Rachitis bij katten is een pathologie die de botstabiliteit beïnvloedt. Deze ziekte komt voort uit een voedingstekort, wat uiteindelijk leidt tot ontkalking van de botten van het dier. Indien onbehandeld, leidt rachitis tot verweking van de botten en misvormingen.
Momenteel is deze aandoening niet meer zo'n veel voorkomende ziekte, dankzij de zorg bij het voeren van huisdieren. Toch is het noodzakelijk om aandacht te besteden aan mogelijke waarschuwingssignalen die ons helpen de gezondheid van het huisdier te voorkomen en te behouden. Lees meer over katachtige rachitis en de kenmerken ervan in dit artikel.
Wat is katachtige rachitis?
Het staat bekend als rachitis bij de pathologie die de botten verzacht en botmisvormingen veroorzaakt. Dit ontstaat als gevolg van een tekort aan vitamine D, fosfor of zelfs door overerving. Het ontbreken van deze micronutriënt voorkomt dat de darm calcium uit voedsel opneemt, wat resulteert in een gebrek aan mineralisatie van bot en groeiend kraakbeen.
Vitamine D is een prohormoon dat het gebruik van calcium mogelijk maakt. Omdat het wordt verminderd, onderbreekt het het metabolisme waardoor het bot kan verkalken. Dit probleem komt meer voor bij kleine katten dan bij volwassenen.
Wat zijn de oorzaken van rachitis bij katten?
De belangrijkste oorzaak van rachitis bij katten is: het gebrek aan vitamine D in het lichaam van het dier. Dit wordt gegenereerd door een reeks gebeurtenissen, met als resultaat dat het metabolisme van de kat niet in staat is om de botten te 'verharden' -verkalken-.
Dit veroorzaakt in de eerste plaats een slecht gebruik van calcium in de darm. Aangezien het lichaam een ernstig gebrek aan calcium detecteert, wordt het lichaam gedwongen om het uit zijn grote reservoir te verwijderen: de botten. Met andere woorden, het lichaam heeft calcium nodig maar kan het niet uit voedsel halen, dus het botsysteem is verantwoordelijk voor het voldoen aan de vraag.
Hoewel er verschillende oorzaken kunnen zijn, kunnen we ze in 3 hoofdgroepen groeperen:
- Voedingstekort: gebrek aan vitamine D in het dieet van de kat.
- Erfelijk: weerstand tegen vitamine D of verstoring van uw stofwisseling.
- Afgeleid van een andere ziekte: als gevolg van alternatieve pathologieën die vitaminetekorten veroorzaken, zoals parasitisme, darmontsteking, enz.
Soorten rachitis
Op een eenvoudige manier kan rachitis worden ingedeeld in 3 soorten:
- Deficiëntie rachitis: wat verwijst naar een tekort aan vitamine D, als gevolg van externe oorzaken van het lichaam.
- Primaire rachitis: omvat aangeboren ziekten, waarbij er resistentie is tegen vitamine D-metabolieten.
- Secundaire rachitis: verwijst naar het feit dat rachitis een bijwerking is van een andere ziekte, zoals nierfalen, kankerproblemen, erfelijke hypofosfatemische tekorten, enz.
Symptomen van rachitis bij katten
Hoewel het weinig bekend is, is het nodig om te verduidelijken dat: calcium wordt niet alleen gebruikt om botten te versterkenHet is ook een gemeenschappelijk element in cellen. In de cellulaire omgeving is dit mineraal nuttig voor spiercontractie, coagulatie, het functioneren van het zenuwstelsel, de synthese van enzymen en vele andere dingen.
Hierdoor kunnen de symptomen van rachitis divers zijn. Toch kunnen verschillende van de volgende klinische symptomen worden gevonden bij katachtigen:
- Misvormde ledematen.
- Lichamelijke zwakte
- Vergroting of verkleining van de botten.
- Lopen van de toegewijde katachtige (hinkend).
- Personeel: een vervorming van de poten, berenklauw.
- Incurvatie van de diafysen of leden in X.
Diagnose van de ziekte
Wat de diagnose betreft, is het noodzakelijk dat een dierenarts het doet. Hoewel de symptomen beknopt kunnen zijn, de arts is verplicht om de ernst van de ziekte te beoordelen. Daarom zal een lichamelijk onderzoek worden uitgevoerd om eventuele misvormingen of veranderingen die het presenteert op te sporen. Bovendien kan dit alles worden aangevuld met radiografische en bloedonderzoeken om de gezondheidstoestand van de kat te begrijpen.
radiografische diagnose
Door dit examen, foto's maken van de botten. Dit is om elke manifestatie van de ziekte te detecteren, van de vermindering van de botten, via verdikking of misvormingen, tot de vergroting van de groeischijf.
Deze studie wordt het best gewaardeerd in de ulna en radius, ter hoogte van de epifysen.
Bloed biochemie
Met betrekking tot bloedafname zijn de criteria voor het bepalen van rachitis de volgende:
- Calemie is laag.
- Fosfor is hoog en de verhouding "Calcium / Fosfor" is ruim onder 1.
- Alkalische fosfatase is hoog.
- Er is bloedarmoede - 80% van de gevallen presenteert het.
- De concentratie van vitamine D of zijn metabolieten is laag.
Behandeling van rachitis bij katten
De behandeling is meestal eenvoudig en effectief en tracht het gebrek aan vitamine D in het systeem te compenseren. Hiervoor worden voedingssupplementen gebruikt die de gehaltes van beide verbindingen -zowel vitamine als calcium- verbeteren. Bovendien heeft het metabolisme van vitamine D zonlicht nodig voor de verwerking ervan, dus blootstelling aan de zon is ook noodzakelijk.
Uw dierenarts zal waarschijnlijk een extra ontwormingsproces aanbevelen. Hiermee probeert het elke andere factor te elimineren die het voedingsprobleem veroorzaakt. Behandeling van pijn en botmisvormingen moet ook worden overwogen, omdat het problemen zijn die worden veroorzaakt door rachitis.
Onthoud dat elke medicatie of behandeling mag alleen worden gegeven door een professional. Zij zijn de enigen die zijn opgeleid om uw huisdier de juiste zorg te geven.
U moet te allen tijde aandacht besteden aan het dieet van uw huisdier. Ook al is rachitis niet langer een veelvoorkomende ziekte, u wilt geen onnodig bezoek aan de dierenarts veroorzaken. Zorg voor hen, zorg voor jezelf en voorkom ziektes in je thuisomgeving.