Het kennen van het gedrag van paarden is essentieel om ermee om te gaan, aangezien hun gevoeligheid en empathie zodanig zijn dat een slechte benadering kan leiden tot wantrouwen of in het ergste geval tot een ongeluk. Het zijn enge en grote dieren, dus hun emotionele toestand moet niet lichtvaardig worden opgevat.
Vroeger werden paarden alleen bedacht als laadmachines of transportmiddelen. Gelukkig wordt tegenwoordig menselijke empathie toegepast op het dierenrijk en is er meer interesse in het kennen van de soorten die ons omringen buiten hun productiviteit. Met al deze ideeën in het achterhoofd duiken we niet in het gedrag van de paarden.
Kenmerken van het paard
Paard (Equus feruscaballus) het is een hoefdier dat tot de familie van paardachtigen behoort. Bijna 400 rassen zijn ontwikkeld vanuit hun wilde voorouder, deEquus ferus. Een volwassen paard meet 142 tot 163 centimeter en weegt tussen de 380 en 550 kilogram.
Zijn dieet is strikt herbivoor en bestaat voornamelijk uit grassen, graan en bladeren van struiken. Je kunt de hele dag door 10 kilo plantaardig materiaal eten. Zijn toestand als prooi-herbivoor heeft het gedrag van paarden eeuwenlang geconditioneerd.
In het wild komen deze paardachtigen over de hele wereld voor -behalve op de Polen-. Ze bewonen meestal grote vlaktes en open ruimtes, omdat ze hier hun voedselbron vinden.
Paarden karakter
Paarden zijn prooidieren en hebben een ongelooflijk vermogen ontwikkeld om potentiële bedreigingen te detecteren en onmiddellijk te vluchten. Dit, in de omgang met de mens, vertaalt zich in aangeboren wantrouwen en alertheid die pas verdwijnen na vele demonstraties van goede bedoelingen.
Paarden zijn ook verrassend vanwege hun grote vermogen om de emotionele toestand van anderen waar te nemen. Het is onmogelijk om ze te misleiden: als een persoon hen benadert terwijl ze van streek zijn, zullen ze het opmerken, zelfs als ze het proberen te verbergen.
communicatie met paarden
De taal van deze paardachtigen is voornamelijk non-verbaal, aangezien de nabijheid en Fysiek contact is een cruciaal onderdeel van uw communicatie. Aan de andere kant hangt het beperkte bereik van vocalisaties nauw samen met het trekken van zo min mogelijk aandacht in zijn omgeving, om geen roofdieren aan te trekken.
Lichaamstaal bij paardengedrag
Hoewel het gedrag van paarden diepgaand is bestudeerd, is het nog steeds verrassend om te zien hoe hele kuddes van deze zoogdieren ze rennen en veranderen van richting in totale harmonie, zonder een enkel geluidssignaal te produceren. Zijn lichaamstaal wordt geïnterpreteerd door de integratie van gebaren met verschillende delen van zijn lichaam. We geven u enkele voorbeelden:
- oren: Ze geven aan waar het paard zijn aandacht op richt, terwijl ze het naar hun object van interesse draaien. Ze vertonen ook verschillende stemmingen - ze terugduwen is bijvoorbeeld een teken van woede.
- Nek en hoofd: het niveau van nekspanning is direct gerelateerd aan emotionele opwinding. Wanneer het hoofd naar de grond hangt, is dit een teken van ontspanning, maar het optillen en het buigen van de nek duidt op spanning.
- Staart: paarden kwispelen onbewust met hun staart in overeenstemming met hun stemming. Wanneer het op een krampachtige manier wordt geagiteerd - zoals zweepslagen - is dit meestal een teken van irritatie. Een verhoogde staart daarentegen weerspiegelt interesse. Het tussen je benen leggen is een teken van angst en onderwerping.
- Mond: de lippen zijn ook een goede afspiegeling van de spanningstoestand van het dier, want hoe slapper ze zijn, hoe meer ontspannen ze zullen zijn. Als paarden hun tanden knarsen zonder eten in hun mond, is dat meestal om onderliggende stress los te laten.
- Gebaren en spierspanning: paarden hebben een groot repertoire aan gebaren, zoals kleine happen of kopstoten, bedoeld om aandacht te trekken of te socializen. Aan de andere kant is de algemene spanning van het lichaam meestal evenredig met het alertheidsniveau van de paardachtigen.
verbale taal
De vocalisaties, hoewel minder divers, zijn ook essentieel voor de paarden om in een groep naast elkaar te bestaan. Deze geluiden variëren in intensiteit, afhankelijk van de betekenis van de boodschap, zodat het hinniken van een merrie om haar veulen te roepen niet hetzelfde klinkt als dat om te waarschuwen voor plotseling gevaar.
