Wanneer we het woord "schildpad" horen, komt het beeld van een prachtig reptiel met een schelp in ons op, maar er is een soort die meer op een kleine dinosaurus lijkt. De alligatorschildpad (Macrochelys temminckii) heeft fysieke kenmerken die doen denken aan een alligator of krokodil, vanwege het feit dat hij verschillende toppen en verhogingen langs zijn lichaam heeft.
Alsof zijn uiterlijk nog niet genoeg was, heeft dit reptiel een krachtige beet die schade kan toebrengen aan de weefsels van elke gewervelde. Hij is vrij groot en robuust, dus het kan veel schade aanrichten als je haar lastigvalt. Lees verder en leer meer over deze fascinerende en gevaarlijke soort.
Kenmerken van de alligatorschildpad
De alligatorschildpad kan meer dan 80 kilogram wegen en kan tot 70 jaar in gevangenschap leven. Het wordt gekenmerkt door een lichaam bedekt met schubben en benige platen, die snavelvormige vernauwingen hebben. Ten tweede, zijn schaal heeft 3 rijen spikes langs zijn lichaam, wat het dier een netelig en archaïsch uiterlijk geeft.
De lengte van zijn lichaam kan ongeveer 75 centimeter bereiken en zijn staart valt op omdat hij dik en lang is. De schaal van de soort reikt tot ongeveer 30 centimeter, dus sommige delen van zijn lichaam zijn verstoken van bescherming. Deze cheloniër is echter bewapend met scherpe klauwen en een sterke snavelkaak, dus zijn harnas is niet zijn enige verdediging.
De kleuren van de schildpad zijn donker en variëren van grijsbruin tot olijfgroen. Omdat het in rivierstromen leeft, is zijn lichaam vaak bekleed met algen.
Hoe leef je?
De manier van leven van dit reptiel richt zich op het behouden van zijn positie binnen waterstromingen, omdat hij hier het meeste voedsel vandaan haalt. Door zijn fysieke vorm heeft het een voordeel, omdat het gemakkelijk wordt verward met de bodem van de rivieren. Desondanks beweegt hij veel langs de wateren en wijst hij rustplaatsen aan om te kunnen schuilen.
Aan de andere kant is het geen migrerende soort, dus zijn leefgebied is vrij beperkt. Ondanks dat hij het grootste deel van zijn leven in water doorbrengt, legt hij zijn eieren op het land wanneer hij zich voortplant. Vanwege zijn kenmerken wordt het beschouwd als een roofdier van het hoogste trofische niveau, wat betekent dat het als volwassene maar heel weinig vijanden heeft.
Hoe wordt het gevoed?
Deze soort is vleesetend tijdens de eerste levensfasen. Naarmate het zich ontwikkelt, verbreedt het echter zijn voedingsspectrum en bereikt het de status van omnivoor. Hun dieet bestaat uit verschillende vissen, vogels, insecten, amfibieën, zoogdieren, schaaldieren en zelfs andere schildpadden.
Bovendien hebben deze cheloniërs geen voorkeur voor het soort vlees, omdat ze in gevangenschap elk vleesbestanddeel kunnen eten, zelfs aas.
De mond van dit dier heeft een speciale eigenschap ontwikkeld om vissen aan te trekken en te jagen. Het puntje van de tong van dit organisme lijkt op het uiterlijk van een worm - wormvormige vorm - met als doel de vis te misleiden om dichterbij te komen. Tijdens het "theater" blijft hij onbeweeglijk op de bodem van het water met zijn mond open, en wanneer zijn prooi arriveert, levert hij een snelle, nauwkeurige en dodelijke beet.
Dit reptiel jaagt bij voorkeur 's nachts, bijna als een nachtdier. Het toont echter ook activiteit gedurende de dag, dus sommige ze classificeren het als een opportunistische soort.
Reproductie
De alligatorschildpad is een eierleggende soort, die pas geslachtsrijp wordt als hij 11 of 17 jaar oud is. Ook zijn mannetjes meestal groter dan vrouwtjes. De nesten van dit organisme hebben ongeveer 35 eieren per leg, maar ze hebben een grote kans op predatie. Dit is een van de redenen waarom hun populaties zijn afgenomen.
In 2013 heeft de Universiteit van Louisiana Afdeling Biologie en Natuurhistorisch Museum deed een experiment om de predatie van nesten te achterhalen. Dit team ontdekte dat 100% van de schuilplaatsen was vernietigd en dat de eieren voedsel werden voor andere dieren. Deze resultaten zijn niet zeldzaam, omdat afhankelijk van de tijd, maximaal 20% van de nakomelingen ze reiken om geboren te worden.
Alsof dat nog niet genoeg is, van deze jongen die erin slagen om uit te komen, slaagt slechts 19,5% erin de jeugdige leeftijd te bereiken. Daarom is nestbescherming voorgesteld als een middel om populatieafname en mogelijk uitsterven van de soort te voorkomen.
Het geslacht van deze schildpadden wordt bepaald door de temperatuur waarbij de eieren worden uitgebroed. Bovendien zorgt hun ontwikkeling in warm water boven ongeveer 30 ° C ervoor dat ze sneller groeien.
Verdeling van de alligatorschildpad
De alligatorschildpadis een aquatische soort die inheems is in rivieren in de Verenigde Staten. Het is beperkt tot watermassa's die uitmonden in de Golf van Mexico, dus de verspreiding varieert van Florida tot Oost-Texas, via Arkansas, Georgia, Louisiana en Oklahoma.
Het wordt beschouwd als de grootste zoetwatersoort in het gebied, hoewel het tientallen jaren van menselijke predatie heeft doorstaan. De populatie van dit reptiel is afgenomen tot een niveau dat alarmerend begint te worden, vanwege de vraag naar zijn vlees en de typische gerechten van sommige regio's, zoals schildpaddensoep.
Mag je een alligatorschildpad als huisdier hebben?
Hoewel het misschien een ideaal exotisch huisdier lijkt voor gigantische aquaria, het wordt niet aanbevolen om een alligatorschildpad in huis te hebben. Kenmerken zoals zijn grootte en gewicht spelen een zeer belangrijke rol bij het nadenken over de vereisten voor dit dier om een volwaardig leven te hebben. Om deze reden is het aan te raden om een andere soort schildpad als huisdier te kiezen.
De omvang van hun leefgebied moet zowel water als land hebben. Daarnaast moet de omgeving vegetatie, vissen, rotsen en een constante stroom van water hebben. Daarom kunnen alleen gespecialiseerde beschermingscentra, natuurparken of dierentuinen de verantwoordelijkheid dragen voor het op lange termijn houden en kweken van exemplaren van alligatorschildpadden.
Bovendien, wat betreft het behoud ervan, deze soort is geclassificeerd als kwetsbaar. Deze situatie is te wijten aan zijn geschiedenis van overexploitatie - door mensen - en problemen met zijn leefgebied en reproductie. Gelukkig zijn er al verschillende pogingen gedaan om het te beschermen tegen uitsterven, dus alles is nog niet verloren.
In bepaalde regio's is het direct verboden om deze soort zonder vergunning in huis te houden, vanwege de omvang die hij bereikt en de kracht van zijn beet.
Ondanks zijn dodelijke kaken, deze soort valt niet op door zijn agressiviteit. Wees echter voorzichtig als u een exemplaar tegenkomt, omdat zijn kaak botten kan breken. Zolang je haar niet aanvalt of probeert te manipuleren, ben je veilig. Iets dat we altijd in gedachten moeten houden, is respect voor de natuur en haar leden.