Op de vraag of de slangen doof zijn, worden twee versies van hetzelfde beeld geconfronteerd: die van een cobra die danst op het geluid van een fluit en die van de slang die de kronkelende beweging van een muziekinstrument volgt. Wat is het meest succesvol?
Zoals veel dingen in de wetenschappelijke wereld, het antwoord ligt meestal halverwege tussen de twee polen. In dit artikel ontleden we het mogelijke gehoor van deze dieren en geven we overigens een korte beschrijving van het gehoorsysteem van slangen. Mis het niet.
Zijn slangen doof?
De realiteit is dat slangen kunnen horen, maar er zijn verschillen tussen hen en andere reptielen. Voor viervoetige reptielen zendt het trommelvlies luchttrillingen uit naar het binnenoor, waardoor het subjectieve gevoel van horen ontstaat, zoals bij mensen en andere zoogdieren. Slangen missen dit membraan echter.
Dit feit leidde destijds tot de gedachte dat slangen doof zijn. Later werd aangetoond dat ze zowel kunnen horen als de trillingen van de grond kunnen waarnemen. Hoe dan ook, ze doen het via de kaak en het lichaam.
Hoewel ze geen trommelvliezen hebben, is het binnenoor van slangen goed ontwikkeld om interpreteer de trillingen die door de grond komenterwijl ze weerkaatsen in de schedel. Hierdoor zijn slangen in staat om laagfrequente geluidsgolven beter op te vangen.
Het gehoorbereik van slangen is van 100 tot 700 Hertz. Het menselijk oor kan 20 tot 20.000 Hertz horen.
Hoe horen slangen?
Hoewel ze geluiden kunnen horen, is het waar dat het vermogen van slangen om trillingen in de lucht op te vangen beperkter is dan bij andere reptielen. De evolutie heeft deze dieren echter een zeer nuttige aanvullende strategie opgeleverd.
De slang kruipt en dit is een voordeel als het gaat om het opvangen van de trillingen die door de grond reizen. De mechanoreceptoren die je door je hele lichaam hebt Ze zijn verantwoordelijk voor het verzenden van informatie naar de hersenen over deze signalen. Dit is enorm handig voor de slang als het gaat om het lokaliseren van prooien en gevaren.
Stel je voor dat een steen in een vijver valt. Als de rots een prooi is, zal de slang hem kunnen lokaliseren, afhankelijk van waar de rimpelingen in het water hem bereiken.
Het gehoorsysteem van slangen: kenmerken en werking
Evolutie heeft slangen het uitwendige oor en trommelvlies ontzegd, maar zoals je hebt gezien, berooft dit hen niet van dit gevoel. Het binnenoor is vergelijkbaar met dat van andere gewervelde dieren, alleen dat het bereid is om ook de trillingen te verwerken die hen bereiken via de grond, niet alleen via de lucht. Dit staat bekend als 'somatisch horen'.
In hun middenoor hebben slangen een bot genaamd colummella auris, door weefsel verbonden met het binnenoor, waarvan het doel is om de vloeistof in het binnenoor te laten trillen. Deze vloeistof activeert sensorische cellen - genaamd cochleaire cellen-, die relevante informatie naar de hersenen sturen.
Bovendien heeft de kaak van slangen een zeer nuttige aanpassing ondergaan om de geluiden die door de grond reizen vast te leggen: Het is verdeeld in 2 stukken, hemimandibles genoemd. Zijn functie is om de locatie van het geluid te detecteren, omdat ze signalen naar de hersenen sturen met een asymmetrisch ritme, gebaseerd op de oorsprong van de trilling.
Slangen - en in het algemeen alle reptielen - verrassen met elk nieuw feit dat over hen bekend is. Ze zijn fylogenetisch gezien zo oud dat de aanpassingen die tijdens hun evolutie zijn ontwikkeld, echt creatieve wegen hebben ingeslagen.
Het zijn misschien niet zo schattige dieren als degenen die haar ontwikkelden, maar ze zijn zeker het bestuderen waard. Helaas, als je nog steeds wilt proberen jezelf te verwennen met een slang, zal de muziek van een fluit niet veel helpen.