Snuiven zijn meestal waarschuwingen voor gevaar en nogmaals, hoe hoger de intensiteit, hoe meer urgentie ze communiceren. Deze paardachtigen stoten echter ook grommen uit die verband houden met dagelijkse activiteiten, zoals eten of het aangaan van geslachtsgemeenschap.
Ten tweede, de uitdrukking van pijn manifesteert zich meestal met een korte, zwakke kreun, wat in contrast staat met het gebrul dat deze dieren uitstoten wanneer ze andere levende wezens willen bedreigen. Dit laatste geluid kan worden gedetecteerd wanneer een conflict heeft geleid tot een fysieke strijd, meestal tussen mannen.
Paardengedrag
Paarden zijn zeer sociale dieren: ze leven in grote kuddes en bouwen stabiele en sterke emotionele banden op. Ze zijn hiërarchisch georganiseerd, aangezien de groep wordt geleid door een man die hen begeleidt en beschermt tijdens hun reizen op zoek naar voedsel. Er is ook een hiërarchie onder vrouwen.
Het aantal paarden in een kudde is meestal even, aangezien elk een paar kiest waarmee ze de meeste van hun dagelijkse activiteiten uitvoeren.
Wanneer de mannetjes opgroeien en beginnen om te gaan met de meer dominante, Ze kunnen het gevecht winnen of uit het peloton worden gezet, wat ook helpt om inteelt op de lange termijn te voorkomen. Dit heeft tot gevolg dat de groepen meestal voor het grootste deel uit teefjes en veulens bestaan.
Ze zijn onwillige dieren om te bestrijden, omdat bepaalde verwondingen hun mobiliteit en dus hun leven kunnen beëindigen. Het beste voorbeeld van deze fatale ongelukken zijn beenbreuken, omdat hun eigen anatomie een schoon herstel van deze verwondingen verhindert.
Tot slot moet worden opgemerkt dat testosteron een sterke invloed heeft op het gedrag van paarden, vooral bij mannen. Alle gedragingen die verband houden met competitie en het zoeken naar een partner zijn afhankelijk van dit hormoon en de afscheiding ervan varieert per seizoen.
Paardentraining
Het houden van paarden in gevangenschap brengt een reeks complicaties met zich mee die ze in vrijheid niet zouden hebben. Om deze reden zijn periodieke veterinaire controles essentieel, maar vanwege het angstige gedrag van de paarden, training moet progressief zijn en minimaal lijden en stress voor het dier garanderen.
Deze trainingen zorgen er ook voor dat mensen minder gevaar lopen tijdens het rijden.
Creëer banden door het gedrag van paarden te begrijpen
Voordat je begint met conditioneren per se, het is absoluut noodzakelijk dat het dier zijn verzorger vertrouwt. Benaderingen moeten altijd kalm zijn, met een zachte stem spreken en nooit vanuit een blinde vlek. Als u dit niet doet, kan dit ook de veiligheid van mensen in gevaar brengen.
Traktaties gebruiken -altijd gezond- is een goede tactiek om laat het paard zien dat de bedoelingen goed zijn. Als het paard dominantie vertoont, is het ideaal om streng te zijn bij het opleggen van grenzen aan de relatie, maar geweld of abruptheid mag nooit worden gebruikt. Het verlies van vertrouwen kan onherstelbaar zijn, afhankelijk van het monster.
Om het caudale deel van het lichaam van een paard te kunnen aanraken, is het ideaal om het hoofd te aaien en de romp of de benen te bereiken zonder je hand af te nemen.
desensibilisatie
Zodra het paard zich veilig voelt bij mensen, desensibilisatie voor routine-inspectie en behandeling kan beginnen. Enkele van de meest voorkomende procedures zijn de volgende:
- Geef kleine snuifjes op de plekken waar u normaal gesproken een punctie of bloedafname zou krijgen.
- Oefen het toedienen van orale medicatie met spuiten gevuld met lucht of water.
- Oefen het aanraken en optillen van de voeten van de grond voor het reinigen en trimmen van de hoeven.
- Het paard laten wennen aan het laten inspecteren van de mond zonder een bit te gebruiken -wat veel pijn en stress veroorzaakt-.
- Maak het dier ongevoelig.
Al deze procedures moeten dagelijks worden beoefend en geleidelijk worden uitgevoerd, waarbij het dier het tempo bepaalt - positieve bekrachtiging kan helpen. Paarden zijn dieren met een goed geheugen en een groot leervermogen, dus staptraining kan worden gegeneraliseerd naar elke procedure.
De liefde voor deze dieren wordt steeds breder. Deze groeiende interesse in compassievolle zorg heeft geleid tot innovatie in hanteringstechnieken, aangezien het idee van "noodzakelijke stress" is losgelaten en nieuwe manieren worden gezocht om procedures uit te voeren, waarbij zowel paarden als mensen winnen.