In de huidige biodiversiteitscrisis is het uitsterven van soorten een steeds frequenter fenomeen. Gelukkig zijn niet alle levende wezens die uitgestorven lijken dat ook echt. Een klein deel van hen wordt tientallen jaren na hun verdwijning teruggevonden via uitgebreide zoekacties. Dit is het geval met de kikker van Hall.
Deze kleine amfibie was niet meer gezien sinds hij door de wetenschap werd beschreven, meer dan 80 jaar geleden. Een team van Chileense zoölogen heeft hun herontdekking aangekondigd in een recent artikel, gepubliceerd in de wetenschappelijke review Zootaxa.
Dit is een kans die even zeldzaam als waardevol is, waardoor onderzoekers meer te weten kunnen komen over de biologie van deze amfibie en maatregelen kunnen nemen die het behoud ervan mogelijk maken. In deze ruimte zullen we u vertellen over de ontdekking ervan.
Eigenschappen van de kikker van Hall
De kikker van Hall, wiens wetenschappelijke naam is Telmatobius halli, is een kleine anuran amfibie. De lichaamslengte van zijn volwassen vorm varieert tussen 4,5 en 7 centimeter, ongeveer.
De kleur van dit dier is vrij discreet. Het dorsale deel van het lichaam en de extremiteiten zijn olijfgrijs, terwijl het ventrale gedeelte witachtig is met oranje vlekken. Het lichaamsoppervlak is enigszins ruw, maar mist de grote wratten die kenmerkend zijn voor andere anuranen.
De kop van de Hall-kikker valt op door zijn grote formaat. De ogen bevinden zich frontaal, zijn zeer rond en hebben vrij grote ronde pupillen. Samen met zijn gigantische bek geeft dit het dier een vriendelijke en lachende blik. De achterpoten zijn licht gevlochten.
In het larvale stadium, kikkervisjes van deze soort meten tussen de 16 en 17 centimeter in totale lengte, hoewel de staart ongeveer 60% van deze lengte inneemt. Het lichaam is eivormig en de staart is zijdelings afgeplat.
De kleur van het kikkervisje is groen en geel, met kleine zwarte stippen bijna over het hele lichaam. De buik is doorschijnend, witachtig en heeft grijze vlekken. Door de dermale laag zijn de inwendige organen van het dier te zien.
Ecologie en habitat
Op dit moment is de manier van leven van Hall's kikker grotendeels onbekend, aangezien er sinds 1935 geen individuen van de soort zijn waargenomen. Hoewel er nog veel moet worden ontdekt, hebben de auteurs van deze recente studie, gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Zootaxa, wijzen op enkele fundamentele aspecten van zijn ecologie.
De weinige gevonden exemplaren bewonen alleen Aguas Calientes, een kleine warmwaterbron in de buurt van Ollagüe, in Chili. Het geschatte leefgebied voor deze soort is teruggebracht tot dit voorjaar, dus het zou een verspreidingsgebied hebben van slechts ongeveer 105 vierkante meter.
De vegetatie in dit gebied bestaat uit planten van de familie Verbenaceae, zoals: Lampaya medicinalis Y Acantholipia tarapacana. In het water vind je riet en andere waterplanten, waaronder de kikkervisjes hun toevlucht zoeken. De volwassenen, die zeer aquatisch zijn, verschijnen op de rotsachtige kusten van de lente.
Andere dieren zijn op deze plek waargenomen, zoals stekelpadden (Rhinella spinulosa) en vissen van het geslacht Orestia. Ze delen allemaal het kenmerk dat ze bij uitstek in het water levende wezens zijn
Hoe werd Halls kikker weer gevonden?
Om deze ongrijpbare amfibie te lokaliseren, gebruikten de onderzoekers het artikel dat de soort oorspronkelijk beschreef, evenals de kronieken geschreven over de Internationale expeditie op grote hoogte naar Chili vanaf 1935.
Deze expeditie was bedoeld om de fysiologische effecten van hoogte op het menselijk lichaam te bestuderen, maar was ook verantwoordelijk voor de eerste wetenschappelijke beschrijving van dit dier en vertelt over de omstandigheden van deze ontdekking.
Ook de hulp van de lokale bevolking was onontbeerlijk, wiens grotere kennis ter plaatse en nauwe relatie met de plaatselijke fauna in deze gevallen altijd essentieel is. Na verschillende reizen door het gebied, waardoor ze andere soorten amfibieën ontdekten, slaagden de onderzoekers erin om deze kikker in 2015 te vinden.
Het belang van deze herontdekking
Hall's kikker is herontdekt, maar het is niet allemaal goed nieuws. Er zijn slechts 6 exemplaren van deze soort gevonden, 3 volwassenen en 3 kikkervisjes. Bovendien is de enige locatie erg klein, kwetsbaar en sterk aangetast door menselijke druk.
Hoewel ze tot op de dag van vandaag bewaard zijn gebleven, het is mogelijk dat deze kikkers een micro-endemisme zijn, een soort die alleen in dat kleine puntje van de wereld voorkomt, en waarvan de populatie sterk is afgenomen.
Het gebied wordt gebruikt voor recreatieve en toeristische doeleinden, wat het ecosysteem sterk heeft verstoord. Het water van de bron is omgeleid om een kunstmatig zwembad te vullen, dat naast de bron is gebouwd. Er is ook een camping, met overdekte picknickplaatsen.
Naast toerisme zijn andere bedreigingen voor de soort mijnbouw, landbouw en andere activiteiten die de lente kunnen veranderen of opdrogen. Zonder dit water kunnen de kikkers niet overleven, omdat er geen andere plaatsen in de buurt zijn die geschikt zijn voor hen.
Daarom biedt de herontdekking ervan een uitzonderlijke kans om de soort te bestuderen en dringende instandhoudingsmaatregelen uit te voeren, voordat de soort van de planeet verdwijnt.
Op dit moment is de wetenschappelijke kennis over deze soort zo slecht dat deze door de . wordt beschouwd als "met onvoldoende gegevens". Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN), maar de classificatie kan na verder onderzoek veranderen in "ernstig bedreigd". Het is essentieel om dit kleine dier, uniek op de planeet, te behouden.