De bultrug- of yubarta-walvis, die bekend staat om het feit dat hij enkele meters boven het water springt, heeft grote mysteries in zijn prachtige lied en zijn zeer lange migraties. Onderzoekers proberen al jaren hun taal en gedrag te ontcijferen, en elke stap die ze zetten laat meer vragen dan antwoorden achter.
Deze walvisachtigen behoort tot de orde van de mysticetes of baleinwalvissen, die een filtergordijn van vellen hebben in plaats van tanden. De naam komt van de uitgesproken dorsale kromming die dit in het water levende zoogdier vertoont wanneer het in water wordt ondergedompeld, vergelijkbaar met een bult. Als je meer over hem wilt weten, lees dan verder.
leefgebied van de bultrug
Bultruggen zijn te vinden in de wateren van alle oceanen, hoewel ze niet worden gezien in de poolzeeën. Vandaag de dag, Er zijn 3 grote populaties bultruggen: een in de Noord-Atlantische Oceaan, een andere op het zuidelijk halfrond en een derde in de noordelijke Stille Oceaan.
Wanneer ze niet migreren, hebben deze walvissen de neiging om dicht bij het vasteland te blijven, hoewel ze zelden menselijke bevolkingscentra naderen. Ze worden ook in open zee waargenomen als ze op zoek gaan naar grote voedselbanken.
Fysieke eigenschappen
Bultrug walvis (Megaptera novaeangliae) Het behoort tot de familie Balaenopteridae, gekenmerkt door de hoekige plooien die door het ventrale deel lopen, van de mond tot de navel. Zijn lichaam is robuust en loopt aanzienlijk taps toe aan de staart.
Aan de andere kant heeft deze soort haarzakjes aan beide kanten van het hoofd, die eruitzien als een bult. Hun borstvinnen behoren tot de grootste onder de mystici, aangezien ze een derde van hun totale omvang uitmaken.
Deze zoogdieren zijn zwart in het bovenste deel van hun lichaam en de tonen zijn lichter in de buik. Elk individu heeft een uniek spikkelpatroon op het ventrale deel van de staart, vergelijkbaar met een vingerafdruk.
Grootte en gewicht van de bultrug
Een volwassen bultrug is van kop tot staart 13 tot 16 meter lang en weegt 30-40 ton. Het is een soort die seksueel dimorfisme vertoont, de vrouwtjes zijn groter dan de mannetjes. De exemplaren die dichter bij koude gebieden leven, zijn meestal groter dan die welke dichter bij de tropen leven, met een verschil van 20 ton tussen sommige groepen en andere.
Gedrag en migratie
Het is een kuddedier, maar het is niet gebruikelijk om volwassen exemplaren in grote groepen te zien. De meest stabiele banden zijn tussen moeders en kinderen, omdat de mannetjes een grote rivaliteit vertonen -vooral in de paarseizoenen- en ze meestal niet te veel exemplaren verzamelen als het niet om te eten is.
Soms kunnen mannetjes worden waargenomen die moeders met kinderen begeleiden en hen verdedigen tegen andere exemplaren die hen naderen.
Aan deze soort wordt een hoge mate van gezelligheid toegeschreven, aangezien bultruggen zijn gezien in interactie met andere soorten, zoals zeevogels en andere walvisachtigen. Ze steken ook hun kop uit het water om vermoedelijk te gluren wat zich op het wateroppervlak bevindt.
Hun communicatie gebeurt door middel van vocalisaties, langer en complexer bij mannen en korter en zwakker bij vrouwen. Dit heeft een directe relatie met de liederen van de paartijd, hoewel ze het ook gebruiken om over grote afstanden tussen groepen te communiceren.
De bultruggen migreren 2 keer per jaar, op zoek naar de warmste wateren en de overvloed aan voedsel. Ze brengen hun zomers door in de koude wateren van hoge breedtegraden en verhuizen naar de tropen om zich voort te planten, maar liefst 25.000 kilometer per jaar reizen. Tijdens deze reizen rusten of eten ze niet, maar ze worden gevoed door de vetreserves van hun lichaam.
De enige populatie die niet migreert, is die van de Perzische Golf, waar het moessonseizoen hen het hele jaar door voedt.
