijst: zijn we echt zo anders?
