Invasieve soorten bewonen de verschillende ecosystemen op aarde en brengen alleen al door hun aanwezigheid en voortplanting inheemse soorten in gevaar. De uitbreiding ervan naar verschillende omgevingen is een serieus probleem geworden op ecologisch en milieuvlak.
In dit geval zullen we ons concentreren op het aquatische ecosysteem en enkele van de dieren die in deze omgeving leven en geclassificeerd zijn als invasieve soorten. Kunt u ten minste één of meer voorbeelden over dit onderwerp noemen? Zo niet, maak je geen zorgen, we vertellen je er hier meer over.
Wat zijn invasieve soorten?
Invasieve soorten zijn soorten die zijn geïntroduceerd, per ongeluk of opzettelijk, in een andere omgeving dan de hunne. Ondanks het veranderen van hun leefgebied, tolereren ze en passen ze zich aan de nieuwe veranderingen aan waaraan ze worden blootgesteld. Op deze manier worden ze een bedreiging voor inheemse soorten, omdat ze strijden om hulpbronnen.
Hoewel de introductie per ongeluk kan zijn of verband houdt met natuurlijke oorzaken, valt in de meeste gevallen menselijk handelen op. Volgens Verenigde Naties (VN) zijn invasieve soorten wereldwijd de tweede belangrijkste oorzaak van verlies aan biodiversiteit. Daarom heeft elk land een lijst met taxa die het natuurlijk evenwicht in gevaar brengen.
6 waterdieren die invasieve soorten zijn
Op dit moment zijn er tal van dier- en plantensoorten die zijn geïntroduceerd in andere ecosystemen of habitats. Vervolgens zullen enkele voorbeelden worden gegeven van waterdieren die als invasieve soorten zijn geïdentificeerd.
1. Zebramossel (Dreisena polymorpha)
De zebramossel reageert op de wetenschappelijke naamDreisena polymorpha en is geclassificeerd als "De gevaarlijkste zoetwaterindringer ter wereld". Hun volwassen exemplaren houden zich aan boten, een handeling waarmee ze grote afstanden kunnen afleggen.
Dit zoetwaterweekdier is een filterdier dat zich voedt met voornamelijk eencellige algen. Hierdoor is hun aanwezigheid een competitie om bronnen met andere filterfeeders.
2. Lionfish (Pterois volitans)
Uit Indonesië, de koraalduivel (Pterois volitans) het is een van de meest voorkomende roofdieren ter wereld. De kust- en zoetwatergebieden van Zuid-Amerika worden het meest getroffen door deze invasieve soort.
De verspreiding van koraalduivels werd geregistreerd in de Atlantische Oceaan in de jaren 80. Het onderscheidt zich als een gif.webptige soort met een indrukwekkend uiterlijk maar moeilijk te beheersen. Helaas lijkt de uitroeiing ervan onmogelijk, aangezien elk vrouwtje tot 2 miljoen eieren per jaar kan vrijgeven.
3. Europese groene krab (Carcinus maenas)
De Europese krab heeft Noord-Amerika gekoloniseerd, delen van Zuid-Amerika, Australië en Zuid-Afrika. Om deze verre regio's te bereiken, heeft het zich ingebed in scheepsrompen - of besmette apparatuur - hoewel het ook op de markt wordt gebracht als schaaldieren of aas.
Dankzij zijn grote aanpassingsvermogen overleeft het zonder problemen de verschillende omstandigheden van de omgevingen waarin het is geïntroduceerd. Het dieet van dit roofdier wordt bepaald door verschillende vormen van kustleven, zoals weekdieren en wormen. In sommige regio's hebben hun aanwezigheid en hun vraatzuchtige eetlust gevolgen voor de visindustrie.
4. Cnetofoor (Mnemiopsis leidyi)
In de jaren tachtig werd deze soort per ongeluk in de Zwarte Zee geïntroduceerd door Russische schepen die olie vervoerden. Vanaf dat moment is deze bioluminescente ctenophore (Mnemiopsis leidyi)het breidde zich uit, totdat het in bijna alle Europese zeeën aanwezig was.
Momenteel heeft het de twijfelachtige eer om op de lijst van "100 meest schadelijke invasieve uitheemse soorten ter wereld" van de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN). Dit komt omdat het, ondanks zijn ongevaarlijke uiterlijk, een vleesetende soort is die zich voedt met zoöplankton en ichthyoplankton.
Bovendien is de voedingssnelheid zo hoog dat het de rest van de leden van de voedselketen bedreigt. Samen met zijn snelle groei en expansie, kunnen de rest van de gemeenschappen deze soort niet aan.
5. brulkikker (Lithobates catesbeianus)
De brulkikker komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika en is een van de meest schadelijke amfibieën. Bovendien vermindert het de levensvatbaarheid van inheemse soorten en brengt het ziekteverwekkers over - zoals Batrachochytrium dendrobatidis- tot andere soorten anuranen en urodelos.
Deze redenen, samen met het hoge reproductieve vermogen, de toxiciteit en de afwezigheid van roofdieren, hebben geleid tot de classificatie ervan als een invasieve soort. Bovendien maakt deze amfibie deel uit van het menselijk leven als huisdier of als culinair genot, dus het is erg moeilijk om te voorkomen dat hij in bepaalde ecosystemen terechtkomt.
6. Bd, de chytride schimmel van amfibieën: Batrachochytrium dendrobatidis
Batrachochytrium dendrobatidis Het is verantwoordelijk voor de wijdverbreide achteruitgang van ten minste 500 soorten kikkers en padden wereldwijd. Deze schimmel veroorzaakt de ziekte chytridiomycose, de oorzaak van het grootste verlies aan biodiversiteit in de geschiedenis.
In het bijzonder is deze ziekteverwekker gaan veroorzaken: het uitsterven van tot 90 soorten amfibieën in de afgelopen 50 jaar. Om deze reden staat deze soort zoetwaterschimmel op dezelfde lijst als de knetofoorMnemiopsis leidyi.
Er kan worden geconcludeerd dat uitheemse soorten gemakkelijk invasieve soorten kunnen worden, waardoor het gekoloniseerde ecosysteem ernstig wordt aangetast. In sommige gevallen, de introducties zijn per ongeluk geweest, maar menselijke invloed is altijd aanwezig.
Momenteel zijn deze soorten geïdentificeerd als de tweede oorzaak van het verlies aan biodiversiteit wereldwijd. Dit feit treft absoluut alle levende wezens die de aarde bewonen, dus het is onze plicht om alle leden van de planeet te beschermen door middel van populatiecontrole van geïntroduceerde dieren.
