Soms is het moeilijk om onderscheid te maken tussen endotherme en ectotherme dieren, maar beide woorden geven al aanwijzingen over de aard van deze vitale strategieën. voorvoegsels ecto Y endo gemeen buiten Y binnenkant, respectievelijk. Van zijn kant, de beëindiging thermosfles geeft de relatie van deze woorden met temperatuur aan.
Specifiek, ectotherm verwijst naar "koelbloedige" dieren, terwijl endotherme Het wordt gebruikt om "warmbloedige" dieren te beschrijven. Deze basale kenmerken van levende wezens bepalen hun gewoonten, lichaamsvorm, gedrag en distributieplaatsen. Hier vertellen we je de verschillen tussen endotherme en ectotherme dieren en geven we je voorbeelden.
Verschillen tussen endotherme en ectodermische dieren
Het belangrijkste verschil tussen endotherme en ectotherme dieren is: waar warmtebronnen zich bevinden om uw lichaamstemperatuur te regelen en actief te blijven. In het geval van endothermen gebruiken deze levende wezens de warmte die door hun eigen lichaam wordt geproduceerd, een term die bekend staat als: metabolische energie.
Anderzijds hebben endothermen externe warmtebronnen nodig om hun temperatuur te kunnen regelen. Op deze manier halen ze een groot deel van hun warmte uit de omgeving, omdat de hoeveelheid warmte die ze genereren te laag is om hun lichaamstemperatuur te beïnvloeden.
Dit zijn de eigenschappen die endothermen definiëren:
- Ze regelen zelf hun interne warmte.
- Ze houden hun lichaamstemperatuur hoog, ongeacht schommelingen in de omgeving.
- Ze genereren warmte dankzij de chemische energie van voedsel. Dit betekent dat ze elke dag moeten eten, hoewel de hoeveelheid per soort verschilt.
Aan de andere kant onderscheiden ectothermen zich door deze kenmerken:
- Ze regelen hun interne warmte niet zelf, ze zijn afhankelijk van externe factoren.
- Ze zoeken warmtebronnen -zoals de zon- of ze wisselen zon en schaduw af, zoals ze overwegen. Met andere woorden, hun gedrag beïnvloedt de regulering van hun lichaamstemperatuur.
- Velen kunnen enkele maanden zonder eten. Niet alle ectothermen volgen deze regel echter; vissen en amfibieën zijn hiervan het bewijs.
Bij blootstelling aan interne thermische veranderingen, ectothermen zijn toleranter dan endothermen. In elk geval wordt het vermogen om interne warmte binnen een constant bereik te genereren als een voordeel beschouwd voor endothermen, omdat ze in elke omgeving kunnen leven, ongeacht de temperatuur, zolang ze maar kunnen voeden.
Ectothermen zijn daarentegen niet bestand tegen extreme koude omgevingen, hoewel andere zich hebben aangepast aan verzengende hitte. Woestijnschorpioenen of zilvermieren (Cataglyphis bombycina) laat het zien. Deze laatste soort is bestand tegen temperaturen tot 53 ℃.
Poikilothermen en homeothermen
Een ander belangrijk detail: wat ectothermen onderscheidt van endothermen is de warmtebron waarmee ze hun lichaamstemperatuur op peil houden. Daarom is het concept niet of je lichaamstemperatuur constant blijft of varieert, maar wat de warmtebron is die wordt gebruikt om het te regelen.
Op deze manier, wanneer je wilt praten over lichaamstemperaturen en hun variaties -of gebrek daaraan-, 2 andere termen worden gebruikt om dieren te classificeren. Dit zijn de volgende:
- Poikilothermen: die dieren waarvan de interne temperatuur sterk varieert.
- Homeothermen: levende wezens waarvan de interne temperatuur min of meer constant blijft.
Deze 2 termen zijn echter niet gesloten, aangezien er ongewervelde dieren en vissen zijn geïdentificeerd als poikilothermen, wiens omgeving de temperatuur stabiel houdt en hun lichaamstemperatuur nauwelijks varieert. Hetzelfde gebeurt met sommige zoogdieren, geclassificeerd als homeothermen, ondanks dat ze grote variaties in hun buitentemperatuur vertonen.
Voorbeelden van endotherme dieren
Als je denkt aan voorbeelden van endotherme dieren, denk je als eerste aan zoogdieren, samen met vogels. Aan de andere kant zijn sommige vissen en reptielen - evenals een groot aantal soorten gevleugelde insecten - "facultatieve endotherme" dieren, omdat ze de hoeveelheid warmte die ze produceren bij bepaalde activiteiten moduleren. We laten je enkele endotherme wezens zien.