Bultrug dieet en voeding
De basis van het dieet van deze walvisachtigen bestaat uit: krill, plankton en kleine vissen zoals haring, lodde of makreel. Het voedt zich voornamelijk in de zomer om te herstellen van de migratie en zich voor te bereiden op de volgende. Omdat hij geen tanden heeft, kan hij niet op grote dieren jagen, omdat hij niet in staat is weefsels te versnipperen.
Hun jachttechnieken zijn niet beperkt tot het doorkruisen van scholen vissen, maar bultruggen vertonen echt merkwaardig gedrag. Soms creëren ze wanden van bellen door lucht door het blaasgat te laten ontsnappen, zodat de vissen ingesloten zijn en alleen met hun mond open naar hen toe hoeven te zwemmen om ze in één keer door te slikken.
Reproductie van de bultrug
Yubartas zijn placentale zoogdieren die na 10 jaar geslachtsrijp worden. Ze paren om de 2 jaar of zo en de draagtijd is 10-11 maanden.
Tijdens het paren zwemmen mannetje en vrouwtje eerst in lijn en samen, dan draaien en kwispelen met hun staart. Daarna duiken en copuleren ze terwijl ze naar de oppervlakte zwemmen, buik tegen buik, eindigend met een verticale sprong uit het water.
De jongen zijn bij de geboorte ongeveer 4-5 meter en wegen ongeveer een ton. Ze blijven maximaal een jaar bij hun moeder, hoewel ze na 6 maanden kunnen worden gespeend. Moedermelk is rijk aan vet, eiwit en lactose en de jongeren krijgen 400 liter per dag te consumeren.
Staat van instandhouding
Momenteel bevindt de bultrugwalvis zich in de staat van instandhouding van de minste zorg. Er wordt geschat dat er ongeveer 6.000 exemplaren zijn - een cijfer dat naar boven neigt - hoewel er vóór menselijke uitbuiting naar schatting 100.000 individuen waren.
Meer dan 60.000 bultruggen stierven tussen 1910 en 1916 op het zuidelijk halfrond. In de noordelijke Stille Oceaan werden tussen 1962 en 1963 maximale vangsten van meer dan 3.000 geregistreerd.
De walvisvangst werd in 1970 wereldwijd verboden, maar desondanks jagen Japan, Noorwegen en IJsland op walvissen in hun wateren. Vandaag de dag, Door de strijd tegen deze jacht te combineren met de bescherming van het milieu, sinds klimaatverandering vormen niet-duurzame visserij en olie-exploratie de belangrijkste bedreigingen voor deze walvisachtigen.
Tijdens de opsluiting van 2022-2023 door COVID-19 werden walvissen waargenomen voor de kusten van Chili, Argentinië, La Palma, de Canarische Eilanden en Marseille. Door de afwezigheid van de mens konden de wateren worden gereinigd en konden de walvissen gebieden betreden die lang geleden niet meer van hen waren.
Bultrug relatie met de mens
De intensieve jacht op de bultrug was gericht op het verkrijgen van vet en vlees voor consumptie. Bovendien dienden hun verbrijzelde botten als meststof. Momenteel heeft de fascinatie voor deze walvisachtigen ook het waarnemingstoerisme bevorderd, waarbij boten hun doorgangsgebieden naderen om ze over het water te zien springen.
Aan de andere kant, als gigantische dieren die in de onmetelijkheid van de oceanen leven, walvissen bevolken de collectieve verbeelding van vele culturen. Hij is een figuur die wordt geassocieerd met chaos en ongebreidelde woede, maar ook met de bescherming van de zee en de schepping van de wereld.
De oudst bekende afbeelding van een walvis komt uit een grot in Noorwegen en dateert van rond 1800 voor Christus. Daarin achtervolgen jagers een enorm wezen dat een stroom water uit zijn kop schiet.
Op dit moment is de meest effectieve vorm van bewustzijn de verspreiding en creatie van natuurbeschermingsprojecten. De hoop om deze mystieke en wetenschappelijk fascinerende wezens hun ruimte terug te kunnen geven en ze in vrede te zien leven, is het laatste dat verloren gaat.
