De term "kikkervis" verwijst niet naar een enkele diersoort binnen de actinopterygium-klasse, maar omvat alle dieren die tot de familie behoren Batrachoididae, draai zich in de volgorde Batrachoidiformes.Deze groep omvat in totaal 83 soorten, op hun beurt onderverdeeld in 21 verschillende geslachten. Ze hebben allemaal bepaalde gemeenschappelijke kenmerken.
In deze regels gaan we ons concentreren op de Lusitaanse paddenstoel (Halobatrachus didactylus), het enige lid van zijn geslacht, met een vergelijkbaar uiterlijk als andere, meer bekende vertegenwoordigers van de familie Batrachoididae.Als je meer wilt weten over deze soort en andere verwanten, lees dan verder.
Toadfish habitat
Toadfish, als een familie, ze zijn verspreid over de hele wereld. De meeste soorten die in dit taxon worden verzameld, zijn zeedieren, hoewel veel van hen in middelmatig zoute wateren leven. De uitzondering op de regel is de onderfamilie thalassophryninae,met vertegenwoordigers die alleen zoet water bewonen in rivieren van Zuid-Amerika -vooral de Amazone-.
De Lusitaanse paddenstoel van zijn kant (Halobatrachus didactylus) is verspreid over de oostelijke Atlantische Oceaan - van Portugal tot Ghana - en de Middellandse Zee. Het is ook geïntroduceerd in het noorden van Spanje door natuurlijke bewegingen, waarschijnlijk als gevolg van de opwarming van het water. Zoals aangegeven door de Xunta de Galicië, de eerste waarneming in deze regio dateert van 2022-2023.
Deze vis leeft ondiep -ongeveer 100 meter van het oppervlak, normaal tussen 10 en 50 meter- op zand- en rotsbodems. Zoals we in latere regels zullen zien, zorgt zijn kleur ervoor dat het dier volledig opgaat in de typische omgeving op de bodem van de waterkolom van de Middellandse Zee.
Er zijn veel soorten paddenvissen, verspreid door bijna alle zeeën van de wereld.
Fysieke eigenschappen
Over het algemeen hebben padden geen schubben en hebben ze grote, afgeplatte koppen. Hun monden zijn ook zeer prominent, met hoog ontwikkelde maxillae en premaxilas. Aanhangsels of aanhangsels hangen meestal aan het onderste deel van de mond.barbelen,zintuiglijke organen die deze dieren helpen voedsel te vinden in troebel water waar zicht niet nuttig is.
Ten tweede, de kieuwen zijn klein en gelateraliseerd. Deze vissen hebben ook borst- en buikvinnen, die op hun beurt worden ondersteund door stekels en verschillende zachte roggen. Van zijn kant heeft de Lusitaanse paddenstoel 2 door de huid bedekte stekels in de bovenhoek van het operculum en 2 rugvinnen.
De eerste van deze rugvinnen heeft 3 sterk bedekte stekels, terwijl de tweede wordt ondersteund door 19-24 lange, gladde stralen. Bovendien mist de huid van deze soort schubben -zoals de rest van hengelaarsvissen- en is bedekt met een slijmkarakteristiek. De kleur is lichtbruin met donkere vlekken die patronen vormen en de maximale grootte is 55 centimeter.
Deze tonaliteit zorgt ervoor dat de paddenvis opgaat in de tonen van de zeebodem, of het nu rotsen of zand is.
Gedrag van de Lusitaanse paddenstoel
De Lusitaanse padvis is een sedentair dier dat normaal gesproken wordt aangetroffen in substraten gevormd door zand, rotsen en modder. Naast zijn cryptische toon, blijft deze vis meestal gedeeltelijk begraven op de bodem, alleen de meest prominente vinnen en cephalic regio bloot. In deze positie wacht hij tot zijn prooi hem voorbij gaat.
Vissen die geluiden kunnen maken
Afgezien van zijn gewoonten met betrekking tot het milieu, onderscheidt deze vis zich behoorlijk boven de rest door zijn vermogen om vocalisaties uit te voeren. Bovendien, volgens studies gepubliceerd op het wetenschappelijke portaal VIS Biologie,de uitgezonden geluiden variëren afhankelijk van de tijd van het jaar. Tijdens het paren maken mannetjes sissende geluiden, terwijl andere stemregisters het hele jaar door verschijnen.
Aangenomen wordt dat dit gedrag niet aanwezig is in de vroegste stadia van ontwikkeling. Het uitzenden van geluiden lijkt te beginnen wanneer jongeren kunnen grunts van een hoger niveau genereren en lagere dominante frequentie.
Er wordt aangenomen dat het spraakvermogen van deze soort is ontstaan om vrouwtjes aan te trekken of andere mannetjes te waarschuwen voor de grenzen van de territoria. Deze eigenschap is van groot wetenschappelijk belang.
Voeden
De hengelaarsvis is solitair en blijft het grootste deel van zijn leven half begraven in de bodem of in de spleten van de stenen. Het voedt zich voornamelijk met weekdieren, schaaldieren en andere kleine vissen, daarom wordt het als een roofdiersoort beschouwd. Zijn strategie is van het typezitten en wachten, het wacht gewoon tot het slachtoffer voorbij loopt en het opslokt met zijn grote hoofdapparaat.
Aan de andere kant moet worden opgemerkt dat deze soort van ondergeschikt belang is in de vishandel voor voedseldoeleinden. Ondanks dat ze bekend zijn in de zuidelijke gebieden van Spanje, worden deze dieren meestal niet geconsumeerd op het gebied van gastronomie.
Omdat hij geen tanden heeft, eet deze soort zijn prooi in zijn geheel op, zonder hem eerst te kauwen of in stukken te snijden.
Voortplanting van paddenstoelen
Volgens een studie gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschriftAlgemene en vergelijkende endocrinologie,deze soort heeft een voortplantingscyclus die loopt van maart tot augustus, met een piek tussen mei en juni.Gedurende deze tijd produceren mannetjes speciale vocalisaties, dankzij het gebruik en samentrekking van hun zwemblaas. Deze dienen om vrouwtjes aan te trekken of om conflicten met andere mannetjes te vermijden.
Receptieve mannetjes lokken vrouwtjes naar hun nest of verblijfplaats. Als deze zijn "overtuigd" door de vocalisaties, zullen ze de eieren naar buiten laten gaan, waar een externe bevruchting plaatsvindt. Deze eieren zijn aan één kant plakkerig en hechten perfect aan het nest van het mannetje, dat ze zal beschermen totdat ze uitkomen.
Staat van bewaring en eindnoten
Zoals aangegeven door de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN), wordt deze soort beschouwd als "minst zorgwekkend (LC)" wat betreft instandhouding. Sommige populaties zijn gevestigd in beschermde gebieden en worden niet uitgebuit voor consumptie op de markt, dus er zijn geen echte gevaren die hen onmiddellijk zouden kunnen doden.
Als iets boven veel andere soorten uitsteekt, dan is het wel het vermogen van de Lusitaanse paddenstoel om produceren vocalisaties in hun paartijd en daarbuiten. Deze functie heeft de interesse gewekt van zowel wetenschappers als het grote publiek.
