Als je op het strand loopt, is het gebruikelijk om bellen in het zand te zien die uit de grond lijken te komen. De landgenoten van het kustgebied zeggen vaak dat dit de krabben zijn die ademen, maar niets is minder waar. Dit fenomeen wordt eigenlijk "zandschuim" genoemd en is te wijten aan de luchtstroom door de haarvaten, iets dat er niets mee te maken heeft.
Er zijn veel mythen en vooroordelen gecreëerd met betrekking tot krabben, omdat deze ongewervelde dieren ongrijpbaar zijn en het in bijna alle gevallen moeilijk is om ze waar te nemen. Hier vertellen we je alles over de volgorde van de tienpotigen en hun vertegenwoordigers.
Kenmerken van krabben
Binnen de groep van metazoans er is een algemene indeling tussen gewervelde en ongewervelde dieren. De eerste hebben een inwendig skelet, terwijl die van de laatste uitwendig is. Krabben maken deel uit van de groep van ongewervelde dieren, omdat ze een chitine-exoskelet hebben dat met het blote oog kan worden gezien.
Aan de andere kant, wanneer ze taxonomisch worden geclassificeerd, worden de meeste - maar niet alle - krabben opgenomen in de infraorder Brachyura. Als we het hebben over de kenmerken ervan, kunnen de volgende worden genoemd als de meest opvallende:
- Dagelijkse tienpotigen: het aantal poten en hun soort activiteit zijn classificerende eigenschappen. Omdat deze groep dus 5 paar poten heeft, worden de leden tienpotigen genoemd.
- Omnivore geleedpotigen: Het zijn alleseters, omdat hun dieet zeer gevarieerd is. Maar ja, als je ze een keuze geeft, rennen ze naar de garnalen, omdat het lijkt alsof ze hun favoriete voedsel zijn. Onder normale omstandigheden is hun dieet echter afhankelijk van zowel de beschikbaarheid van hulpbronnen als de soort krab. Deze ongewervelde dieren voeden zich meestal met algen, andere ongewervelde dieren, vissen, schimmels, bacteriën of afval.
- Beschuldigd seksueel dimorfisme: in grootte zijn mannetjes meestal groter dan vrouwtjes, hoewel dit niet het enige opvallende kenmerk tussen de geslachten is. Hun klauwen hoeven bijvoorbeeld niet symmetrisch te zijn, zoals die van vioolkrabben, behorend tot het geslacht Uca. De klauwen zijn van ongelijke grootte bij mannen en zijn aangepast aan de verschillende activiteiten van hun dag tot dag.
- Ze hebben een veelkleurige schaal: Afhankelijk van de soort krab, zal de schaal verschillende tinten of zelfs patroonpatronen vertonen, allemaal beïnvloed door de habitat. Om deze reden zijn krabben niet alleen rood zoals we kunnen denken, ze hebben tinten blauw, groen, geel, bruin en vele andere kleuren.
Soorten krabben
Afhankelijk van hoe je het bekijkt, kunnen krabben op verschillende manieren worden ingedeeld, hetzij door te kijken naar hun grootte, de omstandigheden van hun leefgebied of andere. Hier zijn 2 van de classificaties -hoewel ze niet de meest voorkomende hoeven te zijn-:
- Op maat: 2 tegenovergestelde gevallen zijn: Pinnotheres pisum of erwtenkrabben -die de centimeter raken- en Macrocheira kaempferi of Japanse spinkrab, die 20 kilo kan wegen en tot 4 meter lang kan worden.
- Habitat: De meeste krabben leven in oceaanwater, terwijl andere in zoet water leven. Hoewel ze ook veel tijd op het land doorbrengen, zullen ze niet verder dan 5 kilometer van de kust afdwalen. Hierdoor is het onderscheid duidelijk: rivierkreeft of zeekrab.
Gedrag en reproductie
De zoölogen die deze groep hebben bestudeerd, hebben opgemerkt dat krabben zeer dynamische dieren zijn. Bovendien, worden gekenmerkt door het vertonen van complex gedrag, waarvan sommige misschien niet goed bekend zijn. We laten je er 5 zien.
1. Sommige krabben lopen zijwaarts
Wanneer we ons voorstellen hoe een krab loopt, visualiseren we meestal dat het dier naar één kant loopt. Niettemin, sommige soorten krabben hebben dit gedrag gewijzigd: ze lopen vooruit of achteruit. Verrassend genoeg zijn anderen in staat om in bomen te klimmen. Dit is het geval bij de kokoskrab (Birgus latro), die de kokospalmen beklimt om zichzelf te voorzien van een essentieel voedsel in zijn dieet: kokosnoten.
2. Ze vertonen agressief gedrag
Als het gaat om het trekken van de aandacht van een vrouw, vertonen mannen agressief gedrag. Normaal gesproken vechten ze met elkaar voor het recht om met vrouwtjes te paren. Niettemin, ze doen het ook om de beste holen te kiezen.Daarin schuilen krabben en verbergen ze zich voor hun roofdieren: zeevogels, vissen, koppotigen of otters.
3. Het zijn geen sterke zwemmers
Er is een algemene overtuiging dat deze tienpotigen, die in water leven, goede zwemmers moeten zijn. Dit is niet altijd het geval, aangezien zowel op het strand, de kust, de bodem van de zee, het meer of de rivier, de krabben bewegen door op het zand te lopen. Er zijn echter enkele uitzonderingen, zoals gezinnen Portunidae Y Matutidae.
4. Het pincet is het belangrijkste communicatieve element
De communicatiemechanismen van krabben volgen complexe patronen, waarin hun klauwen opvallen als een fundamenteel element. Dankzij hen genereren ze geluiden die doen denken aan drums. Soms schudden ze ze ook, met als doel zijn tegenstanders te intimideren.
5. Tijdens het paren werken ze samen
Krabben werken samen tijdens de paartijd. Hoofdzakelijk, zij zorgen voor de voedselvoorziening, evenals de bescherming van zijn familiegroep. Dit laatste omvat het vinden van een geschikte plaats om de eieren vrij te geven.
Vast en zeker, krabben zijn talrijk en zijn onderverdeeld in verschillende families, geslachten en soorten. Binnen deze groep vind je soorten waarvan de naam al de aandacht trekt, zoals de vampierkrab (Geosesarma sp.)of de regenboogkrabCardisoma armatum).
Er zijn echter ook veel andere minder opvallende -zoals Carcinus maenas-, maar met een essentiële functie voor ecosystemen. Deze ongewervelde dieren maken deel uit van het middengedeelte van veel voedselketens, dus het is essentieel om voor ze te zorgen, zodat het mariene milieu niet instort.
