De witte wolfCanis lupus arctos) en de bruine wolf (Canis lupus signatus) zijn 2 ondersoorten van wolven (Wolf), die op verschillende plaatsen op de planeet wonen. Beide hondachtigen zijn beschermd en endemisch voor hun plaats van herkomst.
De wolf is onderverdeeld in verschillende soorten van het geslacht: Canis en deze op hun beurt in meer dan 30 ondersoorten van wolven verspreid over de planeet. Toch, hun aantal neemt over het algemeen af, dus het behoud ervan is erg belangrijk.
De poolwolf, sneeuwwolf of witte wolf
De witte wolfCanis lupus arctos) woont op de arctische eilanden van Canada en de oost- en noordkust van Groenland. Boven 68 graden noorderbreedte zijn de winters lang, koud en donker. Zijn leefgebied, de toendra, is een van de zwaarste die er bestaat voor welk zoogdier dan ook.
Met deze barre omstandigheden, de arctische wolven ze zijn de enige soort wolven die momenteel in het wild te vinden zijn in al hun oorspronkelijke omgeving. Zijn interactie met de mens is bijna nul geweest.
Gewend aan dit extreme klimaat en een groot gebied zonder nabijgelegen roofdieren, kan de witte wolf grote afstanden afleggen - meer dan 2.000 kilometer - op zoek naar zijn belangrijkste prooi, kariboes en muskusstieren. Dit geboren roofdier is onvermoeibaar.
Een witte wolf.
Hoe is het leven van de witte wolf?
Net als andere wolven is de witte wolf georganiseerd in roedels, geleid door een broedpaar. De exemplaren jagen samen en Ze zoeken hun toevlucht in holen die graven in ondiepe grotten, hoekjes, richels of holtes in de grond. Ze zoeken de droogste plekken op om te voorkomen dat het gat dat ze maken verstopt raakt door ijs.
Witte wolven leven in familiegroepen en beide ouders zijn verantwoordelijk voor de verzorging, voeding en het leren van de jongen. Tijdens de winter blijven deze hondachtigen in het hol en als de jongen ouder zijn, veranderen ze in nomadische gewoonten om nieuwe jachtgebieden en beschutting te vinden.
Klimaatverandering is de grootste bedreiging waaraan deze soort wordt blootgesteld, die steeds meer ten noorden van het Arctische gebied wordt aangetroffen.
De bruine wolf of Iberische wolf
De bruine wolf of Iberische wolf (Canis lupus signatus) is een ondersoort van de wolf die endemisch is op het Iberisch schiereiland. Kenmerkend is zijn bruine vacht bedekt met donkere vlekken - en waaraan zijn naam wordt toegeschreven.
Woont in roedels van 5 tot 10 leden, die verantwoordelijk zijn voor de verzorging en bescherming van de jongen, zelfs als het jonge welpen zijn. Elke roedel wolven heeft zijn eigen territorium, maar de vermindering van zijn leefgebied maakt deze soort kwetsbaar en zijn verspreidingsgebieden vallen samen met gebieden die bevolkt worden door veeboerderijen.
In feite is het conflict tussen de wolf als wild roofdier en de veehouderij een echt probleem dat deze hond in het vizier van veeboeren en natuurbeschermers plaatst.
De Iberische wolf, een bedreigde diersoort
Op het moment dat een kudde te talrijk wordt voor het territorium dat ze inneemt, een of meer individuen scheiden ervan om hun eigen groep te vormen, op zoek naar een nieuw territorium om hun jongen te krijgen.
Er zijn ook gevallen waarin solitaire individuen door de bergen zwerven, op zoek naar hun levensonderhoud en naar andere soortgenoten die bereid zijn een nieuwe kudde te creëren.
Het dieet van de Iberische wolf is anders dan dat van de witte wolf, omdat dit se voedt zich met grote en kleine zoogdieren: wilde zwijnen, reeën, moeflons, herten, schapen, konijnen, muizen, aas en zelfs reptielen en vogels.
Zoals de poolwolf in roedels jaagt, bestaat zijn predatietactiek uit het uitputten van zijn prooi, hem achtervolgen totdat hij hem vangt. De wolven voeden zich met de prooi in een volgorde die is vastgesteld door de hiërarchie van de groep.
Een paar bruine wolven.
Het gedrag van de witte wolf en de bruine wolf zijn vrij gelijkaardig, net als andere ondersoorten van hondachtigen. Desalniettemin, het gedrag van de bruine wolf wordt vrij beperkt door zijn verminderde verspreiding. Nogmaals, de mens moedigt dit gedrag aan, verder dan wat de diersoort zelf dicteert.