Mieren zijn eusociale insecten die tot de familie behorenFormicidae,op zijn beurt opgenomen in de orde Hymenoptera, samen met bijen en wespen. Er zijn meer dan 22.000 soorten formiciden en deze zijn goed voor maximaal 25% van de biomassa van landdieren, en daarom zijn ze essentieel voor het onderhoud van ecosystemen. Soorten zoals de gekke mier kunnen echter ernstige schade aanrichten.
de gekke mierAnoplolepis gracilipes) is een Aziatische hymenopteran die in verschillende regio's van de wereld is geïntroduceerd als een invasieve soort, en daarom wordt het steeds vaker weerspiegeld in de algemene media. Als je meer wilt weten over de biologie en het invasieve potentieel, blijf dan lezen.
Gekke mierenhabitat
De natuurlijke omgeving van de gekke mier is de tropische laaglanden van Zuidoost-Azië en omgeving (Eilanden van de Indische en Stille Oceaan). In ieder geval is het oorspronkelijke verspreidingsgebied helemaal niet duidelijk, aangezien sommige onderzoeken aangeven dat de populaties afkomstig kunnen zijn uit Afrika, hoewel ze later het Aziatische continent binnenvielen.
Deze theorie wordt verder onderbouwd als we er rekening mee houden dat het centrum van genderdiversiteitAnoplolepishet is Afrika en de gekke mierAnoplolepis gracilipes) is de enige die zich buiten dit continent heeft uitgebreid. In ieder geval is de ware oorsprong van de soort nog niet opgehelderd, aangezien er nog steeds fylogenetisch bewijs wordt gevonden dat de oorspronkelijke verspreiding op verschillende plaatsen plaatst.
Deze soort wordt gevonden in vochtige landen en op lage hoogten, hoewel er exemplaren zijn waargenomen op meer dan 1200 meter boven zeeniveau.
Uitbreiding van soorten
Zoals aangegeven door deInvasieve soorten Compendium (CABI), is deze soort per ongeluk geïntroduceerd in veel regio's buiten het Aziatische continent. Vervolgens laten we u een lijst zien van de ecozones die het heeft gekoloniseerd, hoewel er naar schatting veel meer zijn dan die worden geïllustreerd in de regionale taxonomische lijsten:
- Afrotropische regio: Verenigde Arabische Emiraten.
- Australië: Australië en Nieuw-Caledonië.
- Indo-Australische regio: Borneo, Fiji, Hawaï, Indonesië, Maleisië, Nieuw-Guinea, Palau, Filippijnen, Samoa, Singapore, Salomonseilanden, Tonga en vele andere gebieden.
- Malagasi regio: Mauritius, Réunion en Seychellen.
- Neotropische ruimte: Mexico en Chili.
- Oostelijke regio:Bangladesh, Cambodja, India, Laos, Sri Lanka, Thailand, Vietnam en andere gebieden.
- Palearctische regio: China, Griekenland en Japan.
Hoewel zijn verspreidingsgebied al astronomisch is als we rekening houden met de officiële gegevens, is het zeer waarschijnlijk dat de soort zelfs met meer regio's is uitgebreid. Het portaalAntmaps.orgbiedt een iets nauwkeurigere en bijgewerkte uitbreidingskaart van de gekke mier.
Vanwege zijn kolonisatiepotentieel is dit een van de 100 meest destructieve soorten ter wereld.
Fysieke eigenschappen
A. gracilipesonderscheidt zich van veel andere mieren door zijn abnormaal langwerpige ledematen en alleen de bases van de antennes zijn 1,5 keer groter dan de hele kop. Het cephalische gebied is eivormig (veel langer dan breed), de kaken hebben 8 tanden en de antennedelen hebben in totaal 11 segmenten. De ogen zijn groot en duidelijk.
