De nachtelijke roofvogels hebben altijd een aura van mysterie en fascinatie opgeroepen en de steenuil zou niet minder zijn. Zijn ogen, een paar gloeiende cirkels midden in de nacht, zijn het perfecte materiaal voor elke actieve verbeelding, of het nu voor aanbidding of horrorverhalen is.
In dit artikel maak je kennis met deze kleine roofvogel en zijn kenmerken. Hoewel het een kwestie van geluk is om een steenuil van dichtbij in de natuur te zien, verzekeren we je dat het op papier ook ongelooflijke vogels zijn.
Fysieke eigenschappen
De steenuil of gewone uil (Athene noctua) het is een strigif.webporme vogel van de familie Strigidae. Het is een kleine roofvogel, 24 centimeter hoog en 50 centimeter breed. Met een gewicht van ongeveer 150 gram heeft het een rond uiterlijk en een brede kop. Bovendien vertoont het seksueel dimorfisme, omdat het vrouwtje groter is dan het mannetje.
Zijn verenkleed is overwegend grijsbruin. Deze vogel heeft geen pluimen boven de ogen en zijn gezichtsschijf is niet duidelijk gedefinieerd. Bovendien heeft hij witte veren over zijn opvallende gele ogen en zijn tarsi zijn ook wit bevederd.
De vlucht van de steenuil is golvend, met continue afdalingen en beklimmingen en snelle vleugelslagen, in tegenstelling tot die van andere strigif.webporms, die meer lineair is. Dit is best een handige functie om het van een afstand te identificeren.
Gedrag van de Steenuil
In tegenstelling tot andere nachtelijke roofvogels, zijn hun gewoonten gedeeltelijk schemerig, dus een steenuil kan worden waargenomen bij zonsondergang of zonsopgang - of zelfs overdag. Deze vogels scannen de horizon op palen of andere zitstokken, want het is van waaruit ze hun prooi besluipen.
Het is een monogame soort met stabiele relaties en het is normaal dat de exemplaren in paren leven. Tussen de twee leden waarschuwen ze voor verschillende gebeurtenissen door middel van specifieke vocalisaties: verkering, het waarnemen van prooien, gevaar of territorialiteit. Sommigen zeggen dat hun geschreeuw klinkt als miauwen.
De kleine uil in de mythologie
Nachtelijke roofvogels worden vaak geassocieerd met wijsheid. Dit komt rechtstreeks uit de Griekse mythologie, aangezien Athene -godin van wijsheid en tactische oorlogvoering- had een steenuil als metgezel. In feite is de wetenschappelijke naam, Athene noctua,eer bewijzen aan deze godheid.
In de cultuur van het oude Rome begon de uil echter als een symbool van een slecht voorteken, vanwege zijn zang en zijn plotselinge verschijningen op zichtbare en hoge plaatsen. Later, toen hij het Griekse pantheon adopteerde, nam deze vogel dezelfde plaats in als de metgezel van Minerva.
Het heeft ook een plaats gehad in de moderne filosofie: de denker Hegel plaatste de uil in de negentiende eeuw als symbool van de filosofie. Met zijn woorden: "De vogel van Minerva vliegt pas als het donker wordt", wilde hij uitdrukken dat filosofie niet moet worden opgevat als een voorspeller of voorschrijver, omdat het pas het begrip van fenomenen a posteriori bereikt.
Habitat van de Steenuil
De geografische spreiding omvat Zuid-Europa, Centraal-Azië en Noord Afrika. Het heeft een groot aanpassingsvermogen aan verschillende biotopen, hoewel het een voorkeur heeft voor dun beboste gebieden, waarbij dichte bossen en berggebieden worden vermeden.
Heb je ooit gehoord van "elke uil naar zijn olijfboom"? Dit gezegde komt van de voorkeur van deze vogel voor olijfgaarden.
Daarnaast kan de uil leven in semi-woestijngebieden, velden en boomgaarden. Het nestelt soms in de buurt van menselijke locaties en vindt zonder al te veel moeite prooien tussen landbouwplantages.
Het voeren van de Steenuil
Deze roofvogel heeft een algemene voedingsstijl, dat wil zeggen dat hij zich voedt met het voedsel dat op elk moment van het jaar beschikbaar is. Hoewel het in de zomer vooral insectenetend is, in de winter voedt hij zich voornamelijk met kleine zoogdieren.
Geografische spreiding heeft ook invloed op hun dieet. De uilen die in noordelijkere regio's leven, hebben een hoger energieverbruik - de temperaturen zijn lager - dus jagen ze op meer muizen en vogels dan zuidelijke populaties, die de voorkeur geven aan insecten.
Reproductie van de Steenuil
Het paartje uiltjes brengt hun hele leven door in het territorium dat ze als broedplaats hebben gekozen. Ze hebben de neiging om holtes te verkiezen om het nest te bouwen, zoals boomgaten, gebouwen of scheuren in rotsen. Af en toe bezetten het duo hop- of rammelaarsnesten.
Het broedseizoen loopt van maart tot april, waarin de uiltjes die nog geen partner hebben elkaar roepen met langzame en melodieuze liedjes. Het vrouwtje legt 3 tot 5 eieren met tussenpozen van 1 of 2 dagen. Deze worden 28-33 dagen exclusief door het vrouwtje uitgebroed, terwijl het mannetje haar voedt.
De kuikens zijn aan het nestelen en blijven een maand in het nest totdat ze onafhankelijk kunnen zijn. Tot die tijd zorgen zowel de moeder als de vader voor hun voeding. Begin juli beginnen de jongen te vliegen en in augustus verlaten ze het territorium van hun ouders al.
De kuikens worden blind, kaal en volledig onbeschermd geboren. Ze hebben in hun vroege levensfasen zeer duidelijke ouderlijke zorg nodig.
Staat van instandhouding
De Steenuil verkeert in een staat van de minste zorg, deels als gevolg van zijn brede verspreiding in heel Europa. Het is echter niet vrij van menselijke bedreigingen: in sommige regio's wordt hij vervolgd om erop te jagen en sterft hij vaak door het eten van prooien die vergif.webptigd zijn met pesticiden of rodenticiden. Op stedelijke locaties komen misstanden 's nachts vaak voor.
Hoewel dit vogeltje niet ernstig wordt bedreigd, mogen we niet vergeten dat het een huis met ons deelt. Ook is zijn rol in het ecosysteem, net als veel andere roofdieren, van cruciaal belang voor het evenwicht. Je hoeft niet van dieren te houden: als knaagdieren je gewassen niet opeten of muggen je niet bijten, is dat deels te danken aan uiltjes. Laten wij voor hen zorgen zoals zij voor ons zorgen.
