Zeesterren spelen een essentiële rol in de functie en het onderhoud van getijdenecosystemen, omdat ze superpredatoren zijn van kleine ongewervelde dieren. Dankzij hen blijven deze habitats stabiel, met voldoende populatieaantallen in de verschillende soorten. Verder, weet je hoe reproductie eruit ziet bij zeesterren?
De meeste soorten zeesterren zijn eenslachtig, dat wil zeggen, ze zijn verdeeld in mannetjes en vrouwtjes. Toch kunnen sommigen van hen zich ook ongeslachtelijk voortplanten. Als je alles wilt weten over de reproductieve wereld van zeesterren, lees dan verder.
Seksuele of ongeslachtelijke voortplanting?
De reproductieve strategieën van levende wezens zijn afhankelijk van natuurlijke selectie, de milieu- en biotische invloeden die aanpassingen door de eeuwen heen bepalen. Seksuele voortplanting is op de lange termijn veel effectiever, maar ongeslachtelijke voortplanting kan sneller en met minder middelen.
Bij seksuele voortplanting worden 2 haploïde gameten - eitjes en sperma - gevormd om een zygote te vormen, die de helft van de informatie van de moeder en de andere van de vader bevat. Wanneer er dus een mutatie optreedt in het genoom van een van de ouders, kan de andere partij deze proberen te maskeren.
Bovendien vindt dankzij dit type reproductie genetische recombinatie plaats, wat de basis is voor het verschijnen van nieuwe karakters in dierpopulaties. Helaas brengt het grote kosten met zich mee: het vinden van een partner, concurreren met andere mannetjes, dracht en het baren van nakomelingen is niet gratis.
Aan de andere kant is er bij typische ongeslachtelijke voortplanting geen gametogenese. Het ene dier geeft aanleiding tot het andere dat genetisch gelijk is aan de ouder, via verschillende mechanismen. Bij aseksuele soorten is de enige manier om aanpassingen te ontwikkelen door willekeurige mutaties in het genoom.
Voortplanting in zeester
Zodra de fundamenten van deze mechanismen zijn vastgesteld, kunnen we ons verdiepen in de reproductieve biologie van zeesterren. Hiervoor is het nodig om 2 zeer verschillende cycli te onderscheiden.
seksuele component
De meeste soorten zeesterren zijn eenslachtig, dat wil zeggen, ze worden onderscheiden tussen mannen en vrouwen. Ze vertonen geen seksueel dimorfisme, omdat de geslachtsklieren niet kunnen worden gezien, maar het geslacht van de exemplaren wordt bepaald op het moment van geboorte.
Er zijn echter uitzonderingen op deze regel. De soortenAsterina gibbosa,het is bijvoorbeeld een protrandrische hermafrodiet. Dit betekent dat sterren als mannetjes worden geboren, maar naarmate ze zich ontwikkelen, krijgen ze het voortplantingsapparaat van vrouwtjes. Geslachtsverandering treedt naar schatting op wanneer de lengte van de armen 9-16 millimeter bereikt.
Seksuele voortplanting bij zeesterren is echter vrij typisch. Elke ster bevat 2 geslachtsklieren die de gameten synthetiseren, die via een gonoduct vrijkomen. Normaal gesproken verzamelen volwassen exemplaren zich in groepen en geven ze tegelijkertijd hun sperma en eieren vrij, dus bevruchting is meestal extern - en massaal.
aseksuele component
Voortplanting bij zeesterren heeft ook een duidelijke aseksuele component. Dit wordt uitgevoerd door splijting of autotomie en wordt waargenomen in sommige geslachten, zoals: Sclerasterieën Y Coscinasterias. In dit proces wordt een deel van het lichaam van de ster afgesplitst van de rest en regenereert het volledig om een ander individu voort te brengen.
Bijvoorbeeld in het genreSclerasterieën, splijting lijkt te zijn gereserveerd voor zeer kleine exemplaren. Interessant is dat sommige jonge individuen 6 armen hebben in plaats van 5, waardoor ze vatbaar zijn voor splijting door aseksuele splijting. Naarmate het dier zich deelt of groeit, gaat het vermogen om zich ongeslachtelijk voort te planten verloren en bereikt de volwassene een normale vorm.
Aan de andere kant is de soort Linckia multifora Ze staat bekend om haar vermogen om autotomie te oefenen. Bij dit mechanisme wordt een arm met een segment van de centrale schijf afgesplitst van de rest van het lichaam van het dier. Deze geëmancipeerde armen staan bekend als "kometen" en van hen kan een volledig functioneel dier zich regenereren.
Voortplanting in zeesterren en evolutie
Zoals je hebt gezien, is het idee dat zeesterren zich voortplanten door in stukken te breken een beetje verkeerd. Sommige soorten vertonen autotomie en splijting, maar in de overgrote meerderheid van de gevallen blijven mannen en vrouwen die zich seksueel voortplanten onderscheiden.
Door ongeslachtelijke voortplanting ontstaan er snel nieuwe exemplaren, maar deze zijn op genetisch niveau precies hetzelfde als de ouderdieren. Daarom kiezen levende wezens, wanneer de fysiologische complexiteit en de omgeving het toelaten, seksuele strategieën. De sleutel tot overleven ligt in de variabiliteit van het genoom van de individuen in een populatie.