De zwartvoetige fretMustela nigripes) of Amerikaanse zwartvoetfret is een klein zoogdier dat de afgelopen decennia heeft moeten vechten om te overleven. Ondanks dat hij ongevaarlijk lijkt, wordt deze soort gekenmerkt door zijn uitgebreide consumptie van andere zoogdieren. Dankzij zijn uiterlijk wordt de zwartvoetige fret vaak verward met gedomesticeerde exemplaren, hoewel ze veel verschillen hebben.
Klonen, beschermingsprogramma's, instandhouding in gevangenschap en andere strategieën zijn geïmplementeerd om hun bestaan te garanderen. Aan de andere kant heeft de domesticatie van deze soort een einde gemaakt aan zijn jachtinstinct en zijn eenzame gewoonten. Lees hieronder meer over de zwartvoetfret.
Habitat van de zwartvoetfret
De zwartvoetige fret is beperkt tot het bewonen van open ecosystemen, die ze gewoonlijk delen met hun belangrijkste voedselbron: prairiehonden (Cynomys). Bovendien gebruikt het de holen van de hondjes als toevluchtsoord en hol, dus zijn leefgebied hangt af van de dichtheid van de holopeningen van zijn prooi.
Over het algemeen is waargenomen dat de zwartvoetige fret 40 tot 60 hectare foerageergebied nodig heeft en de ruimtelijke ordening, het uitbreidingspotentieel en de populatiedichtheid van prairiehonden bepalen hun leefgebied. Evenzo bepalen ziekten en de overvloed aan roofdieren van prairiehonden het aantal individuen van de soort die ons hier aangaat.
Wat betreft de geografische ligging, deze soort leeft momenteel in de Verenigde Staten. Het beslaat ongeveer 500 km² in een gebied dat de staten South Dakota, Wyoming en Arizona omvat. Dankzij herplaatsingsprogramma's zijn echter ook enkele bevolkingssporen geregistreerd in Kansas, New Mexico, South Dakota en Utah.
Fysieke eigenschappen
Fysiek heeft de zwartvoetige fret een lengte van 35 tot 50 centimeter, naast een gevoerde staart van 15 centimeter lang. Wat betreft het gewicht, het varieert meestal tussen 0,7 en 1,3 kilogram. De basis van zijn huid is wit, hoewel hij donkerder wordt aan de uiteinden, zodat hij in het algemeen een geelachtig bruin uiterlijk heeft. Mannetjes zijn ongeveer 10% groter dan vrouwtjes.
Het onderscheidende kenmerk ten opzichte van andere vergelijkbare soorten is de zwarte kleur van zijn poten, die begint bij de heup en eindigt bij het puntje van de staart. Evenzo hebben volwassenen van deze soort een onderscheidend hoofdmasker, dat ook zwart is. Door deze kleuren kan dit zoogdier opgaan in zijn prairie-ecosysteem, waarin het op een wilde manier gedijt.
Gedrag van de zwartvoetige fret
De fret met zwarte voet heeft nachtelijke gedragsgewoonten en brengt het grootste deel van zijn tijd door in holen die hij steelt van prairiehonden. Buiten de broed- en opfoktijden is deze soort meestal solitair. Om deze reden hebben organisaties zoals Wereld wild levenhebben instandhoudingsprogramma's voor deze soort fret geïmplementeerd in holen van prairiehonden.
Interessant is dat deze zoogdieren afhankelijk zijn van een reeks harde geluiden of gebabbel, waarmee ze een alarmsituatie aangeven. Ten tweede, ze gebruiken een fluitje om hun angst te tonen en ze gebruiken een kreun waarmee vrouwtjes naar hun jongen roepen. Ten slotte vertrouwen ze op een soort lach in de verkeringstijd, hoewel ze ook springen en happen als onderdeel van hun paringsritueel.
Voeding en voortplanting
Wat betreft het dieet van de zwartvoetige fret -een carnivoor zoals hierboven vermeld-, benadrukken we dat zijn dieet voor 90% gebaseerd is op prairiehonden. Wanneer deze dieren echter in winterslaap zijn, nemen zwartvoetige fretten hun toevlucht tot ratten, vogels, eekhoorns en konijnen.
Een volwassen zwartvoetfret eet naar schatting ongeveer 100 prairiehonden in een jaar. Evenzo is waargenomen dat de soort zonder deze voedselbron niet in optimale omstandigheden kan overleven. In het geval van prairiehonden is een kolonie tussen de 130 en 150 hectare groot, er moet dus ten minste één kolonie zijn voor elke zwartvoetige fret.
Hun voortplantingsgedrag vindt plaats tussen februari en maart, wanneer de draagtijd tussen de 42 en 45 dagen duurt. Het aantal pups varieert meestal tussen de 1 en 7 individuen, waarvan er meestal slechts 3-4 overleven.De jongen worden geboren in de holen van de zwartvoetige fretten en komen er pas uit als ze 6 weken oud zijn.
Zwartvoetfretten hebben een levensverwachting van 8 jaar in gevangenschap en 1 tot 4 jaar in het wild.
De bovengenoemde jongen worden praktisch blind geboren en hun vacht is wit. Veranderingen in het gezichtsvermogen verschijnen na 35 dagen en er verschijnen donkere vlekken op hun vacht als ze drie weken oud zijn. Zwartvoetige fretten worden geslachtsrijp op de leeftijd van één jaar -hoewel ze zich pas kunnen voortplanten als ze 3 of 4 jaar oud zijn- en ze verhuizen naar een ander hol met slechts een paar maanden geboorte.
Staat van instandhouding
Omdat de populatie zwartvoetfretten afhankelijk is van het bestaan van prairiehondenkolonies, is hun populatie gestaag afgenomen en toegenomen. Hun grootste bedreiging waren maatregelen voor ongediertebestrijding en de omzetting van hun natuurlijke habitat in landbouwgrond, naast de aanval en vergif.webptiging van boeren op de kolonies van prairiehonden.
Volgens Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN, voor zijn acroniem in het Engels), in 2015 waren er slechts 206 wilde exemplaren in hun oorspronkelijke bereik. Om deze reden is de staat van instandhouding van de zwartvoetfret momenteel "Bedreigd (EN)". Hoewel er tegenwoordig niet meer op deze fret wordt gejaagd, zijn ze het slachtoffer van coyotevallen en elektrische hekken.
Zoals je kon zien, zijn zwartvoetige fretten verbonden met het bestaan van prairiehonden. Hoewel het aan het einde van de 20e eeuw mogelijk was om enkele individuen te nemen om ze in gevangenschap te kweken en de soort te behouden, zijn de inspanningen vandaag niet genoeg. Om deze reden is het van vitaal belang dat niet-gouvernementele en staatsorganisaties samenkomen om instandhoudingsprogramma's te ontwikkelen.