Het mesosoom (thorax) van zijn kant is erg langwerpig en het pronotum strekt zich naar voren uit, waardoor de structuur een "nek"-uiterlijk krijgt. Het metasoom (buik) is ook langwerpig en heeft een wat donkerdere kleur dan de rest van het lichaam, gelig voor het blote oog.
Deze soort valt op door zijn abnormaal lange antennes en ledematen.
Gek mierengedrag
De gekke mier is gedefinieerd als een "aaseter-roofdier", kenmerk dat veel andere invasieve taxa gemeen hebben. Deze soort voedt zich met een breed scala aan organische bronnen, zoals granen, zaden, geleedpotigen en ontbindend materiaal (gewervelde lichamen). De kolonies vallen ook kleine ongewervelde dieren aan, zoals isopoden of spinnen.
In de gebieden waar het wordt geïntroduceerd, kan deze soort op een unikoloniale manier aggregeren en verschillende onderling verbonden superkolonies vormen met een praktisch onbereikbare dichtheid van arbeiders. Bovendien zijn ze polydomisch (dezelfde kolonie heeft meerdere verspreide nesten) en polygyne (een nest heeft meer dan één koningin).
Volgensmierenweb,een enkel nest kan honderden koninginnen en duizenden werksters tegelijk huisvesten. Vanwege zijn reproductiepotentieel heeft deze soort het record gebroken van "foerageermier met de hoogste populatiedichtheid ter wereld", vanwege zijn uitbreiding op Christmas Island (Australië). In de laatstgenoemde regio heeft de soort een ware ravage aangericht in het ecosysteem.
De werksters leven ongeveer 6 maanden, maar de koningin gaat meerdere jaren mee en kan maar liefst 700 eieren leggen in 12 maanden.
Een ongewoon indringerpotentieel
Zoals we al zeiden, is de gekke mier geclassificeerd als een van de 100 meest destructieve invasieve soorten ter wereld. Het vermogen om superkolonies te vormen, andere soorten te verdringen en alles op zijn pad te vernietigen, is niet onopgemerkt gebleven, dus meerdere studies hebben de effecten op verschillende ecosystemen gekwantificeerd.
Australië
In Australië, grote populaties van de soort zijn vastgesteld.Er wordt aangenomen dat klimaatverandering en de wereldwijde temperatuurstijging ertoe kunnen leiden dat de gekke mier zich over het westelijke grondgebied van het continent verspreidt, met verliezen tot 3 miljard dollar tot gevolg. Deze soort kan zich vestigen op landbouwgrond en ze vernietigen.
Bovendien houden deze scenario's geen rekening met mogelijke schade aan de lokale biodiversiteit en fauna. Er is bijvoorbeeld aangetoond dat de dichtheid van endemische mierensoorten dramatisch afneemt naarmate ze groter wordtA. gracilipesin het ecosysteem.
Kersteiland
Het duidelijkste voorbeeld van het schadelijke potentieel van de gekke mier is de vestiging en vernietiging ervan op Christmas Island. In deze regio, de soort heeft meer dan 20 miljoen landkrabben gedood, een van de essentiële pijlers van de trofische balans van het ecosysteem.
Omdat er steeds minder krabben zijn die op zaden en grassen jagen, is er vegetatie gegroeid waar dat voorheen niet was en is het functioneren van de bossen grondig verstoord. Door de overgroei van de struiken is het aantal wolluizen op de planten omhooggeschoten (Coccoidea), wat zich vertaalt in onomkeerbare schade aan de inheemse flora.
Landkrabben zijn volledig uitgeroeid in de gebieden van het eiland die door deze mier zijn binnengevallen.
Zoals je kunt zien, deze soort heeft ernstige problemen veroorzaakt in sommige van de ecosystemen waarin het is geïntroduceerd. Het is een zeer moeilijke mier om uit te roeien en te beheersen, vanwege de enorme kolonies die hij produceert en zijn algemene methode om verschillende ecologische niches te exploiteren.