1. Wolven en andere carnivoren
Carnivoren, zoals wolven, vossen en coyotes, evenals een aantal andere soorten, zijn endotherme dieren. Met andere woorden, deze hondachtigen zijn in staat interne warmte te genereren en bovendien zijn ze homeotherm, omdat ze hun interne temperatuur min of meer stabiel houden.
Dit gebeurt ook met andere zoogdieren, zoals beren, zeeleeuwen, zeehonden en walrussen. Deze aanpassing wordt gedeeld met vele andere diersoorten, verspreid over verschillende continenten en blootgesteld aan verschillende klimatologische omstandigheden.
De productie van metabolische warmte heeft zoogdieren in staat gesteld om plaatsen te koloniseren die zo koud zijn als de wateren van Antarctica. Een kever of een hagedis kan niet tegen zulke lage temperaturen.
2. Vogels, zoals uilen en pinguïns
Vogels zijn ook ectotherme dieren, en het bewijs hiervan is dat ze kunnen leven in klimaten die worden gekenmerkt door temperaturen onder het vriespunt. Pinguïns zijn het levende voorbeeld van deze strategie, omdat ze niet alleen metabolische warmte produceren, maar ook aggregeren in sociale formaties die warmteverlies ten opzichte van het milieu minimaliseren.
3. Tonijn, haai en zwaardvis
Sommige vissen, zoals reuzenhaaien, tonijnen of bepaalde zwaardvissen hebben een “warm lichaam”, omdat bepaalde delen van je lichaam vertonen een hogere temperatuur dan het water waarin ze zich bevinden.
De sterk geïnnerveerde rode spieren, die verantwoordelijk zijn voor het zwemmen, verhogen bijvoorbeeld hun temperatuur en geven deze dieren de energie die nodig is om te jagen. Om deze reden wordt dit type vis gekenmerkt door grote roofdieren.
Maar let op deze warmte moet door circulatie in het lichaam worden vastgehouden en het kan niet verloren gaan door de kieuwen. Dus als een lichaamsgebied wordt verwarmd, moet de warmte in dat gebied blijven door verschillende mechanismen, zoals wateruitwisseling in tegenstroom.
Voorbeelden van ectotherme dieren
Met betrekking tot ectothermen worden in deze groep reptielen zoals schildpadden, hagedissen en slangen geïdentificeerd. Amfibieën en de overgrote meerderheid van de vissen zijn hier ook inbegrepen, evenals alle groepen ongewervelde dieren die in de natuur voorkomen. We geven u enkele voorbeelden.
1. Schildpadden en andere reptielen
Binnen reptielen - allemaal ectothermen - zijn schildpadden. Een merkwaardig feit is dat de relatie tussen temperatuur en schaalgrootte is onlangs aangetoond. Volgens deze studie zijn ook de habitats van invloed, aangezien de verhoudingen van deze schelp variëren bij land- en waterschildpadden.
Andere reptielen, zoals krokodillen, zijn temperatuurafhankelijk voor incubatie. Bij lagere temperaturen zijn de nakomelingen vrouwelijk, terwijl ze bij hogere temperaturen mannelijk zijn.
2. Amfibieën, zoals kikkers
Amfibieën zijn ectotherme dieren die niet genoeg interne warmte genereren. Deze groep omvat kikkers, zeer nieuwsgierige dieren die een groot aantal soorten omvatten, zowel ongevaarlijk als dodelijk. Aan de andere kant zijn er ook vreemde soorten in dit taxon, zoals harige kikkers (Trichobatrachus robustus), die de populaire verbeelding tarten.
3. Geleedpotigen, zoals schorpioenen
Alle ongewervelde dieren zijn per definitie ectothermen, omdat ze niet in staat zijn om op een duurzame manier lichaamswarmte te produceren. Schorpioenen zijn hier een duidelijk voorbeeld van, omdat hun vitale strategie dit constante gebrek aan metabolische energie aangeeft. Deze spinachtigen bewegen heel weinig en jagen alleen op hun prooi als ze voor hun hol passeren.
Zoals je hebt kunnen lezen, is het onderscheid tussen endotherme en ectotherme dieren min of meer eenvoudig. Deze mechanismen zijn een ander voorbeeld van het effect van evolutie op de manier van leven van dieren, aangezien ectothermie voorkomt bij oudere soorten en endothermie voorkomt bij recentere soorten.
Samengevat heeft elk dier verschillende strategieën ontwikkeld om warmte vast te houden of op te vangen uit de omgeving, en dit heeft zijn evolutie en verspreidingsgebied gemoduleerd. In de natuur heeft alles een betekenis.