Seborroe bij honden is een relatief veel voorkomende dermatologische aandoening. Samen met pyodermie, dermatitis, epidermale kanker, auto-immuunziekten en andere pathologieën, is dit een van de 10 meest voorkomende huidziekten in de hondenwereld. Seborrhea treft niet alleen honden, het kan ook worden vastgesteld bij katten en mensen, onder andere bij zoogdieren.
Seborrhea kan primair of secundair zijn, dat wil zeggen, aanwezig zijn vanaf de geboorte van de hond of optreden als gevolg van een onderliggende aandoening. Wil je alles weten over deze huidziekte, lees dan verder.
Wat is seborroe bij honden?
Seborroe, ook wel bekend als seborrheic dermatitis, is een huidaandoening. In elk geval moet worden opgemerkt dat dit woord verschillende klinische beelden omvat, van overmatige olieproductie tot hyperkeratose, tot alopecia en bepaalde ernstige etiologieën.
In dit klinische beeld, de epidermale talgklieren van de hond produceren te veel olie - talg of talg- of er wordt een overmatig aantal epitheelcellen gesynthetiseerd, wat resulteert in een squameuze, jeukende en verharde epidermis. De meest getroffen gebieden zijn meestal het gezicht, de flanken en gebieden met huidplooien.
Celvervanging en talg beschermen de huid van de hond op een normale manier. Wanneer beide echter in overmaat worden geproduceerd, worden negatieve epidermale aandoeningen bevorderd.
Soorten seborroe bij honden
Zoals we zeiden, Seborroe is niet alleen een ziekte, in plaats daarvan omvat het meestal een reeks klinische beelden met vergelijkbare presentaties en aandoeningen. Allereerst moet worden benadrukt dat de voorwaarden als volgt worden geclassificeerd op basis van hun moment van presentatie:
- Primaire seborroe: het is een erfelijke variant. Het begint zich te manifesteren vanaf 18 tot 24 maanden van het leven van de puppy en blijft zich gedurende zijn hele leven ontwikkelen.
- Secundaire seborroe: in dit geval is er een onderliggende ziekte die de aandoening veroorzaakt. Het gaat meestal gepaard met de productie van pus, haaruitval en bacteriële infecties.
Naast deze classificatie zijn er ook twee verschillende soorten seborroe, afhankelijk van de aard van de pathologie. We geven ze hieronder kort weer.
Droge seborroe
Zoals studies aangeven, volledige epidermale omzet bij honden vindt plaats in ongeveer 22 dagen. Elke factor die de mitose van huidcellen, hun differentiatie of afschilfering bevordert, kan ervoor zorgen dat schubben zich ophopen op het oppervlak van de hond, dat wil zeggen dode cellichamen.
Epidermale proliferatie wordt onder andere bevorderd door lokale ontsteking, irritatie of de afscheiding van prostaglandinen en oestrogenen. Bij droge seborrhea gaat de vorming van epidermale schubben niet gepaard met een overmatige talgafgif.webpte, vandaar de bijnaam -sicca of droog-.
Vette seborroe
De talgklieren van zoogdieren bevinden zich in de buurt van elk haarzakje. In een normale situatie scheiden ze talg af dat de huid gesmeerd houdt, beschermt en voorkomt dat deze uitdroogt. Helaas produceren deze klieren bij vette seborroe een overmatige hoeveelheid talg. In deze gevallen, epidermale schubben gaan gepaard met een slechte geur en een vette huid.
Genetische aanleg
Zoals we hebben gezegd, kan seborroe bij honden primair of secundair zijn. De primaire variant wordt als aangeboren beschouwd, omdat deze vanaf de geboorte van de hond aanwezig is, hoewel deze zich pas in het eerste of tweede levensjaar manifesteert. Zoals aangegeven door het wetenschappelijke portaalHHS openbare toegang,Deze aandoening is te wijten aan een of meer problemen bij het synthetiseren van het stratum corneum van de huid.
Over het algemeen vindt primaire seborroe zijn oorzaak in genetische mutaties die de juiste synthese van eiwitten voorkomen die nodig zijn voor de vorming van corneocyten - dode huidcellen die worden vernieuwd. Sommige rassen zijn vatbaar voor deze aandoening, aangezien deze defecte genen er zeker in zijn "gefixeerd" door buitensporige kruisingen tussen familieleden.
Cocker-spaniël, bassethonden, teckels, labradors en golden retrievers zijn enkele van de rassen die vatbaar zijn voor primaire seborrhea.
Symptomen van seborroe bij honden
De symptomen van seborroe worden duidelijk, vooral bij de oren, het gezicht, de buik en de huidplooien. Enkele van de meest voorkomende klinische symptomen zijn de volgende:
- Droge en schilferige huid, duidelijker bij seborrheasicca.
- Overmatige productie van talg, in de vette variant. De huid van de hond lijkt glanzend en het haar kan "gelijmd" zijn. In deze toestand komt slechte geur ook veel voor.
- Constante jeuk in de meest getroffen gebieden. Als de hond veel krabt, kan hij ook regelmatig wondjes krijgen en bloeden.
- Ontsteking en etterende afscheiding. Seborroe veroorzaakt deze symptomen niet, maar bevordert wel de vestiging van schimmel- en bacteriekolonies in de meest kwetsbare gebieden. Een infectieuze aandoening kan ervoor zorgen dat wonden geïnfecteerd raken of dat de huid nog meer ontstoken raakt dan verwacht.
Als u een van deze klinische symptomen bij uw hond opmerkt, ga dan snel naar de dierenarts. Tot 80% van seborroe is secundair, dus het is zeer waarschijnlijk dat de hond een aandoening heeft die buiten de huid moet worden behandeld. De meest voorkomende oorzaken zijn hormonale stoornissen en allergieën, vooral als de symptomen verschijnen in de volwassen leeftijd van het dier.
Diagnose
Zoals aangegeven door de portal MSD Veterinaire HandleidingenDe eerste stap bij het diagnosticeren van seborroe bij honden is een gedetailleerd lichamelijk onderzoek. Je moet niet alleen letten op de conditie van de huid, maar je moet ook kijken naar de werking van alle vitale systemen van de hond. Zoals we al zeiden, komen veel seborroe voort uit een probleem elders in het lichaam.
Het dermatologisch onderzoek van zijn kant moet de volgende parameters op de huid van de hond registreren: type en verdeling van de laesies, mogelijke alopecia-vlekken, aan- of afwezigheid van slechte geur, hoeveelheid dode epidermale cellen, concentratie van epidermale talg en algemene consistentie van de vacht. Te Het is erg belangrijk om te detecteren of de aandoening jeuk veroorzaakt of niet.
Als de jeuk in het getroffen gebied nul is, zijn mogelijke allergieën, externe parasieten en andere aandoeningen uitgesloten. In deze gevallen begint men een seborroe van hormonale of primaire oorsprong te vermoeden. Om de laatste van de varianten te diagnosticeren, moeten in ieder geval de volgende stappen worden gevolgd:
- Het verkrijgen van huidmonsters. Deze worden onder een microscoop bekeken om de aanwezigheid van parasieten uit te sluiten.
- Oppervlakkige huidcytologie, om schimmel- of bacteriële infecties uit te sluiten die seborroe kunnen veroorzaken.
- Bloed Test, om systemische storingen of hormonale onevenwichtigheden uit te sluiten.
Als de gezondheid van de hond voldoende is en alle tests doorstaat, wordt een aangeboren primaire seborroe vermoed.
Behandeling van seborroe bij honden
De behandeling moet op twee verschillende fronten gericht zijn: het beëindigen van de trigger en het verlichten van de symptomen van de zieke hond. Hoewel het complementaire benaderingen zijn, kunnen ze totaal verschillende procedures vereisen, aangezien een huidwond en een hormonaal probleem op etiologisch niveau weinig te maken hebben.
Behandelingen voor seborroe bij honden kunnen veelvoudig zijn, afhankelijk van of de aandoening primair of secundair is. Onder hen vinden we het volgende:
- Antibiotica:in het geval dat seborroe infecties heeft bevorderd, wordt het gebruik van effectieve antibiotica tegen de ziekteverwekker aanbevolen Staphylococcus pseudintermedius.Onder hen vallen clindamycine en cephalexine op, met een snelheid van 10 tot 30 milligram voor elke kilo van de hond tweemaal per dag. Dosering kan alleen worden bepaald door een dierenarts.
- Keratolytische producten: Deze omvatten salicylzuur en omega-3-vetzuursupplementen. Zijn functie is om de overtollige dode epidermale cellen los te maken en de aangetaste gebieden beetje bij beetje te genezen.
- Keratoplastische en verzachtende producten: ze verminderen respectievelijk de productie van corneocyten en het verlies van huidwater.
- antischimmelmiddelen: hetzelfde uitgangspunt als bij antibiotica. Als de aandoening een mycose heeft veroorzaakt, kunnen ketoconazol- en miconazol-zalven zeer nuttig zijn.
Zoals we zeiden, De meeste seborroesymptomen bij honden zijn secundair.Daarom is het essentieel om naar de onderliggende oorzaak van de aandoening te zoeken tijdens het aanbrengen van de relevante epidermale producten. Alleen een dierenarts zal u in dit hele proces effectief helpen, dus aarzel niet om naar de kliniek te gaan als uw hond een van de bovengenoemde symptomen heeft.
